Dyskusja:Deep Purple/Archiwum1
Ta strona to archiwum dyskusji. Proszę jej nie edytować. Nowe komentarze należy kierować na bieżącą stronę dyskusji. |
najgłosniejszy to on był.... w '75; obecnie najgłośnijszym wg. ginesa jest manowar
Bardzo słaby artykuł, należy tutaj zamieścić historię zespołu.
Dlaczego niektóre albumy są pogrubione??? Poza tym o ile się nie mylę tytuły wszelkiego rodzaju (ksiązki albumy piosenki) kursywujemy. Silthor 16:52, 27 maj 2003 (CEST)
Jonaszu, czekam na odpowiedź Silthor 08:19, 31 maj 2003 (CEST)
- Zaleca się aby artykuł o grupie muzycznej zawierał następujące informacje:
- nazwa grupy
- kraj pochodzenia
- gatunek, podgatunek muzyki
- krótko opisz brzmienie i inne charakterystyczne cechy
- najistotniejsze fakty wyróżniające grupę
- podaj okres działalności
- najbardziej znane albumy i utwory
- podaj listę członków grupy i instrumenty na jakich grali
- podaj listę znanych muzyków wspomagających grupę w studio i na koncertach jeśli wśród nich znajdują się znane osoby.
- Podaj także:
- Dyskografia grupy nazwa grupy Wytłuść albumy najważniejsze.
- Podaj linki zewnętrzne do innych witryn grupy.
- Jeśli grupa zasługuje na dłuższy artykuł biograficzny umieść go na oddzielnej stronie dolinkowanej do strony głównej grupy i zatytułowanej:
- Biografia grupy nazwa grupy
- Podaj linki zewnętrzne do innych witryn grupy.
- Jako przykład zobacz: Genesis.
teraz już wiesz--DingirXul 16:31, 27 maja 2006 (CEST)
Dyskografia: kolejność albumów
Jeśli ktoś się za to weźmie, to proszę poustawiać brakujące (nieopisane) albumy według następującej kolejności ich wydania (myślę, że to będzie OK, jeśli się mylę, to mnie popraw ;)):
Come Taste the Band, 1975Made in Europe, 1975Last Concert in Japan, 1976Deep Purple In Concert, 1980Live in London, 1982Perfect Strangers, listopad 1984The House of Blue Light, styczeń 1987Scandinavian Nights, 1988Nobody's Perfect, 1988Slaves & Masters, październik 1990In The Absence of Pink: Knebworth 85, 1991The Battle Rages On, lipiec 1993Live In Europe 1993, 1993Come Hell or High Water, 1994King Biscuit Flower Hour Presents: Deep Purple in Concert(On the Wings of a Russian Foxbat), 1995Purpendicular, luty 1996Just Might Take Your Life, 1996Mk III: The Final Concerts, 1996Live at the Olympia '96, 1997Gemini Suite Live, 1998Abandon, maj 1998Total Abandon: Live in Australia, 1999In Concert with the London Symphony Orchestra, 1999Live At The Rotterdam Ahoy, 2000This Time Around: Live in Tokyo, 2001The Soundboard Series, 2001Bananas, sierpień 2003Live in Inglewood, 2004Kneel & Pray, 2004Space Vol 1 & 2 , 2004Denmark 1972, 2004Perks And Tit, 2004
--Lubicz 18:40, 26 lip 2006 (CEST)
Przydało by się dodać albumy...
ze zgłoś błąd
Nie rozumiem po co informacja o zagranym koncercie we Wroclawiu. Albo piszemy o wszystkich polskich wystepach, albo o zadnym.
W spisie koncertów DVD jest brak koncertu nagranego w katowickim Spodku pod tytułem LIVE ENCOUNTERS z 1996r - POZDRAWIAM
Zgłosił: 217.172.245.203[odp][?] (dyskusja) 21:26, 12 lut 2008 (CET)
masti <dyskusja> 01:36, 16 lut 2008 (CET)
Artykuł zdecydowanie do du...py
Przymierzam się do zredagowania pokrótce historii Deep Purple (na podstawie biografii Deep Purple. Nie jestem humanistą więc, przydałoby się by to ktoś później przeglądnął.
o domniemanym wpływie Vanilli Fudge
Wpływu grupy Vanilla Fudge na twórczość Deep Purple na pewno nie widać w samej muzyce zespołu. Wpływ był, i to wyraźny, ale na Uriah Heep! Poza tym co znaczy "typowy rock głównego nurtu"? Jeśli rozumieć to sformułowanie dosłownie, to też jest to nieprawdą, zwłaszcza, jeżeli miałaby ich muzyka być inspirowana dokonaniami Vanilli Fudge, które były jak najbardziej nietypowe.
Pretensjonalny rock progresywny
Zdanie wrzucające cały rock progresywny do wora "pretensjonalność" jest nie fer. To zdanie sugeruje jednocześnie, że Purple znaleźli jakiś ideał pomiędzy skrajnościami. A to nie jest kwestia ideału tylko stylu. (poprawiłem "nieco pretensjonalny" na "wybujały", co jest bardziej opisowe niż oceniające i dotyczy wszystkich grup progresywnych. pretensjonalne były tylko niektóre).
Brak ważnych momentów w rozwoju grupy
Nie rozumiem, dlaczego pominięto milczeniem to, co się stało po nagraniu "Who do we think we are" - czyli zastąpienie Gillana i Glovera przez Coverdale'a i Hughesa. W tym składzie ukazały się "Burn" i "Stormbringer". Potem Blackmore'a zastąpił Tommy Bolin i nagrali "Come taste the band". Celowo piszę rozwój nie regres, bo śpiewający basista Glenn Hughes, w dodatku chętnie funkujący, odświeżył brzmienie zespołu. Pierwszy koniec MkII nie był rozpadem grupy.