Przejdź do zawartości

David Shearer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Shearer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1957
Auckland

Lider opozycji
Okres

od 13 grudnia 2011
do 15 października 2013

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Phil Goff

Następca

David Cunliffe

podpis

David James Shearer (ur. 28 lipca 1957 w Auckland), nowozelandzki polityk i działacz społeczny, pracownik ONZ, deputowany do parlamentu w latach 2009–2016, lider opozycji i przewodniczący Partii Pracy w latach 2011–2013.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

David Shearer urodził się i dorastał w Auckland. W latach 1971–1975 uczęszczał do szkoły Papatoetoe High School. W 1979 ukończył studia licencjackie na Uniwersytecie w Auckland. W 1986 ukończył studia magisterskie w dziedzinie zarządzania zasobami na University of Canterbury w Christchurch. W latach 1983–1987 pracował jako nauczyciel w szkołach średnich[1].

Od 1987 do 1989 pracował jako konsultant ds. środowiska naturalnego i Maorysów. W 1989 zaangażował się działalność społeczną i humanitarną. W latach 1989–1996 był koordynatorem operacji humanitarnych ONZ w Afryce i na Bałkanach, m.in. w 1995 był doradcą ONZ ds. humanitarnych w Liberii. W tym czasie pracował jako szef organizacji Save the Children w Rwandzie, Somalii, Iraku oraz Sri Lance. W 1993 za swoją działalność w Somalii otrzymał tytuł "Nowozelandczyka Roku" od gazety The New Zealand Herald. W tym samym roku został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego. W 1994 organizacja Save the Childern uhonorowała go nagrodą "Award for Gallantry"[1].

W latach 1996−1999 był pracownikiem brytyjskiego instytutu International Institute for Strategic Studies, publikując szereg artykułów na temat rozwiązywania konfliktów. W 1999 zajmował stanowiska zastępcy koordynatora ONZ ds. humanitarnych w Rwandzie, doradcy ONZ ds. humanitarnych w Albanii oraz szefa biura ONZ ds. humanitarnych w Belgradzie. Od 2000 do 2002 pełnił funkcję doradcy ministra spraw zagranicznych i handlu Nowej Zelandii, Phila Goffa[1][2].

W 2002 objął funkcję doradcy przy Misji Wsparcia Narodów Zjednoczonych w Afganistanie. W lutym 2003 został szefem biura ONZ ds. humanitarnych w Jerozolimie, którym pozostał do 2007. Od lipca do października 2006 pełnił dodatkowo funkcję koordynatora ds. humanitarnych w Libanie w czasie II wojny libańskiej. W lutym 2007 został mianowany przez sekretarza generalnego ONZ Ban Ki-moona zastępcą Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego (ds. Humanitarnych, Odbudowy i Rozwoju) w Iraku[1][2].

Do Nowej Zelandii powrócił w maju 2009. Z ramienia Partii Pracy 13 czerwca 2009 wziął udział w wyborach uzupełniających w okręgu Mount Albert, uzyskując mandat w Izbie Reprezentantów[1]. Wcześniej, w wyborach 1999 oraz w 2002 bez powodzenia ubiegał się mandat deputowanego. W wyborach parlamentarnych w listopadzie 2011 uzyskał reelekcję. Po rezygnacji Phila Goffa ze stanowiska lidera Partii Pracy z powodu porażki laburzystów w wyborach, został wybrany 13 grudnia 2011 nowym liderem partii, a tym samym liderem opozycji[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e David James Shearer. scoop.co.nz. [dostęp 2012-01-31]. (ang.).
  2. a b SECRETARY-GENERAL APPOINTS DAVID Shearer Of New ZeAland DEPUTY SPECIAL REPRESENTATIVE FOR IRAQ. un.org, 22 sierpnia 2007. [dostęp 2012-01-31]. (ang.).
  3. Shearer, Robertson new Labour leaders. 3news.co.nz, 13 grudnia 2011. [dostęp 2012-01-31]. (ang.).