İçeriğe atla

Edward Darley Boit'in Kızları

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Edward Darley Boit'in Kızları
Sanatçı John Singer Sargent
Yıl 1882
Tür Tuval üzerine yağlı boya
Boyutlar 222.5 cm × 222.5 cm (876 in × 876 in)
Konum Boston Güzel Sanatlar Müzesi, Boston, Massachusetts
Sargent'ın 1887 yılında yaptığı Mrs Edward Darley Boit'in portresinde kadını yukarıdan bir bakış açısıyla şık bir koltukta otururken resmetti. Siyah puantiyeli, pembe saten bir elbise giyen Mrs. Boit'in siyah şalı ve elbisesiyle aynı renkte şapkası vardır. Tablonun iyi tanınan bir dostun resmedildiği sıcak ve samimi bir portre olduğu düşünülür.[1]

Edward Darley Boit'in Kızları[2] (orijinal ismi: Portraits d'enfants),[3] John Singer Sargent tarafından 1882 sonbaharında tamamlanan tablodur. Eserde Edward Darley Boit'in dört kızı Paris'teki evlerinde betimlenmiştir. Resim, şu anda Boston'daki Boston Güzel Sanatlar Müzesi'nin koleksiyonunda yer almaktadır. Boit'in kızları tarafından babalarının anısını yaşatmak amacıyla 1919 yılında müzeye bağışlanan[4] tablo müzede iki adet uzun mavi-beyaz Japon vazosunun arasına asılmış olarak sergilenmektedir.[5]

Bu geniş kare tablo, Sargent'ın kariyerinin erken dönemine ait en önemli eserlerinden biri kabul edilir.[4] 2006 yılında New York'taki Metropolitan Museum of Art'ta açılan "American in Paris" isimli sergide Edward Darley Boit'in Kızları "sanat tarihi boyunca çocukların betimlendiği en güzel çalışmalardan biri" olarak tanımlandı.[6]

Resim

[değiştir | kaynağı değiştir]

Genel bilgi

[değiştir | kaynağı değiştir]

John Singer Sargent, 1878 ile 1879 yıllarında İspanya ve Fas seyahatine çıktı. Madrid'i ziyareti sırasında çok sevdiği ressam Diego Velázquez'in Prado Müzesi'nde sergilenen eserlerini yakından inceleme fırsatı buldu.[7] Sargent müzede Velázquez'in ünlü eseri Nedimeler'i de dahil olmak üzere on üç eserini kopyaladı.[8] Nedimeler'in ressam üzerindeki etkisi Edward Darley Boit'in Kızları'nda görülebilir. Her iki tablo da bir aileyi kendi ortamlarında, savunmasız haldeyken betimler.[9] Sargent'ın çalışmasının ayırt edici özelliği geniş oda, iki uzun Japon vazosu ve büyük halıyla kontrast oluşturacak küçüklükteki kız çocuklarıdır.[9] Eser Nedimeler ile benzer kompozisyon özelliklerine sahiptir.[10]

Sargent Boit ailesinin yakın dostuydu.[10] Ressama tabloyu Boit mi ısmarladı yoksa Sargent mı arkadaşına yapmayı teklif ettiği bilinmemektedir.[11] Ressam Maria Louisa, Florence, Jane ve Julia'yı babalarının Paris'teki dairesinde resmetti. Karanlık iç mekan Sargent'ın Venedik'te çizdiği tabloları anımsatmaktadır.[11] Eserin kompozisyonu grup portresi için alışılmadıktır.

Japon vazolarının ailenin gezgin özelliğini sembolize ettiği düşünülür.[10] İki büyük kız kardeşin gölgede kalan arka plana yerleştirilmeleri, en küçük kız kardeş olan Julia'nın ise resmin merkezinde olması çocukluğun geçiciliğini simgelediği de bir başka görüştür.[10]

İçerik

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tablonun merkezinde kız kardeşlerin en küçüğü olan dört yaşındaki Julia gri-mavi bir halının üstünde oturmaktadır. Kızın kucağında oyuncağı vardır. Sol tarafta ikinci en küçük kardeş olan sekiz yaşındaki Mary Louisa ayakta durmaktadır. Mary Louisa'nın yüzü izleyiciye dönüktür ve ellerini arkasında birleştirmiştir. İki abla odanın arka tarafındadır. On dört yaşındaki Florence boyundan daha uzun olan Japon vazosuna yaslanmıştır ve profilden betimlenmiştir. Hemen yanındaki Jane'in yüzü de tıpkı Mary Louisa gibi izleyiciye dönüktür. Jane ve Florence gölgede kaldıklarından net olarak görünmezler.

