Dyskusja:Deep Purple/Archiwum1

najgłosniejszy to on był.... w '75; obecnie najgłośnijszym wg. ginesa jest manowar

Bardzo słaby artykuł, należy tutaj zamieścić historię zespołu.

Dlaczego niektóre albumy są pogrubione??? Poza tym o ile się nie mylę tytuły wszelkiego rodzaju (ksiązki albumy piosenki) kursywujemy. Silthor 16:52, 27 maj 2003 (CEST)

Jonaszu, czekam na odpowiedź Silthor 08:19, 31 maj 2003 (CEST)

• Zaleca się aby artykuł o grupie muzycznej zawierał następujące informacje:
• nazwa grupy
• kraj pochodzenia
• gatunek, podgatunek muzyki
• krótko opisz brzmienie i inne charakterystyczne cechy
• najistotniejsze fakty wyróżniające grupę
• podaj okres działalności
• najbardziej znane albumy i utwory
• podaj listę członków grupy i instrumenty na jakich grali
• podaj listę znanych muzyków wspomagających grupę w studio i na koncertach jeśli wśród nich znajdują się znane osoby.

• Podaj także:

• Dyskografia grupy nazwa grupy Wytłuść albumy najważniejsze.

• Podaj linki zewnętrzne do innych witryn grupy.

• Jeśli grupa zasługuje na dłuższy artykuł biograficzny umieść go na oddzielnej stronie dolinkowanej do strony głównej grupy i zatytułowanej:

• Biografia grupy nazwa grupy

• Podaj linki zewnętrzne do innych witryn grupy.

• Jako przykład zobacz: Genesis.

teraz już wiesz--DingirXul 16:31, 27 maja 2006 (CEST)

Dyskografia: kolejność albumów

Jeśli ktoś się za to weźmie, to proszę poustawiać brakujące (nieopisane) albumy według następującej kolejności ich wydania (myślę, że to będzie OK, jeśli się mylę, to mnie popraw ;)):

• Come Taste the Band, 1975
• Made in Europe, 1975
• Last Concert in Japan, 1976
• Deep Purple In Concert, 1980
• Live in London, 1982
• Perfect Strangers, listopad 1984
• The House of Blue Light, styczeń 1987
• Scandinavian Nights, 1988
• Nobody's Perfect, 1988
• Slaves & Masters, październik 1990
• In The Absence of Pink: Knebworth 85, 1991
• The Battle Rages On, lipiec 1993
• Live In Europe 1993, 1993
• Come Hell or High Water, 1994
• King Biscuit Flower Hour Presents: Deep Purple in Concert(On the Wings of a Russian Foxbat), 1995
• Purpendicular, luty 1996
• Just Might Take Your Life, 1996
• Mk III: The Final Concerts, 1996
• Live at the Olympia '96, 1997
• Gemini Suite Live, 1998
• Abandon, maj 1998
• Total Abandon: Live in Australia, 1999
• In Concert with the London Symphony Orchestra, 1999
• Live At The Rotterdam Ahoy, 2000
• This Time Around: Live in Tokyo, 2001
• The Soundboard Series, 2001
• Bananas, sierpień 2003
• Live in Inglewood, 2004
• Kneel & Pray, 2004
• Space Vol 1 & 2 , 2004
• Denmark 1972, 2004
• Perks And Tit, 2004

--Lubicz 18:40, 26 lip 2006 (CEST)

Przydało by się dodać albumy...

ze zgłoś błąd

Nie rozumiem po co informacja o zagranym koncercie we Wroclawiu. Albo piszemy o wszystkich polskich wystepach, albo o zadnym.

W spisie koncertów DVD jest brak koncertu nagranego w katowickim Spodku pod tytułem LIVE ENCOUNTERS z 1996r - POZDRAWIAM

Zgłosił: 217.172.245.203[odp][?] (dyskusja) 21:26, 12 lut 2008 (CET)

masti <dyskusja> 01:36, 16 lut 2008 (CET)

Artykuł zdecydowanie do du...py

Przymierzam się do zredagowania pokrótce historii Deep Purple (na podstawie biografii Deep Purple. Nie jestem humanistą więc, przydałoby się by to ktoś później przeglądnął.

o domniemanym wpływie Vanilli Fudge

Wpływu grupy Vanilla Fudge na twórczość Deep Purple na pewno nie widać w samej muzyce zespołu. Wpływ był, i to wyraźny, ale na Uriah Heep! Poza tym co znaczy "typowy rock głównego nurtu"? Jeśli rozumieć to sformułowanie dosłownie, to też jest to nieprawdą, zwłaszcza, jeżeli miałaby ich muzyka być inspirowana dokonaniami Vanilli Fudge, które były jak najbardziej nietypowe.

Pretensjonalny rock progresywny

Zdanie wrzucające cały rock progresywny do wora "pretensjonalność" jest nie fer. To zdanie sugeruje jednocześnie, że Purple znaleźli jakiś ideał pomiędzy skrajnościami. A to nie jest kwestia ideału tylko stylu. (poprawiłem "nieco pretensjonalny" na "wybujały", co jest bardziej opisowe niż oceniające i dotyczy wszystkich grup progresywnych. pretensjonalne były tylko niektóre).

Brak ważnych momentów w rozwoju grupy

Nie rozumiem, dlaczego pominięto milczeniem to, co się stało po nagraniu "Who do we think we are" - czyli zastąpienie Gillana i Glovera przez Coverdale'a i Hughesa. W tym składzie ukazały się "Burn" i "Stormbringer". Potem Blackmore'a zastąpił Tommy Bolin i nagrali "Come taste the band". Celowo piszę rozwój nie regres, bo śpiewający basista Glenn Hughes, w dodatku chętnie funkujący, odświeżył brzmienie zespołu. Pierwszy koniec MkII nie był rozpadem grupy.