Przejdź do zawartości

Dibenzylidenoaceton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dibenzylidenoaceton
Ilustracja
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C17H14O

Masa molowa

234,29 g/mol

Wygląd

żółty krystaliczny proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

538-58-9 (geom. nieokr.);
35225-79-7 (E,E);
115587-57-0 (E,Z);
58321-78-1 (Z,Z)

PubChem

95417 (geom. nieokr.);
640180 (E,E);
1549622 (E,Z);
1549621 (Z,Z)

Podobne związki
Podobne związki

difenyloketon

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Dibenzylidenoaceton, lub dibenzalaceton (w skrócie dba) – organiczny związek chemiczny z grupy ketonów. Jako ciało stałe ma kolor jasnożółty i jest rozpuszczalny w etanolu, ale nie w wodzie. Dibenzalaceton wykorzystywany jest jako składnik środków do opalania, jest również ligandem w związkach metaloorganicznych.

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Dibenzylidenoaceton można otrzymać poprzez kondensację aldolową benzaldehydu z acetonem, z udziałem wodorotlenku sodu i mieszaniny wody z etanolem. W ten sposób powstaje izomer trans-trans, tj. (E,E)-1,5-difenylo-1,4-pentadien-3-on. Zapis reakcji[5][6]:


Zapis sumaryczny: 2PhCHO + CH
3
COCH
3
→ PhCH=CHC(O)CH=CHPh + 2H
2
O

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dibenzylideneacetone, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 640180 [dostęp 2024-07-19] (ang.).
  2. a b c d David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-220, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  3. Samuel Sugden, The parachor and chemical constitution. Part VIII. Ring-chain valency tautomerism in phorone derivatives, „Journal of the Chemical Society”, 0 (0), 1928, s. 410–415, DOI10.1039/JR9280000410 [dostęp 2024-07-19] (ang.).
  4. a b c J.G. Dinwiddie, H.M. White, W.J. Day, The Geometrical Isomers of 1,5-Diphenylpentadiene-3-one, „Journal of Organic Chemistry”, 27 (1), 1962, s. 327–328, DOI10.1021/jo01048a529 [dostęp 2024-07-19] (ang.).
  5. a b Stefan Zawadzki, Karol Kociołek, Przygotowanie i podstawowe informacje o dibenzylidenoacetonie, Wydział Chemiczny Politechniki Łódzkiej [zarchiwizowane 2003-08-24].
  6. a b Charles R. Conard, Morris A. Dolliver, Dibenzalacetone, „Organic Syntheses”, 12, 1932, s. 22, DOI10.15227/orgsyn.012.0022 [dostęp 2024-07-19].