Demetriusz Cynik

Demetrios – pierwszy znany nam filozof cynicki doby cesarstwa rzymskiego, urodził się najprawdopodobniej na początku I wieku. Był ceniony przez Senekę, od którego mamy liczne świadectwa o jego życiu i poglądach. Został wydalony z Rzymu w 71 roku z powodu sprzeciwu jaki okazywał polityce cesarza Wespazjana. Ostatnie lata życia spędził najprawdopodobniej w Grecji.

Demetrios uważał, że filozofia objawia się bezpośrednio w życiu i powinna zostać sprowadzona do poznania ścisłych nakazów i ich przestrzegania. Główne nakazy (nauki) na jakie zwracał dużą uwagę to:

• pozytywne usposobienie wynikające z nieprzywiązywania znaczenia do darów / wyroków losu,
• opanowanie wszelkich pragnień,
• religijność – przejawiająca się w akceptacji (optymistycznej) wyroków bogów.

Jako prawdziwy cynik cenił trud, który hartuje ducha. Uważał, że człowiek który w swoim życiu nigdy nie zaznał żadnej przeciwności, żadnego nieszczęścia nie może być szczęśliwym. Twierdził wręcz że prawdziwie szczęśliwym może być jedynie ten kto doświadczył wiele przeciwności i nieszczęść (bo to kształtuje hart ducha).

Bibliografia

• Giovanni Reale, Historia filozofii starożytnej, tom I - V, Lublin, RW KUL, 1999.