Modeller

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tabloda betimlenen çocuklar John Singer Sargent'ın yakın arkadaşı ve meslektaşı Edward Darley Boit'in kızlarıydı. Boit Boston'da yetişmiş, Harvard Üniversitesi'nde hukuk eğitimi almış bir Amerikalı'ydı. 1864 yılında evlendiği eşi Mary Louisa Cushing, Çin'le yaptıkları ticaret sonrası çok zengin olmuş varlıklı bir aileden geliyordu.[12] Babası John Perkins Cushing idi. Aile arasında Ned ve Isa olarak çağrılan[13] çift 1866 yılında Avrupa seyahatine çıktı. İngiltere'de kaldıkları sürede Boit resim sanatına ilgi duymaya başladı. Bunun üzerine mesleğini bıraktı. Roma'da ve Paris'te sanat eğitimi aldı. Boit'in tabloları 1876-1886 yılları arasındaki Paris Salonlarında sergilendi.

Boit ve Sargent'ın 1870'lerin sonlarında Fransa'da tanıştığı düşünülür.[14] Edward Boit'in resim öğretmeni François-Louis Français ile Sargent'ın ustası Carolus-Duran 1850'lerde henüz öğrenciyken tanışmış, birlikte İtalya'yı ziyaret etmiş yakın arkadaşlardı.[14] Ayrıca Sargent ve Boit'in ünlü yazar Henry James'in de içinde bulunduğu birçok ortak dostları, müzik, sanat, seyahat gibi ortak zevkleri vardı. İki Amerikalı Avrupa'da sık sık bir araya geliyordu. Boit ailesi Paris'te çoğunlukla varlıklı Amerikalıların tercih ettiği lüks bir muhit olan avenue de Friedland'de yaşıyordu. 1882'nin kış aylarında Boit'ler tarafından Sargent'a ısmarlanan bu tabloda evlerinin giriş salonunda ailenin dört kızı resmedildi: Sekiz yaşındaki Mary Louisa, on dört yaşındaki Florence, on iki yaşındaki Jane ve dört yaşındaki Julia. Tablonun sol tarafında ayakta duran Mary Louisa da tıpkı aynı ismi taşıdığı annesi gibi yakın çevresi tarafından Isa olarak çağrılıyordu. Yerde oturan Julia'nın takma ismi Ya-Ya, arka tarafta vazoya yaslanmış ablası Florence'ınki Florie, diğer abla Jane'inki ise Jeanie idi.[13]

Sargent, Edward Darley Boit'in Kızları dışında aileyi iki kere daha resimledi. Bunlardan ilki 1887 yılında yaptığı Mary Louisa Cushing Boit'in portresiydi. Diğeri ise 1908'de tamamlanan Edward Darley Boit portresiydi.[1] Aileyle yakın ilişkisi uzun yıllar devam eden ressamın 1887'deki Boston ziyaretinde Boit'lerin evinde kaldığı da bilinmektedir.[13]

Modellerin sonraki hayatı ile ilgili ise çok az bilgi vardır. 1960 yılında Julia Boit I. Dünya Savaşı yüzünden İtalya'dan ABD'ye kaçarken yanlarına çok az eşya alabildiklerini ve ablalarıyla birlikte eski mektup ve fotoğrafların çoğunu yaktıklarını açıkladı.[15]

