Edward Łukasik

Edward Łukasik

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1926 Wilkołaz
Data i miejsce śmierci	30 czerwca 2023 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	1947–1991
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego
Stanowiska	zastępca dowódcy baterii, zastępca dowódcy pułku, starszy instruktor, szef Oddziału Kultury i Oświaty Zarządu Politycznego WOPK, zastępca szefa Zarządu Politycznego Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych ds. politycznych
Późniejsza praca	I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu
Odznaczenia

Edward Łukasik

Data i miejsce urodzenia	16 marca 1926 Wilkołaz
Data i miejsce śmierci	30 czerwca 2023 Poznań
Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres	od 13 października 1985 do 3 czerwca 1989
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Edward Łukasik (ur. 16 marca 1926 w Wilkołazie, zm. 30 czerwca 2023 w Poznaniu) – generał brygady Wojska Polskiego, działacz państwowy i partyjny, polityk, poseł na Sejm PRL IX kadencji.

Życiorys

Syn Stanisława (1907–1984), robotnika i Anieli z domu Misiakowskiej (1903–1964). Podczas wojny od 1940 roku przebywał na robotach przymusowych w Niemczech, jako robotnik rolny w pobliżu Halle. Do służby wojskowej powołany w kwietniu 1947 przez Rejonową Komendę Uzupełnień w Lublinie. Służył jako żołnierz służby zasadniczej w 2 samodzielnym dywizjonie artyleryjskim rozpoznania pomiarowego w Toruniu. Po ukończeniu dywizjonowej szkoły podoficerskiej w stopniu kaprala, od maja 1948 był starszym fotografem-odszyfrowywaczem. W latach 1949–1950 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Politycznej im. Ludwika Waryńskiego w Łodzi. Po jej ukończeniu w lipcu 1950 został promowany na stopień chorążego przez wiceministra obrony narodowej gen. bryg. Mariana Naszkowskiego. Następnie objął stanowisko zastępcy dowódcy do spraw politycznych 2 baterii 1 dywizjonu w Samodzielnym Pułku Artyleryjskim Rozpoznania Pomiarowego w Bemowie Piskim. Od marca 1951 był zastępcą do spraw politycznych dowódcy baterii szkolnej, a od sierpnia 1951 pełnił obowiązki zastępcy do spraw politycznych dowódcy dywizjonu szkolnego. Od sierpnia 1952 pełnił obowiązki, a od lutego 1954 był zastępcą do spraw politycznych dowódcy 32 Samodzielny Pułk Artylerii OPL, który stacjonował w Mrzeżynie i Bydgoszczy. W latach 1956–1959 był słuchaczem Wojskowego Ośrodka Szkolenia Ogólnokształcącego w Łodzi. W latach 1959–1961 był instruktorem propagandy w Oddziale Politycznym Dowództwa Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju w Warszawie W latach 1961–1965 studiował i uzyskał tytuł zawodowy magistra pedagogiki na Wydziale Pedagogiczno-Politycznym Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie. Po ukończeniu akademii był w latach 1965–1969 starszym instruktorem politycznym Zarządu Wojskowej Służby Wewnętrznej Wojsk Obrony Powietrznej Kraju i Inspektoratu Lotnictwa. W lipcu 1969 został szefem Oddziału Kultury i Oświaty Zarządu Politycznego WOPK, a we wrześniu 1969 sekretarzem Komitetu Partyjnego – zastępcą szefa Zarządu Politycznego WOPK. Od listopada 1975 pełnił obowiązki, a od marca 1977 do czerwca 1982 był zastępcą dowódcy Wojsk Lotniczych do spraw politycznych – szefem Zarządu Politycznego Wojsk Lotniczych. W październiku 1977 awansowany uchwałą Rady Państwa PRL do stopnia generała brygady. Nominację wręczył mu w Belwederze 12 października 1977 I sekretarz Komitetu Centralnego PZPR i członek Rady Państwa Edward Gierek.

Od 2 marca 1949 do 1950 należał do toruńskiego Związku Młodzieży Polskiej. 25 marca 1950 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1975–1981 był członkiem Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR. Od 1978 do czerwca 1981 był członkiem egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu. 5 lutego 1982 ponownie został członkiem egzekutywy KW w Poznaniu. W czerwcu 1982 został urlopowany do pracy poza wojskiem w związku z objęciem 28 maja 1982 funkcji I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu. Na IX Nadzwyczajnym Zjeździe PZPR 21 lipca 1981 został wybrany na członka Komitetu Centralnego PZPR (do stycznia 1990). Podczas Krajowej Konferencji Delegatów PZPR w dniach 16–18 marca 1983 brał udział w pracach Komisji Wniosków i Rezolucji.

W latach 1985–1989 pełnił mandat posła na Sejm PRL IX kadencji z okręgu Poznań-Grunwald. Zasiadał w Komisji Edukacji Narodowej i Młodzieży. Funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu pełnił do czasu rozwiązania tej partii w styczniu 1990. W kwietniu 1990 pożegnany oficjalnie przez Ministerstwo Obrony Narodowej gen. armii Floriana Siwickiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej. W stan spoczynku przeniesiony 26 lutego 1991 na podstawie rozkazu Ministra Obrony Narodowej.

Został pochowany 6 lipca 2023 na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu, w Kwaterze Lotników.

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe:

• chorąży – 1950
• podporucznik – 1951
• porucznik – 1952
• kapitan – 1954
• major – 1963
• podpułkownik – 1968
• pułkownik – 1973
• generał brygady – 1977

Życie prywatne

Mieszkał w Poznaniu. Od 1954 był żonaty z Jadwigą Łukasik z domu Zych (zm. 2012), mieli syna i córkę.

Ordery i odznaczenia (lista niepełna)

• Wpis do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich” (1974)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
• Złoty Krzyż Zasługi (1968)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1952)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Złota Odznaka „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej”
• inne odznaczenia i wyróżnienia

Bibliografia

• H.P. Kosk, Generalicja Polska, tom I, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1999
• S. Czmur, W. Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Wydawnictwo Czasopism WLOP - Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa-Poznań 2003, s. 116–117
• G. Sanford, Military Rule in Poland: The Rebuilding of Communist Power, 1981–1983, New York St. Martin's, 1986
• J. Stroynowski (red.), Who is who in the Socialist countries of Europe: a biographical encyclopedia of more than 12,600 leading personalities in Albania, Bulgaria, Czechoslovakia, German Democratic Republic, Hungary, Poland, Romania, Yugoslavia 1989, tom 3, K.G. Saur Pub., 1989
• Strona sejmowa posła IX kadencji
• Informacje w BIP IPN