Cochenilleluis
| Cochenilleluis | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_04_ies.jpg?lang=nl)
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Dactylopius coccus Costa, 1835 | |||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||
|
Coccus cacti Linnaeus, 1758 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Cochenilleluis op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De cochenilleluis (Dactylopius coccus) is afkomstig uit Mexico, de Caraïben[1] en Zuid-Amerika[bron?] en wordt gekweekt om zijn karmijnrode kleurstof die veelal wordt gebruikt in de textielindustrie.[1]
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]De luis is als parasiet te vinden op planten uit het cactus geslacht Opuntia.[1]
Werving biopigment
[bewerken | brontekst bewerken]Het biopigment wordt vooral uit de eitjes en in mindere mate uit het hemolymfe van de schildluis gewonnen.
Kort voordat de luizen eitjes leggen, worden ze handmatig van de cactus afgeschept. Vervolgens worden de luizen gedood. De kleurstof wordt verkregen nadat ze gedroogd, gemalen en gefilterd zijn. De kleurvastheid wordt verkregen door toevoegingen van koningswater, tin of aluin.
Voedingsmiddelen waar karmijn in zit zijn op de ingrediëntenlijst voorzien van de melding E120.
Giftig
[bewerken | brontekst bewerken]Een hoge dosis is giftig, de acceptabele dagelijkse inname bedraagt 5 milligram/kilogram lichaamsgewicht.
- ↑ a b c Marcon (1983). Encyclopedie Van Het Dierenrijk. Atrium. ISBN 90-6113-334-3.