Sergilenme geçmişi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Eser ilk olarak 1882 yılının Aralık ayında sanat simsarı Georges Petit'nin Rue de Sèze'deki galerisinde açılan özel bir sergide yer aldı.[16] Bu sergi İzlenimciler kadar yenilikçi olmayan ancak Paris Salonu'na tabloları kabul edilen çoğu sanatçıdan daha modern eserler üreten ressamları bir araya toplamayı hedeflemişti. Edward Darley Boit'in Kızları bu organizasyonda güzel tepkiler alınca Sargent çalışmasını Paris Salonu'nun jürisine de göndermeye karar verdi. Eser 1883 yılının bahar aylarında açılan Paris Salonu'nda Portraits d'Enfants ismiyle yer aldı. 1888 ile 1889 yılları arasında Boston'daki St. Botolph Club'da, 1900'de ise Paris'te açılan Exposition Universelle'de sergilendi. 1919 yılında Mary Louisa Boit, Julia Overing Boit, Jane Hubbard Boit ve Florence D. Boit babalarının hatırasını yaşatmak adına eseri Boston Güzel Sanatlar Müzesi'ne bağışladılar. Tablo bu tarihten beri müzenin koleksiyonunda yer almaktadır.[4]

2010 yılında Boston Güzel Sanatlar Müzesi Boit'in Kızları'nı Prado Müzesi'ne geçici olarak sergilemesi için ödünç verdi. Böylece eser ilk kez Nedimeler ile birlikte sergilenebildi.[17]

Kökenleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
İspanyol ressam Diego Velázquez'in şu anda Prado Müzesi'nde sergilenen Nedimeler isimli tablosu (1656)

1819 yılında İspanya kralı VII. Fernando'nun kraliyet sanat eserleri koleksiyonunu halka açtı. Bu sayede pek çok sanatçı Diego Velázquez'in dünya üzerinde etkin olan İtalyan sanat anlayışıyla örtüşmeyen eserlerine ulaşma ve onları inceleme fırsatına sahip oldu.[18]

Velázquez'e saygı duyduğu bilinen Sargent da 1879'daki İspanya seyahati sırasında bu koleksiyonu ziyaret ederek sanatçının on üç eserini kopyaladı.[19] Nedimeler de kopyaladığı tablolardan biriydi. Sargent'ın Nedimeler'i orijinalinden daha küçük boyutlardaydı (Orijinal Nedimeler 318 cm × 276 cm iken şu anda Ormond Ailesi'nin koleksiyonunda yer alan Sargent'ın kopyası 100 cm × 113 cm'dir).[20] Kopyası incelendiğinde, Sargent'ın Velázquez'in tablosunun kompozisyonunun temellerini, yapısını ve tablodaki kişilerin yerleştirilişi ile ışık kullanımını çok iyi anladığı görülebilir. Sargent tüm bu öğeleri Nedimeler'i kopyaladıktan üç sene sonra Edward Darley Boit'in Kızları'na başarıyla uyarladı.[19]

Velázquez'in tablosundaki ana figür beş yaşındaki İspanyol prensesi Margarita'dır. Sargent Margarita'nın eşleniği olarak merkeze dört yaşındaki Julia Boit'i yerleştirdi. Prenses saray halkından insanlarla çevrelenmişken Julia'nın çevresine kız kardeşleri bulunur.

Tepkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sargent'ın A Street in Venice isimli tablosunu çok donuk bulan dönemin sanat eleştirmenlerinden Arthur Baignères, Boit Kızları'nı ise Rue de Sèze'deki serginin en iyi çalışmalarından biri olduğunu söyledi.[20] Fransız tarihçi ve akademisyen Henry Houssaye ise Revue des deux mondes'ye Sargent'ın bu çalışmasını "yeni kurallara göre oluşturduğunu" yazdı. Tablonun 1880'li yıllar için garip kaçan kare yapısını kasteden tarihçiye göre artık "dört köşeli bir oyunun kuralları" işliyordu.[20]

1887 yılında Henry James, "şaşırtıcı" bulduğunu açıkladığı Boit'in Kızları'nın Sargent'ın tabloları arasındaki en mutlu ve ilginç çalışma olduğunu söyledi. James'e göre eser "özümsenmiş sırlar olduğu ve birlikte oynamayı bilme duygusunu" izleyicisine veriyordu.[20]

Ressamın benzer tabloları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Édouard ve Marie-Louise Pailleron'nun Portresi (1881)
Sargent 1884 yılında tamamladığı The Misses Vickers isimli tablosunda da Albay Vickers'ın çocukları olan üç kız kardeşi betimledi. Bu tablo 1885 yılında düzenlenen Paris Salonu'nda büyük başarı kazandı.[21]
Asher Wertheimer'ın kızları Ena ve Betty'nin Sargent tarafından yapılan portresi (1901, Tate Britain koleksiyonu).

