David Bispham
| |
| Imię i nazwisko |
David Scull Bispham |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
David Scull Bispham[1][2][3] (ur. 5 stycznia 1857 w Filadelfii, zm. 2 października 1921 w Nowym Jorku[1][2][3]) – amerykański śpiewak operowy, baryton.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jako dziecko występował w chórach kościelnych[2]. Studia muzyczne odbył u Luigiego Vannucciniego we Florencji i u Francesco Lampertiego w Mediolanie (1886–1889), a następnie w Londynie u Williama Shakespeare’a i Alberto Randeggera (1890)[1][2][3]. Zadebiutował w 1891 roku na deskach londyńskiego Covent Garden Theatre rolą księcia Longueville w operze La basoche André Messagera[1][2][3]. W 1892 roku w Theatre Royal przy Drury Lane kreował rolę Kurwenala w Tristanie i Izoldzie Richarda Wagnera[1][2][3]. W latach 1896–1909 występował naprzemiennie w Covent Garden Theatre oraz w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, specjalizując się w rolach wagnerowskich (Beckmesser w Śpiewakach norymberskich, Wolfram von Eschenbach w Tannhäuserze, Wotan w Pierścieniu Nibelunga, hrabia Telramund w Lohengrinie)[1]. Kreował również partię Uroka w Manru Ignacego Jana Paderewskiego[1][3]. W 1896 roku wystąpił w Bostonie w prapremierowym przedstawieniu opery Waltera Damroscha The Scarlet Letter[3]. Był zwolennikiem śpiewania ról operowych i oratoryjnych w języku angielskim[1][2][3]. Był współzałożycielem A Society of American Singers (1917)[2][3]. Z uwagi na wysokie umiejętności aktorskie grywał także jako aktor w teatrze[1]. Opublikował autobiografię pt. A Quaker Singer’s Recollections (Nowy Jork 1920)[1][2].
W 1921 roku Opera Society of America ustanowiło nagrodę Bispham Memorial Medal Award, przyznawaną amerykańskim twórcom operowym[1][2][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 323. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 345–346. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d e f g h i j The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 44. ISBN 978-0-19-533765-5.