Cocu

Cocu
	Tamañu de porción de magaya
	Enerxía 354 kcal 1481 kJ
Carbohidratos	15.23 g
• Fibra alimentaria	9 g
Grases	33.49 g
• saturaes	29.70 g
• poliinsaturaes	0.37 g
Proteínes	3.3 g
Tiamina (vit. B1)	0.066 mg (5%)
Riboflavina (vit. B2)	0.02 mg (1%)
Niacina (vit. B3)	0.54 mg (4%)
Ácidu pantoténicu (vit. B5)	0.3 mg (6%)
Vitamina B6	0.054 mg (4%)
Ácidu fólicu (vit. B9)	26 μg (7%)
Vitamina C	3.3 mg (6%)
Calciu	14 mg (1%)
Fierro	2.43 mg (19%)
Magnesiu	32 mg (9%)
Fósforu	11 mg (2%)
Potasiu	356 mg (8%)
Cinc	1.1 mg (11%)
	% de la cantidá diaria encamentada p'adultos.
	Fonte: Base de datos de nutrientes del USDA.
	[editar datos en Wikidata]

Pa ver otros usos d'esti términu, Cocu (dixebra).

El cocu ye una fruta tropical llograda del cocoteru (Cocos nucifera), la palmera más cultivada a nivel mundial. Tien un pulgu esterior gruesa (exocarpio) y un mesocarpiu fibrosu y otra interior dura, vellosa y marrón (endocarpiu) que tien xuntada la magaya (endospermo), que ye blanca y arumosa. Mide de 20 a 30 cm y llega a pesar 2,6 kg.

El principal productu esportáu dende les distintes zones de cultivu ye la copra ensin procesar, siguida del cocu desecado. En ciertos países europeos, atopa'l so meyor salida'l cocu frescu; el protagonista indiscutible de feries y verbenes y de común usu en múltiples preparaciones de repostería artesanal y industrial. El mercáu más interesante tantu n'Asia como n'Europa y América del Norte ye'l de l'agua de cocu envasada; de gran aceptación y mayor demanda cada añu.

El nome cocu provién de la era de los descubrimientos, pos a los esploradores portugueses que lo traxeron a Europa la so superficie marrón y peluda colos sos trés furacos recordába-yos una cara como la de la pantasma de les hestories sobre'l Cocu que se-yos cunta n'España y Portugal a los neños pequeños p'asustalos.^[1]

Historia

Orixe

El llugar d'orixe del cocu ye una tema aldericada, mientres munchos consideren que provién d'Asia del Sur, concretamente del delta del Ganges, dalgunos dicen que provién del noroeste d'América del Sur. Rexistros fósiles de Nueva Zelanda indiquen que plantes similares más pequeñes crecieron ellí siquier fai 15 millones d'años.^{[ensin referencies]} Tamién esisten fósiles más antiguos descubiertos en Kerala, Rayastán, Thennai en Tamil Nadu a veres del Palar, Then-pennai, Thamirabharani, el ríu Kaveri y fasteres na frontera de Kerala, Konaseema-Andharapradesh, Maharastra (tou ello na India) anque los más antiguos conocíos provienen de Khulna, en Bangladex.^{[ensin referencies]}

Los cocos son mentaos nel poema Mahawamsa de Sri Lanka del sieglu II al I e.C. El posterior Culawamasa diz que'l rei Aggabodhi I (575-608) llantó un xardín de cocoteros de 3 ioyanas (unos 25 km) de llargor, probablemente'l primer plantíu de cocos rexistrada.

Variedaes

Propiu de les isles de clima tropical y subtropical del océanu Pacíficu, el so cultivu estendióse por Centroamérica, el Caribe y África tropical. Los tipos de cocoteros clasificar en xigantes, nanos ya híbridos y, dientro de cada grupu, esiste un gran númberu de variedaes.

