Društveni menadžment
 | Ovom članku ili dijelu članka nedostaju interni linkovi. |
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Društveni menadžment je upravljanje organizacijama/kompanijama u socijalnoj ekonomiji i neprofitnim sektorima, npr. B. Lokalna uprava, udruženje za socijalnu skrb, ured za zaštitu mladih, klub itd.
Poslove socijalnog menadžmenta tradicionalno su obavljali socijalni radnici, socijalni pedagozi, pedagozi, psiholozi bez daljih upravljačkih znanja ili pravnici i poslovni ekonomisti – često bez bliže povezanosti sa društvenim područjem. Kao samostalni stručni naziv na nivou univerziteta i fakulteta postojao je Diploma-socijalista. Društveni menadžment kombinuje menadžment sa socio-edukativnim i psihološkim znanjem. Društveni menadžment se raspravljao 1980-ih i u to vrijeme se odnosio na pitanja ličnog vođenja, motivacije i postavljanja ciljeva.
Socijalna ekonomija opisuje dio ekonomskog sistema koji se u suštini bavi uslugama za dobrobit društva. Fokus je na socijalnim problemima, posebno u pružanju socijalnih usluga za i sa ljudima. Cilj društvene ekonomije je direktna proizvodnja individualnog i kolektivnog blagostanja. Društveno-ekonomska aktivnost ima i ekonomski i socijalni aspekt. Ova akcija, njena organizacija i njene funkcije su predmet socijalne ekonomije.
Kao dio uslužnog sektora, socijalna ekonomija je pozicionirana između privatnog sektora (tržišta sa ponudom i potražnjom) i javnog sektora (vlade). Uobičajene klasifikacije su također treći sektor i neprofitni sektor. U Evropi postoji drugačija tradicija organizovane socijalne ekonomije (économie sociale, socijalna ekonomija) u pojedinim zemljama. Posmatrano kao industrija, socijalna ekonomija predstavlja posebnu oblast stvaranja ekonomske vrijednosti u radnom svijetu, a razlog tome je što se ekonomske usluge u suštini refinansiraju od strane države, a organizacije su uglavnom neprofitne.
Društvena ekonomija uključuje individualne i kolektivne oblike zajednice, javnog, besplatnog neprofitnog ili komercijalno organizovanog snabdevanja. Mogu ga organizovati sami pogođeni (npr. u zadruzi) ili ih obezbijediti socijalne organizacije. Socijalna ekonomija, po pravilu, obuhvata preduzeća i organizacije koje pružaju socijalne usluge u oblasti socijalnih poslova, u ustanovama za zaštitu dece i omladine, u ustanovama za invalide, radionicama za osobe sa invaliditetom, te uslugama ambulantne i bolničke nege. Njihov posao je da na različite načine pomažu i brinu o ljudima koji imaju posebne potrebe u životu i da se nose sa problemima. Ove usluge se sve više moraju obavljati u „socijalnoj ekonomiji“. Stoga, ponuda ovih usluga mora sve više voditi računa o ekonomskom razmišljanju kako se ne bi trošila sredstva javnog budžeta. Stoga je neophodno efikasnije koristiti raspoložive resurse.
Socijalna ekonomija pokušava razumjeti interakcije između društva, ekonomije, ekologije i politike. Društveno-ekonomska istraživanja i nauka tretiraju i odgovaraju na sociološka i ekonomska pitanja na interdisciplinaran način iz različitih perspektiva. Primijenjena socijalna i ekonomska politika sumirana je i pojmom socijalna ekonomija. Socijalna ekonomija ne teži samo čisto ekonomskim ciljevima, već i društvenim, ekološkim i etičkim ciljevima. To se može ostvariti socijalnom ekonomijom.