Didier Reynders

Didier Reynders
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1958 ; Liège
	Przewodniczący Ruchu Reformatorskiego
Okres	od 2004; do 2011
Przynależność polityczna	Ruch Reformatorski
Poprzednik	Antoine Duquesne
Następca	Charles Michel
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Didier Reynders (ur. 6 sierpnia 1958 w Liège) – belgijski i waloński polityk, przewodniczący Ruchu Reformatorskiego, minister i wicepremier, członek Komisji Europejskiej.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Liège oraz filologię klasyczną w Institut Saint Jean Berchmans w tym samym mieście. W pierwszej połowie lat 80. prowadził prywatną praktykę prawniczą. Zajmował później stanowisko dyrektora generalnego w administracji regionalnej Walonii. W latach 1986–1991 był prezesem SNCB/NMBS, belgijskiego przewoźnika kolejowego. Od 1987 do 1988 pełnił też funkcję szefa gabinetu politycznego urzędującego ministra sprawiedliwości.

W 1988 uzyskał mandat radnego Liège. W 1992 objął mandat posła do belgijskiej federalnej Izby Reprezentantów. Reelekcję uzyskiwał w kolejnych wyborach w 1995, 1999, 2003, 2007, 2010, 2014 i 2019^[1].

W 1999 został ministrem finansów w gabinecie Guya Verhofstadta. W 2004 dodatkowo objął stanowisko wicepremiera. Został wówczas również przewodniczącym Ruchu Reformatorskiego, frankofońskiej federacyjnej partii liberalnej. Funkcję tę pełnił do 2011, kiedy to zastąpił do Charles Michel. Pozostał także w tworzonych od 2008 rządach z chadeckimi premierami jako wicepremier oraz minister finansów, odpowiedzialny także za reformę instytucjonalną.

W grudniu 2011 został ministrem spraw zagranicznych w rządzie, na czele którego stanął Elio Di Rupo^[2]. Pozostał na dotychczasowym stanowisku również w nowym gabinecie utworzonym w październiku 2014, obejmując dodatkowo funkcję wicepremiera^[3]. W grudniu 2018 został ponadto ministrem obrony^[4]. Pozostał na dotychczasowych stanowiskach rządowych, gdy w październiku 2019 na czele przejściowego gabinetu stanęła Sophie Wilmès^[5].

We wrześniu 2019 belgijskie media ujawniły protokół przesłuchania byłego agenta belgijskiego wywiadu, który zarzucił Didierowi Reyndersowi przestępstwa korupcji i prania brudnych pieniędzy^[6]. Prokurator umorzył postępowanie jeszcze w tym samym miesiącu wobec niestwierdzenia przestępstwa^[7].

Didier Reynders zakończył pełnienie funkcji rządowych w związku z dołączeniem do Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia tegoż roku). Został w jej ramach powołany na komisarza do spraw sprawiedliwości^[8]. W czasie piastowania tego stanowiska wielokrotnie krytycznie wyrażał się o działaniach władz krajowych w Polsce i Węgrzech, zarzucając im naruszanie reguły praworządności^[9] i działania niezgodne z zasadami państwa prawa^[10], w tym zwłaszcza w zakresie wymiaru sprawiedliwości^[11]. Zarzucał również, że Polska podważa zasady funkcjonowania Unii Europejskiej, a władza wykonawcza w tym państwie członkowskim kwestionuje prymat prawa unijnego nad prawem krajowym^[12]. W 2021 na nieformalnym posiedzeniu ministrów sprawiedliwości państw UE zasygnalizował, że Komisja Europejska rozważa możliwość podjęcia kroków prawnych wobec Polski w celu ochrony zagrożonego porządku prawnego, a także zadeklarował kontynuowanie działań przeciwko Polsce oraz Węgrom w uprzednio wszczętych postępowaniach^[9]^[13]. We wrześniu tego samego roku publicznie uzasadniał wystąpienie Komisji Europejskiej do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o nałożenie kar finansowych na Polskę za nieprzestrzeganie decyzji TSUE nakazującej natychmiastowe zawieszenie działalności Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego^[14]^[15].

