Przejdź do zawartości

Czuhujew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czuhujew
Чугýїв
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 charkowski

Zarządzający

Minajewa Hałyna Mykołajiwna

Powierzchnia

12,77 km²

Populacja (2021)
• liczba ludności


31 575[1]

Nr kierunkowy

+380-5746

Kod pocztowy

63500

Położenie na mapie obwodu charkowskiego
Mapa konturowa obwodu charkowskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Czuhujew”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Czuhujew”
Ziemia49°50′N 36°41′E/49,833333 36,683333
Strona internetowa

Czuhujew (ukr. Чугýїв, Czuhujiw) – miasto na wschodzie Ukrainy, w obwodzie charkowskim, siedziba władz rejonu czuhujewskiego.

Przez miasto przepływa rzeka Doniec.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1627 r., jako o grodzie na południowej granicy carstwa rosyjskiego. Od połowy XVII wieku do 1765 r. było ono siedzibą pułku charkowskiego(inne języki) (starobielskiego).

Czuhujew jest także miejscem narodzin XIX wiecznego malarza Ilii Riepina.

Przed II wojną światową w mieście działała akademia wojskowa.

W mieście znajduje się znany ośrodek przemysłu spożywczego, który skupia się przede wszystkim na produkcji majonezu.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Ludność miasta wynosiła w 1974 r. 26 000 mieszkańców. W 1989 miasto liczyłо 36 543 mieszkańców[2]. W 2013 miasto liczyłо 32 279 mieszkańców[1], a cztery lata później 32 454 mieszkańców[3].

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  2. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
  3. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2017 року. Державна служба статистики України. Київ, 2017. стор.67.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]