Xigantes: emplegar pa la producción d'aceite y los frutos pa consumu frescu. El so conteníu d'agua ye eleváu y el so sabor pocu dulce. Ente les sos ventajas destaquen el tamañu del frutu y el conteníu elevao de copra. Les variedaes xigantes más cultivaes son: Xigante de Malasia (GML), Xigante de Renell (GRL) de Tahití, Xigante del Oeste Africanu (GOA) de Costa de Marfil, Alto de Xamaica, Alto de Panamá, Indiu de Ceilán, Java Alta, Llaguna, Alto de Sudán, etc.

Nanos: les variedaes más cultivaes son Mariellu de Malasia (AAM), Verde de Brasil (AVEB) de Rio Grande do Norte, Naranxa Nana de la India. Debíu al bon sabor de l'agua y el pequeñu tamañu d'estos cocos, empléguense fundamentalmente pa la producción de bébores envasadas. La copra ye de mala calidá.

Híbridos: productu del encruz ente les anteriores variedaes. Son frutos de tamañu medianu o grande, bon sabor y bon rendimientu de copra. L'híbridu más cultiváu ye MAPAN VIC 14; un encruz ente Nanu de Malasia y Alto de Panamá y Colombia, específicamente Sabaneta.

Reproducción

Collecha

La collecha del cocu varia según el tipu de producción, sobremanera de febreru a xunetu. Si comercialízase como fruta fresca o se destina a la industria con fines de envasar agua, la collecha efectúase cuando'l cocu tien ente 5 y 6 meses. Nesta dómina'l conteníu d'azucre y agua ye bien eleváu y el sabor ye más intensu. De toes formes, seya cocu secu o cocu maduru tien una capacidá de gran duración mayor ensin necesidá de nengún tipu de refrigeración, a diferencia de los cocos frescos, que duren dellos díes (o un mes), antes de maurecese o faese secos.

Si destinar a la producción de cocu arralláu, deshidratado o compra pa la estraición d'aceite, la collecha realízase cuando los cocos cayen al suelu o cuando unu de los cocos d'un recímanu ta secu. El cocu arralláu ye utilizáu como cobertor o ingrediente pa pasteles o tartes. Estos cocos secos permanecen na planta mientres 13 meses.

Producción mundial

Indonesia lidera la producción mundial de cocos nel añu 2012, siguida de Filipines, la India y Brasil.

Llista de los 12 principales productores de cocu l'añu 2012
País	Tonelaes	Nota al pie
Indonesia	18 000 000	F
Filipines	15 862 386	P
India	10 560 000	P
Brasil	2 888 532	P
Sri Lanka	2 000 000	F
Vietnam	1 250 000	F
Tailandia	1 100 000	F
Méxicu	1 050 000	F
Papúa Nueva Guinea	900 000	F
Malasia	585 000	F
Birmania	430 000	F
Mundu	59 983 908	A
Ensin lletra = dato oficial, P = datu ofical, F = estimación FAO, * = Inoficial, semioficial, C = datu calculáu, A = Agregatdo (puede incluyir oficiales, semi-oficiales o aproximamientos), Source: Food And Agricultural Organization of United Nations: Economic And Social Department: The Statistical Devision Archiváu 2012-06-19 en Wayback Machine Cocoteros S.A

Alimentación

Tien De ser carauterísticamente arumosu como'l melón, anque menos fuerte qu'este. Si nun s'oi'l típicu chapoteo de l'agua nel so interior al ximelgalo, ye porque'l cocu ta más que secu, pasáu de maduru o secu, poco preséu, namái quiciabes como grana de cocoteru. En diches condiciones la magaya suel tar rancia. El cocu caltener por dos meses. Dempués d'abiertu, haber de consumir nel mesmu día o guardase nun recipiente tapáu con agua, non más de cinco díes. El cocu arralláu caltiénse dos díes nuna bolsa de plásticu cerrada.