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (2015)^[16] i Wielkim (2015)^[17] Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

Przypisy

↑ Voici les élus qui composent la Chambre. lavenir.net, 27 maja 2019. [dostęp 2021-09-09]. (fr.).
↑ La composition officielle du gouvernement Di Rupo Ier. lalibre.be, 5 grudnia 2011. [dostęp 2021-09-09]. (fr.).
↑ Wie is wie in de regering-Michel?. standaard.be, 10 października 2014. [dostęp 2021-09-09]. (niderl.).
↑ Overzicht: dit is de nieuwe Belgische regering. demorgen.be, 9 grudnia 2018. [dostęp 2021-09-09]. (niderl.).
↑ Koning Filip benoemt Sophie Wilmès tot premier. hln.be, 27 października 2019. [dostęp 2021-09-09]. (niderl.).
↑ Le parquet enquête sur des allégations de corruption visant Didier Reynders. lecho.be, 14 września 2019. [dostęp 2021-09-10]. (fr.).
↑ Allégations de corruption à l'encontre de Didier Reynders: le procureur du Roi décide de classer sans suite. lalibre.be, 27 września 2019. [dostęp 2021-09-10]. (fr.).
↑ Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. [dostęp 2019-11-27].
↑ ^a ^b Bernd Riegert: Zaostrza się spór Brukseli z Polską i Węgrami o praworządność. dw.com, 16 lipca 2021. [dostęp 2021-09-09].
↑ Komisarz Reynders: zalecę Komisji Europejskiej pozwanie Polski do TSUE za ustawę dyscyplinującą. rp.pl, 6 marca 2020. [dostęp 2021-09-09].
↑ Komisarz KE zatroskany polską praworządnością. Mówi o „środkach nacisku”. dorzeczy.pl, 2 października 2020. [dostęp 2021-09-09].
↑ Didier Reynders: Polska podważa zasady funkcjonowania UE. rp.pl, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-09-09].
↑ Unijny komisarz chce podjąć działania wobec Polski ws. praworządności. wprost.pl, 16 lipca 2021. [dostęp 2021-09-09].
↑ Komisarz Didier Reynders: presja na Polskę będzie rosła. onet.pl, 9 września 2021. [dostęp 2021-09-09].
↑ Didier Reynders: ze strony polskich władz nie ma intencji wypełnienia wyroków TSUE. polsatnews.pl, 7 września 2021. [dostęp 2021-09-09].
↑ M.P. z 2015 r. poz. 309
↑ M.P. z 2015 r. poz. 1223

Bibliografia

Qui suis-je?. didierreynders.be. [dostęp 2018-09-04]. (fr.).
Didier Reynders – Ministre des Finances. minfin.fgov.be. [dostęp 2013-04-24]. (fr.).

[1] Voici les élus qui composent la Chambre. lavenir.net, 27 maja 2019. [dostęp 2021-09-09]. (fr.).

[2] La composition officielle du gouvernement Di Rupo Ier. lalibre.be, 5 grudnia 2011. [dostęp 2021-09-09]. (fr.).

[3] Wie is wie in de regering-Michel?. standaard.be, 10 października 2014. [dostęp 2021-09-09]. (niderl.).

[4] Overzicht: dit is de nieuwe Belgische regering. demorgen.be, 9 grudnia 2018. [dostęp 2021-09-09]. (niderl.).

[5] Koning Filip benoemt Sophie Wilmès tot premier. hln.be, 27 października 2019. [dostęp 2021-09-09]. (niderl.).

[6] Le parquet enquête sur des allégations de corruption visant Didier Reynders. lecho.be, 14 września 2019. [dostęp 2021-09-10]. (fr.).

[7] Allégations de corruption à l'encontre de Didier Reynders: le procureur du Roi décide de classer sans suite. lalibre.be, 27 września 2019. [dostęp 2021-09-10]. (fr.).

[8] Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. [dostęp 2019-11-27].

[:0-9] Bernd Riegert: Zaostrza się spór Brukseli z Polską i Węgrami o praworządność. dw.com, 16 lipca 2021. [dostęp 2021-09-09].

[10] Komisarz Reynders: zalecę Komisji Europejskiej pozwanie Polski do TSUE za ustawę dyscyplinującą. rp.pl, 6 marca 2020. [dostęp 2021-09-09].

[11] Komisarz KE zatroskany polską praworządnością. Mówi o „środkach nacisku”. dorzeczy.pl, 2 października 2020. [dostęp 2021-09-09].

[12] Didier Reynders: Polska podważa zasady funkcjonowania UE. rp.pl, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-09-09].

[13] Unijny komisarz chce podjąć działania wobec Polski ws. praworządności. wprost.pl, 16 lipca 2021. [dostęp 2021-09-09].

[14] Komisarz Didier Reynders: presja na Polskę będzie rosła. onet.pl, 9 września 2021. [dostęp 2021-09-09].

[15] Didier Reynders: ze strony polskich władz nie ma intencji wypełnienia wyroków TSUE. polsatnews.pl, 7 września 2021. [dostęp 2021-09-09].

[16] M.P. z 2015 r. poz. 309

[17] M.P. z 2015 r. poz. 1223

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]