John Singer Sargent, Edward Darley Boit'in Kızları'na başlamadan bir sene evvel 1881 yılında Édouard ve Mary-Louisa Pailleron kardeşlerin portresini yaptı. Kışı Venedik'te geçirdikten sonra Nice'e annesi ve kız kardeşlerinin yanına gelen ressam, şair ve oyun yazarı Édouard Pailleron'un çocuklarını bu şehirde resmetti. Bu tablo 1881 yılındaki Paris Salonu'nda Portraits de M. E. P. et Mlle. L. P ismiyle sergilendi.[22] 1910 yılında Paris'teki Château Bagatelle'de açılan çocuk portreleri sergisinde ise Les Enfants Pailleron ismiyle yer aldı.[23]

Édouard Pailleron'un Sargent'ın kendisi ve eşini çizdiği portresinden çok memnun kalması üzerine ısmarladığı bu eserde tıpkı Boit Kızları'nda olduğu gibi yeni döndüğü İspanya seyahatinde eserlerini inceleme fırsatı bulduğu Velázquez'in etkisi görülebilir.[24] Velázquez'in yaşadığı on yedinci yüzyıla ait geleneksel bir kompozisyona sahip olmasına rağmen bu tabloda da hem Velázquez'in portrelerinde hem de Edward Darley Boit'in Kızları'ında var olan bir farklılık vardı: Eser alışıldık on dokuzuncu yüzyıl neşeli ve sevimli kardeş portreleri gibi çizilmedi. Sargent, her iki kardeşin birbirinden farklı karakterlerini gerçekçi bir şekilde resmetti.[24]

Sargent 1884 yılında üç kız kardeşin portresi olan The Misses Vickers isimli tablosunu tamamladı. Bu eserde silah tüccarı Albay Vickers'ın kızları poz verdi. Albay Vickers'ın kızlarıyla gurur duyduğu biliniyordu.[21] Bu çalışması Sargent'ın en kârlı işlerinden biri oldu.[21] Tablonun kompozisyonunda kardeşler Boit'in Kızları'na göre birbirlerine daha yakın yerleştirilmişlerdi. Her kardeşin ellerinin birbirlerinden farklı pozları onların farklı kişiliklerinin simgesi olduğu kabul edilir.

Ressam bu portresiyle 1885 yılındaki Paris Salonu'nda başarı kazanmış olmasına rağmen arkadaşı Vernon Lee'ye yazdığı mektupta tabloya yapma sürecinde mutsuz olduğunu anlattı.[25] Sargent arkadaşına Vickers kız kardeşleri çirkin bulduğunu yazdı.

Sargent'ın çizdiği bir diğer kız kardeşler portresi de The Daughters of Asher Wertheimer idi. Asher Wertheimer, Londra'da yaşayan ve sanat simsarlığı yapan zengin bir Yahudiydi.[26] Pratik zekası ve kültürü sebebiyle ressamların iş yapmak istediği bir adamdı. Wertheimer uzun yıllar Sargent'ın da koruyucusu oldu.

Bu portrede iki kız kardeş tıpkı Boit kızları gibi babalarının evinde betimlendi. Ena ve Betty, Connaught Place'deki evlerinde babalarının atölyesinde pahalı antikalar arasında poz verdiler. Kızların üzerinde kadife ve saten gece elbiseleri vardı.