Preparación

El cocu viéndese peláu nos mercaos.
Puede verificar que contién agua ximelgándolo.
Pa estrayer l'agua alcuentre los trés "güeyos" que se faen pa facilitar el consumu; el más grande ye nidiu y bono de furar cola punta d'un cuchiellu o cualquier oxetu apuntiáu, nun se riquir enforma filu.
Encaxe la punta y xire, tenga curiáu de suxetar bien el cocu y nun faer movimientos sópitos, nun se riquir fuercia.
Balerar l'agua nun recipiente, ye potable y de bon sabor.
Pa sacar la magaya, un métodu senciellu ye envolubrar el cocu nun trapu de cocina o nuna servilleta de tela más o menos grueso, de tala forma que pueda llanzase contra'l pisu ensin que los fragmentos esvalixar por tola habitación.
Si'l cocu ye bien tienru, delles persones encamienten metelo al fornu por unos 15 minutos a 200 °C, hasta que s'escuche un ruiu, como un métodu por que se esprenda con facilidá la magaya.

Si nun ta bien ensugo'l cocu, la piel marrón qu'anubre la magaya ye nidia y puede comese. El cocu contién grasa que resulta daqué indixesta si abusar, tantu de la magaya como de la lleche y l'agua del cocu.

Magaya madura: Puede consumise

cruda, entera o arrallada; o bien asada, formando parte de diverses preparaciones culinaries. Magaya xelatinosa: llograr de los cocos entá verdes. Comer con una cuyar, una vegada abiertu'l cocu. Contién los mesmos nutrientes que'l cocu maduru pero en menor concentración.

Agua de cocu: L'agua de cocu nun puede atopase nun cocu maduru de color marrón, pero si que s'atopa nel cuévanu central d'un cocu-y-de l'agua-de cocu verde (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). frescu, y tien un sabor más peculiar y únicu que la lleche de cocu. D'un cocu verde pueden estrayese ente 250 y 500 milillitros d'agua de cocu.
Lleche de cocu: La lleche llógrase estrumiendo la magaya del cocu una vegada esmagayada. Puede amestáse-y agua o lleche y tómase como refrescu o s'añedir a batíos de frutes o otros platos. El cocu constitúi un ingrediente básicu na cocina exótica y nel curry asiáticu, anidia'l sabor de les guindilles.
Mantega de cocu: Bien apreciáu nes cocines orientales, conozse tamién como santen o santan.
Aceite de cocu: Estrayer de la copra o magaya seca de cocu, utilizar na ellaboración de dellos productos de repostería industrial envasada y snacks pol so baxu costu y bon resultancia.
Arroz con cocu: Tómase la magaya de cocu y arrállase o se licúa con un pocu d'agua. Depués se prensa pa llograr la lleche de cocu y cólase. Refúgase'l poxa y la lleche poner a cocinar a fueu alto hasta que sala l'aceite. A esti aceite amiéstase-y 1 1/2 midíes d'agua per midida d'arroz y sal al gustu. Poner a cocinar a fueu alto hasta que l'agua ensugue. Darréu tápase y báxase el fueu al mínimu mientres media hora.
Tuba (bébora): Bébora alcohólico ;Cocu arralláu

Ensúgase y arrállase y espolvoriscar percima en pastelería.

Propiedaes nutritives

Composición por 100 g de porción comestible
Caloríes	351
Grases (g)	36
Hidratos de carbonu (g)	3,7
Fibra (g)	10,5
Potasiu (mg)	405
Magnesiu (mg)	52
Vitamina E (mg)	0,7
Vitamina C (mg)	2
Ácidu fólico (mcg)	26
mcg = microgramos

La composición del cocu varia a midida que esti madura. La grasa constitúi'l principal componente tres l'agua y ye rica en ácidos grasos enchíos (88,6% del total), polo que'l so valor calóricu ye'l más altu de toles frutes. Apurre una baxa cantidá d'hidratos de carbonu y menor entá de proteínes. Asina mesmu, el cocu ye ricu en sales minerales que participen na mineralización de los güesos (magnesiu, fósforu, calciu) y en potasiu. Tocantes a otros nutrientes, destaca'l so apurra de fibra, qu'ameyora'l tránsitu intestinal y contribúi a amenorgar el riesgu de ciertes alteraciones y enfermedaes. El magnesiu rellacionar col funcionamientu d'intestín, nervios y músculos, forma parte de güesos y dientes, ameyora la inmunidá y tien un nidiu efeutu llaxante. El fósforu participa nel metabolismu enerxéticu. El potasiu ye necesariu pa la tresmisión y xeneración del impulsu nerviuso, pa l'actividá muscular normal ya intervién nel equilibriu d'agua dientro y fora de la célula. Destaca amás el so conteníu de vitamina E, d'aición antioxidante y de ciertes vitamines hidrosolubles del grupu B, necesaries pal bon funcionamientu del nuesu organismu.

