Elaine May

Elaine May

(1959)
Biografía
Nacemento	(en) Elaine Iva Berlin 21 de abril de 1932 (92 anos) Filadelfia, Estados Unidos de América
Educación	Escola Preparatoria de Hollywood Universidade de Chicago
Actividade
Ocupación	actriz, dramaturga, actriz de cinema, humorista, actriz de televisión, escritora, guionista, actriz de teatro, directora de cinema, realizadora
Período de actividade	1955 -
Membro de	Writers Guild of America, West
Compañeiro profesional	Mike Nichols: Nichols and May (en)
Familia
Cónxuxe	Sheldon Harnick (1962–1963)
Parella	Stanley Donen (1999–)
Fillos	Jeannie Berlin  ()
Premios
(2022)  Óscar Honorífico (1999)  premiados com o BAFTA de melhor roteiro adaptado (pt) , premiado polo traballo Primary Colors (pt) (1988)  Golden Raspberry Award for Worst Director (en) , premiado polo traballo Ishtar (pt) (1961)  Grammy Award for Best Comedy Album (en) , premiado polo traballo An Evening with Mike Nichols and Elaine May (en)  Drama Desk Award for Outstanding Actress in a Play (en)  Medalla Nacional das Artes  premios do Sindicato de Guionistas dos Estados Unidos
Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih, Women film directors : an international bio-critical dictionary (en) The St. James women filmmakers encyclopedia (en)

Elaine Iva May (de solteira Berlin), nada en Filadelfia o 21 de abril de 1932, é unha guionista, directora de cinema, actriz e cómica estadounidense. Logrou o recoñecemento na década de 1950 polas súas rutinas de comedia improvisada con Mike Nichols e máis adiante emprendeu unha carreira como directora e guionista.

Traxectoria

Despois de estudar actuación coa recoñecida actriz e profesora de teatro Maria Ouspensakaya nos Ánxeles, mudouse a Chicago en 1955 e converteuse en membro fundadora de Compass Players, un grupo de teatro improvisado. May comezou a traballar con Mike Nichols, que tamén formaba parte do grupo, e xuntos comezaron a escribir e interpretar os seus propios sketches de comedia, que foron enormemente populares. En 1957 ambos abandonaron o grupo para formar o seu propio grupo escénico, Nichols and May, na cidade de Nova York.

Actuaban en escenarios en que se esgotaban todas as entradas, ademais de facer aparicións na televisión e na radio. Nos seus espectáculos de comedia creaban escenas satíricas e tipos de personaxes que se burlaban da nova orde intelectual, cultural e social que estaba a emerxer nese momento. Este feito foi fundamental para eliminar o estereotipo de que as mulleres non podían ter éxito na comedia en vivo. Xuntos convertéronse nunha inspiracións para moitos cómicos máis novos, incluídos Lily Tomlin e Steve Martin. Logo de catro anos, na cima da súa fama, decidiron deixar de actuar. May converteuse en guionista e dramaturga, ademais de actuar e dirixir. O seu relativamente breve tempo xuntos como estrelas da comedia levou o presentador do programa de entrevistas de Nova York, Dick Cavett, a referirse ao seu espectáculo coma "un dos meteoritos cómicos no ceo". Gerald Nachman sinalou que "Nichols e May son quizais os máis estrañados entre todos os comediantes satíricos da súa época".

O seu traballo como guionista foi candidato en dúas ocasións ao Óscar, por Heaven Can Wait (1978) e Primary Colors (1998). May foi eloxiada pola serie de filmes que dirixiu na década de 1970, a comedia negra de 1971 A New Leaf, en que tamén actuou, a comedia romántica de 1972 The Heartbreak Kid. A carreira de May sufriu entón un importante revés. Tralas dúas comedias, pasou a escribir e dirixir un drama criminal titulado Mikey and Nicky, protagonizado por Peter Falk e John Cassavetes. Cun orzamento de 1,8 millóns de dólares e programadao para ser estreado no verán de 1975, o filme custou 4,3 millóns e non se estreou ata decembro de 1976. Finalmente foi despedida por Paramount Pictures (estudio que financiou o filme), mais conseguiu que volvesen contratala agachando dous rolos de negativos ata que o estudio a readmitiu. O fracaso comercial do filme danou a súa carreira en Hollywood e non volveu dirixir durante unha década.

