Ditizon

Ditizon
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	1,5-difenylotiokarbazon
	Inne nazwy i oznaczenia
	1-anilino-3-fenyloiminotiomocznik; dwufenylotiokarbazon
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C18H12N4S
Inne wzory	C6H5-NH-NH-C(S)-N=N-C6H5
Masa molowa	256,33 g/mol
Wygląd	niebieskawoczarny, brunatnawoczarny lub czarny proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	60-10-6
PubChem	657262
SMILES
	C1=CC=C(C=C1)NNC(=S)N=NC2=CC=CC=C2
InChI
	InChI=1S/C13H12N4S/c18-13(16-14-11-7-3-1-4-8-11)17-15-12-9-5-2-6-10-12/h1-10,14H,(H,16,18)/b17-15+
	InChIKey
	UOFGSWVZMUXXIY-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	praktycznie nierozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	etanol: rozpuszczalny
Temperatura topnienia	167–168 °C (rozkład)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Uwaga
Zwroty H	H315, H319, H335
Zwroty P	P261, P305+P351+P338
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
	Drażniący; (Xi)
Zwroty R	R36/37/38
Zwroty S	S26, S36
Numer RTECS	LQ9450000
Dawka śmiertelna	LD50 56 mg/kg (mysz, dożylnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ditizon, difenylotiokarbazon – organiczny związek chemiczny, pochodna tiokarbazonu, stosowany jako odczynnik chemiczny do wykrywania i oznaczania metali.

W stanie stałym ma postać czarnego lub czarnobrunatnego proszku. jest nierozpuszczalny w wodzie. Jego roztwór w etanolu, chloroformie lub czterochlorku węgla ma kolor zielony.

Stosowany jest do oznaczania metali (np. bizmutu, kadmu, kobaltu, ołowiu, rtęci, srebra, złota) metodami kompleksometrycznymi i fotometrycznymi^[4] oraz do ich ekstrakcji, np. śladów srebra z roztworów związków platynowców^[5].

Pochodne ditizonu po dodaniu substancji pomocniczych mogą stanowić preparat farmaceutyczny stosowany do diagnozowania, zwłaszcza stanów patologicznych trzustki i innych narządów i tkanek, zawierających duże stężenie jonów metali, w tym cynku.^{[potrzebny przypis]}

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ Dithizone, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-30] (ang.).
↑ Ditizon (nr 43820) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
↑ Erwin Ross, Jutta Köthe, Renate Naumann, Wolfgang Fischer, Wilhelm-Dietrich Mayer, Gerhard Wieland, Ernest J. Newman, Charles M. Wilson: Indicator Reagents. W: Ullmann's Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry. Wyd. 6. Weinheim: Viley-VCH, s. 19-20. DOI: 10.1002/14356007.a14_127. ISBN 978-3-527-30385-4.
↑ Ingo Kleinwächter: Platinum Group Metals and Compounds. Separation of Platinum Group Metals. W: Ullmann's Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry. Wyd. 6. Weinheim: Viley-VCH, s. 27. DOI: 10.1002/14356007.a21_075. ISBN 978-3-527-30385-4.

[FPX-1] Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .

[ChemIDplus_ChemIDplus_60-2] Dithizone, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-30] (ang.).

[SA-3] Ditizon (nr 43820) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.

[U1-4] Erwin Ross, Jutta Köthe, Renate Naumann, Wolfgang Fischer, Wilhelm-Dietrich Mayer, Gerhard Wieland, Ernest J. Newman, Charles M. Wilson: Indicator Reagents. W: Ullmann's Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry. Wyd. 6. Weinheim: Viley-VCH, s. 19-20. DOI: 10.1002/14356007.a14_127. ISBN 978-3-527-30385-4.

[U2-5] Ingo Kleinwächter: Platinum Group Metals and Compounds. Separation of Platinum Group Metals. W: Ullmann's Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry. Wyd. 6. Weinheim: Viley-VCH, s. 27. DOI: 10.1002/14356007.a21_075. ISBN 978-3-527-30385-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]