El cocu ye un frutu bien arumosu y de sabor intenso y prestosu. Teniendo en cuenta les sos propiedaes nutritives, el so consumu ocasional y en cantidaes moderaes, considérase fayadizu pa tolos segmentos de la población sana: neños, nuevos, adultos, deportistes, muyeres embarazaes, madres lactantes y persones mayores.

El cocu ye una fruta qu'arriquez la nuesa alimentación en sustancies nutritives, sabores, arumes y en gran cantidá de platos de nuesa gastronomía.

La fibra del mesmu al ser soluble,previén o ameyora l'estriñimientu, contribúi a amenorgar les tases de colesterol en sangre y al bon control de la glucemia (niveles d'azucre nel sangre) na persona que tien diabetes. Pol so altu valor enerxéticu, tienen de moderar el so consumu les persones que tienen escesu de pesu y pol so eleváu apurra de potasiu, nun s'aconseya a quien tienen insuficiencia renal y riquen d'una dieta controlada en dichu mineral. Sicasí, quien tomen diuréticos y les persones con bulimia van beneficiar del so consumu, yá que nel cocu abonda dichu mineral.

L'agua de cocu ye'l líquidu que se topa nel interior de la magaya; cuantimenos maduru tea'l frutu más abondosu va ser y tamién más ricu en nutrientes. Considérase una bébora isotónica natural, siendo bien apreciada nos países tropicales onde se toma estrayéndolo direutamente del frutu.

La copra ye l'aceite que se llogra del frutu, secu y amenorgáu a cachos. La grasa de copra contién un 65% d'aceite. Por saponificación y hidrogenación llógrase mantega y aceite de cocu (grases hidrogenadas y enchíes).

Otros usos

Aplicaciones del cocu:

Industria: la copra úsase como materia primo pa la estraición d'aceite d'usu alimenticiu y en productos de https://www.cuidarsalud.net/beneficios-del aceite-de-cocu/ y cosmética. El güesu que cubre la copra emplegar pa producir carbón y carbón activáu o como combustible pa calderes.
Ganadería: la farina de cocu ye un subproductu de la estraición del aceite y úsase como alimentu pal ganáu. Les fueyes empléguense como forraxe pal ganáu vacuno en dómines d'escasez.
Agricultura: el polvu de la estopa usar en suelos arenosos yá que ameyora la retención d'agua y la testura del suelu. Amás, los productos residuales de la estraición del aceite utilizar pa preparar abonos orgánicos. La fibra de cocu puede usase como sustratu hortícola alternativu nel cultivo ensin suelu.
Construcción: la madera emplegar pa la fabricación de cases, pontes y granxes y les palmes, en techos. Cola corteza tamién s'ellaboren muebles.
Artesanía: les palmes usar pa faer canastes, sombreros, alfombres, etc. La concha emplegar pa fabricar botones, cuyars, adornos, etc. La fibra, resistente a l'agua de mar, utilízase para cables y apareyos de naves, faer cobertores y bolsos o inclusive escobes y cepiyos.
Medicina: pol so potencial aición antiséptica y diurética, en munchos países tropicales emplégase como remediu popular contra l'asma, la bronquitis, contusiones, quemadures, estriñimientu, disentería, tos, fiebre, gripe, etc.^{[ensin referencies]}
Ecoloxía: la presencia d'estos árboles contribúi a la regulación de la microclima y a la proteición de los suelos.
Turismu: los cocoteros constitúin los paisaxes costeros y enguapecen les sableres.
Xardinería: nes cais o como plantes d'interior; tamién cola madera del taceite-de cocu roncu fáense tiestos (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión)..