Etkileri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tablodan çok etkilendiği bilinen Henry James'in What Maisie Knew isimli romanının Penguin Classics serisinden çıkan ilk baskılarının kapağında Sargent'ın çalışmasından bir detay kullanıldı. Ayakta izleyiciye bakarak duran Mary Louisa'nın yer aldığı bu kapakta Mary Louisa yazarın romanının kahramanı Maisie ile özdeşleştirilmişti.[27]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Downes, William Howe (1926), John S. Sargent, His Life and Work: With an Exhaustive Catalogue of His Works, Taylor & Francis 
  • Gallati, Barbara Dayer, Great Expectations: John Singer Sargent Painting Children, Brooklyn Museum 
  • Hirshler, Erica E. (2009), Sargent's Daughters: A Biography of a Painting, Boston: MFA Publications/Museum of Fine Arts, Boston 
  • Kilmurray, Elizabeth; Ormond, Richard (1999), John Singer Sargent, Tate Gallery Publishing Ltd, 0-87846-473-5 
  • Marshall, Megan (13 Aralık 2009), Model Children: The story of John Singer Sargent's painting of a family of enigmatic girls, The New York Times Book Review 
  • Prettejohn, Elizabeth (1998), Interpreting Sargent, Stewart, Tabori & Chang 
  • Ratcliff, Carter (Eylül 2001), John Singer Sargent, Abbeville Press, ISBN 978-0789207487 
  • Lacambre, Geneviève (2003), Manet/Velazquéz: The French Taste for Spanish Painting, The Metropolitan Museum of Art, 1-58839-038-1 
  • Wigal, Donald (2011), Sargent, Parkstone International, ISBN 9781780423173 
  • 10,000 Years of Art, Phaidon Press, 2009, ISBN 978-0714849690 

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b Newport Art Museum (2000). Newportraits. Penn State University Press. s. 143. ISBN 9781584650188. 
  2. ^ Cumming, Robert (2008). Sanat Kitabı (Görsel Rehberler Serisi). İnkılâp Kitabevi. s. 326. ISBN 978-975-10-2719-1. 
  3. ^ Gallati, s. 79
  4. ^ a b c Downes 1926, s. 130
  5. ^ "Vase with decoration of birds and flowers" (İngilizce). Boston Güzel Sanatlar Müzesi, Boston. 27 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2012. 
  6. ^ Wigal 2011, s. 56
  7. ^ Wigal 2011, s. 50
  8. ^ Robinson, Joyce Henry (2000). An Interlude in Giverny. Penn State University Press. s. 23. ISBN 9780911209525. 
  9. ^ a b Wigal 2011, s. 51
  10. ^ a b c d 10,000 Years of Art 2009, s. 424
  11. ^ a b Killmurray & Ormond 1999, s. 98
  12. ^ Adelson, Warren (2006). Sargent's Venice. Yale University Press. s. 204. ISBN 9780300117172. 
  13. ^ a b c Kirschner 2009, s. 4
  14. ^ a b Kirschner 2009, s. 49
  15. ^ Kirschner 2009, s. 6
  16. ^ Erica E. Hirshler. "The Daughters of Edward Darley Boit" (İngilizce). Boston Museum of Fine Arts. 6 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2012. 
  17. ^ Brown, Mark (3 Kasım 2009). "Gallery deal brings masterpieces of childhood together at last" (İngilizce). The Guardian. 7 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2010. 
  18. ^ Brady, Xavier (2006). Velázquez and Britain. New Haven: Yale University Press. ss. 100-101. ISBN 1-85700-303-8. 
  19. ^ a b "The work: a reflection of Las meninas" (İngilizce). Prado Müzesi, Madrid. 1 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2012. 
  20. ^ a b c d Ratcliff 2001, s. 75
  21. ^ a b c Wigal & 2011 120
  22. ^ Downes 1926, s. 126
  23. ^ Downes 1926, s. 127
  24. ^ a b Rosenfield Noun, Louise (1998). Terry Ann R. Neff (Ed.). An Uncommon Vision: The Des Moines Art Center. Hudson Hills. s. 242. ISBN 9781879003200. 
  25. ^ Wigal & 2011 122
  26. ^ Cayzer, Elizabeth (1999). Changing Perceptions: Milestones in Twentieth-Century British Portraiture. Sussex Academic Press. s. 96. ISBN 9781898595298. 
  27. ^ McCall, Dan (1999). Citizens of Somewhere Else: Nathaniel Hawthorne and Henry James. Cornell University Press. ss. 131. ISBN 9780801436406. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Darley_Boit%27in_Kızları&oldid=32765640" sayfasından alınmıştır