Przejdź do zawartości

Corrado Olmi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Corrado Olmi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 października 1926
Jesi

Data i miejsce śmierci

29 grudnia 2020
Rzym

Zawód

aktor

Corrado Olmi (ur. 24 października 1926 w Jesi, zm. 29 grudnia 2020 w Rzymie[1]) – włoski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Jesi, już w bardzo młodym wieku uczęszczał do lokalnych amatorskich zespołów dramatycznych w swoim rodzinnym mieście. Później przeniósł się do Rzymu, gdzie ukończył prawo, a podczas studiów uczęszczał do Akademii Teatralnej im. Petera Sharoffa. Był bardzo zaangażowanym aktorem teatralnym, z setkami zasług w dziełach prozy, kabarecie, czy operetkach. Był również bardzo aktywny w telewizji (w filmach telewizyjnych, serialach telewizyjnych i programach rozrywkowych) oraz w filmach, gdzie był jednym z najbardziej pożądanych aktorów charakterystycznych. Olmi jest także autorem dwóch książek autobiograficznych, Oltre la scena i Oltre lo schermo.

Zmarł 29 grudnia 2020 roku w wyniku powikłań wywołanych przez COVID-19, miał 94 lata[2].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1962: Fanfaron jako Alfredo
  • 1962: Zabłąkana w Rzymie
  • 1962: Trudna miłość
  • 1963: Szał lata jako Franco
  • 1965: Mark Twain przemawia dziś wieczorem jako dyrektor redakcji
  • 1965: Zmartwychwstanie jako urzędnik
  • 1966: Wróżki
  • 1968: Strzelcy z Paso Bravo jako Jonathan
  • 1968: Za każdą cenę jako Lentini
  • 1969: Archanioł
  • 1969: 12+1
  • 1971: Kot o dziewięciu ogonach jako Morsella
  • 1971: Cztery muchy na szarym aksamicie jako portier
  • 1971: Włoch szuka żony jako Don Anselmo
  • 1971: Kos-samczyk jako nauczyciel gry na skrzypcach
  • 1972: Niewolnica jako pasażer
  • 1974: Włochy: Rok Pierwszy jako Di Vittorio
  • 1975: Rodzinne grzechy
  • 1980: Konik polny
  • 1982: Bonnie i Clyde we włoskim stylu
  • 1983: Eksmisja szuka uczciwego domu do wynajęcia jako komisarz
  • 1987: Odwaga, by mówić jako mediolański robotnik
  • 1988: Rimini, Rimini – rok później jako mąż Flaminii "La scelta"
  • 1998: Kolacja jako Arturo
  • 2000: Łatwo jest powiedzieć miłość ...ojciec Enrico

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]