Citroën Visa
 Citroën Visa przed liftingiem | |
| Inne nazwy |
Wuling LZW7100 |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
Wrzesień 1978 |
| Okres produkcji |
1978−1989 (Europa) |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
4-biegowa maualna |
| Napęd | |
| Długość |
3691 mm |
| Szerokość |
1511 mm |
| Wysokość |
1410 mm |
| Rozstaw osi |
2436 mm |
| Masa własna |
735 kg |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
Citroën Visa – samochód osobowy klasy subkompaktowej produkowany pod francuską marką Citroën w latach 1978-1989.
Historia i opis modelu
[edytuj | edytuj kod]
.jpg?lang=pl)
.jpg?lang=pl)
Premiera Visy odbyła się w 1978 roku. Nadwozie opracowane zostało przez własny zespół projektantów Citroëna. Część podzespołów pochodziła ze wspólnego pojazdu Citroëna i Peugeota - Citroëna LN (Peugeot 104), m.in. zawieszenie kół, płyta podłogowa, oraz czterocylindrowe silniki[1]. W dotychczasowej ofercie, Visa zastąpiła modele Dyane oraz Ami[2].
Sylwetka pojazdu jest tradycyjna w kształtach i charakterystyczna dla rodziny Citroën (z wyjątkiem modelu LN). Tradycyjnie też udział w nadwoziu elementów z tworzyw jest większy niż w rozwiązaniach innych marek. Pięciodrzwiowe nadwozie, pięciomiejscowe, jest przestronne jak na wielkość samochodu. Tylna kanapa jest dzielona, co pozwala na przewożenie większych przedmiotów.
Początkowo Visa była oferowana w trzech wersjach: Special oraz Club, ze zmodernizowanym dwucylindrowym silnikiem typu bokser o pojemności 652 cm³ i mocy 26,5 kW (36 KM), pochodzącym z Citroëna 2CV, a także Super z czterocylindrową jednostką Peugeot o pojemności 1124 cm³ i mocy 57 KM[3].
Charakterystycznym elementem Visy z pierwszych lat produkcjibył tzw. "świński ryjek" atrapy chłodnicy[4], (który uważany jest za przyczynę niskiej popularności Visy I generacji) oraz tablica wskaźników wraz z przełącznikami określanymi przez użytkowników jako "puszka z piwem i krajalnica do sera"[4]. Były umieszczone zgodnie z zasadą PRN: (Pluie, Route, Nuit - deszcz, droga, noc) dającą dostęp do wycieraczek, spryskiwaczy, klaksonu, kierunkowskazów, świateł umieszczonych na cylindrycznym elemencie na wyciągnięcie palców. W modelach późniejszych, miejsce zegara analogowego zajął obrotomierz, oraz pojawił się zegar cyfrowy.
Po dwóch latach produkcji wprowadzono kolejny silnik o pojemności 1219 cm³ i mocy 47 kW (64 KM) stosowany wcześniej w Renault 14. Pierwsza wersja Visy produkowana była w trzech kolorach: czerwonym, zielonym oraz żółtym, późniejsze wersje oferowały większą liczbę kolorów nadwozia.
Lifting
[edytuj | edytuj kod]W marcu 1981 roku do produkcji weszła wersja Visa II, która zyskała większą popularność niż pierwsza wersja Visy. Zmianie uległ wygląd nadwozia za zasługą firmy Heuliez. Zmieniono całkowicie wygląd zderzakówi atrapy chłodnicy; dodano czarne obramowanie wokół bocznych szyb oraz plastikowe elementy ozdobne wokół przednich lamp oraz klapy silnika[5].
Wersje 17 R i 17 RD z silnikami Diesla wprowadzono w roku 1984. W 1985 Visa przeszła kolejny facelifting - przekonstruowano deskę rozdzielczą. Visa 10 z silnikiem o pojemności 1000 cm³ pojawiła się w 1987 i zrezygnowano w niej z przełączników typu PRN.
Chiny
[edytuj | edytuj kod]N początku lat 90. chińskie przedsiębiorstwo Wuling Motors kupiło od Citroëna licencję na produkcję Visy w swoich zakładach produkcyjnych. Samochód wytwarzano przy braku różnic wizualnych pod nazwą Wuling LZW7100 w latach 1991–1994, podczas których powstało łącznie 1314 sztuk samochodo z myślą o wewnętrznym, chińskim rynku[6].
Wersje specjalne
[edytuj | edytuj kod].jpg?lang=pl)
Na bazie modelu Visa po modernizacji powstała wersja towarowa oznaczona jako C15 (w Wielkiej Brytanii nazywana Citroen Champ)[7] - z oryginału zachowano przód i przednie fotele, natomiast reszta nadwozia otrzymała różne warianty zabudowy zależnie od wymagań.
W 1982 roku wyprodukowano krótką serię (200 szt.) wersji sportowej Trophee[8]. W 1983 roku wprowadzono modele Visa Chrono[9] i Visa GT[10]. GT produkowany był seryjnie, zaś obydwa wyposażono w silniki czterocylindrowe typu X o pojemności 1360 cm³ i mocach: Chrono - 67 kW, GT - 57,1 kW. Produkowana była również wersja Plein Air[11] (1983-1985) ze składanym dachem, oraz Enterprise - bagażowa pozbawiona tylnych siedzeń[12].
Silniki
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zdzisław Podbielski, Samochody francuskie. Wyd. WKiŁ, Warszawa 1986, s. 83-89. ISBN 83-206-0568-7
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Citroën Visa - Nie wyszło z Fiatem, udało się z Peugeotem. [dostęp 2021-04-18]. (pol.).
- ↑ Citroen Visa. [dostęp 2021-04-18]. (pol.).
- ↑ Citroën Visa, la historia de un clásico de pueblo. [dostęp 2021-04-18]. (fr.).
- ↑ a b The history of the Citroën Visa. [dostęp 2021-04-18]. (ang.).
- ↑ HISTORIA CITROËNA. [dostęp 2021-04-18]. (pol.).
- ↑ Wuling LZW 7100 (1991-1994). [dostęp 2021-04-18]. (fr.).
- ↑ CITROEN C15. [dostęp 2021-04-18]. (pol.).
- ↑ Citroen Visa Trophée. [dostęp 2021-04-18]. (ang.).
- ↑ Citroen Visa II Chrono: Hot hatch with rally style. [dostęp 2021-04-18]. (ang.).
- ↑ Visa GT. [dostęp 2021-04-18]. (ang.).
- ↑ PLEIN AIR.. [dostęp 2021-04-18]. (pol.).
- ↑ Visa L Enterprise (France, 1983). [dostęp 2021-04-18]. (ang.).