Foi Warren Beatty quen decidiu darlle outra oportunidade. Colaboraron en Ishtar (1987), protagonizado por Beatty e Dustin Hoffman. Rodado en Marrocos, a produción estivo chea de diferenzas creativas entre os directivos e os custos excedéronse. Moito antes de que o filme estivese listo para ser estreado, a problemática produción foi obxectos de numerosas historias na prensa. A publicidade previa foi tremendamente negativa e, a pesar dalgunhas críticas positivas en Los Angeles Times e The Washington Post, o filme foi un fracaso crítico. May non dirixiu outro filme ata 29 anos despois, en 2016, cando dirixiu o documental para televisión Mike Nichols: American Masters.

En 1996 reuniuse novamente con Mike Nichols para escribir o guión de Unha gaiola de grilos, fita dirixida por Nichols.

Vida persoal

May casou aos dezaseis anos con Marvin May, enxeñeiro e inventor de xoguetes. Tiveron unha filla, a actriz e guionista Jeannie Berlin, nada en 1949. A parella divorciouse en 1960, e en 1962 casou co letrista Sheldon Harnick. Divorciáronse o ano seguinte e en 1964, May casou co seu psicanalista, David L. Rubinfine; o matrimonio durou ata a morte del en 1982.

May foi parella do director Stanley Donen entre 1999 e a morte del en 2019. Donen dixo que lle pediu matrimonio "arredor de 172 veces".

Filmografía

Ano	Título	Crédito(s)	Personaxe	Notas
1958	DuPont Show of the Month	Actriz	Candy Carter	Episodio: "The Red Mill"
1967	Enter Laughing	Actriz	Angela Marlowe
1967	Luv	Actriz	Ellen Manville
1967	O graduado	Actriz	Sorority girl with note for Benjamin	Sen acreditar
1967	Bach to Bach	Actriz, guionista	Woman	Curtametraxe
1971	A New Leaf	Actriz, guionista, directora	Henrietta Lowell
1971	Such Good Friends	guionista	—	Co pseudónimo de Esther Dale
1972	The Heartbreak Kid	Directora	—
1976	Mikey and Nicky	Guionista, directora, actriz	Woman on TV (voz)	Sen acreditar como actriz
1978	Heaven Can Wait	Coguionista	—
1978	California Suite	Actriz	Millie Michaels
1981	Reds	Coguionista	—	Sen acreditar
1982	Tootsie	Coguionista	—	Sen acreditar
1986	Dentro do labirinto	Coguionista	—	Sen acreditar
1987	Ishtar	Guionista, directora	—
1990	In the Spirit	Actriz	Marianne Flan
1994	Wolf	Actriz	Operator (voz)	Sen acreditar
1995	Dangerous Minds	Coguionista	—	Sen acreditar
1996	Unha gaiola de grilos	Guionista	—
1998	Primary Colors	Guionista	—
2000	Small Time Crooks	Actriz	May
2016	Mike Nichols: American Masters	Directora	—	Documental para televisión
2016	Crisis in Six Scenes	Actriz	Kay	6 episodios

Véxase tamén

Bibliografía

• Quart, Barbara Koenig (1988). "American Women Directors (Chapter 3)". Women Directors: The Emergence of a New Cinema. Nova York: Greenwood-Prager. pp. 37–51 and passim. ISBN 0313391106. Consultado o 31 de xaneiro de 2016. 
• Stephens, Chuck. "Chronicle of a Disappearance: Unjustly Omitted from Most Histories of Seventies American Filmmaking, Actor-writer-director Elaine May--and the Four Unforgettable Films She Somehow Got Away With--refuse to Fade Away." Film Comment 42.2 (2006): 46. Web.

Ligazóns externas

• Elaine May, vídeo subido a YouTube por Universal Music Group