Esino Lario
Esino Lario | |
---|---|
Comune di Esino Lario | |
Mababang Esino Lario | |
Lokasyon sa Lalawigan ng Lecco | |
Mga koordinado: 45°59′40″N 9°19′58″E / 45.9945°N 9.3327°E | |
Bansa | Italya |
Rehiyon | Lombardia |
Lalawigan | Lecco (LC) |
Mga frazione | Bigallo, Ortanella |
Pamahalaan | |
• Mayor | Pietro Pensa |
Lawak | |
• Kabuuan | 18.05 km2 (6.97 milya kuwadrado) |
Taas | 913 m (2,995 tal) |
Populasyon (2018-01-01)[2] | |
• Kabuuan | 745 |
• Kapal | 41/km2 (110/milya kuwadrado) |
Demonym | Esinesi |
Sona ng oras | UTC+1 (CET) |
• Tag-init (DST) | UTC+2 (CEST) |
Kodigong Postal | 23825 |
Kodigo sa pagpihit | 0341 |
Santong Patron | San Victor |
Saint day | Mayo 8 |
Websayt | Opisyal na website |
Ang Esino Lario (Lecchese: Esin [ˈeːzĩ]; lokal na Isen [ˈiːzẽ]) ay isang comune (komuna o munisipalidad) sa Lalawigan ng Lecco, rehiyon ng Lombardia, hilagang Italya. Ito ay humigit-kumulang 60 kilometro (37 mi) hilaga ng Milan, 15 kilometro (9.3 mi) hilagang-kanluran ng Lecco, at humigit-kumulang 4.3 kilometro (2.7 mi) mula sa silangang baybayin ng Lawa ng Como.
Ang lugar sa paligid ng Esino Lario ay napapalibutan ng mga kabundukang Alpino, kung saan ang karst na tanawin ay gumawa ng mga sink-hole at mga kuweba, kabilang ang "Icebox ng Moncodeno".[4] Ang munisipalidad ay bahagi ng Pamayanang Bulubundukin ng Valsassina, Valvarrone, Val d'Esino, at Riviera at ganap na nasa loob ng "Liwasang Rehiyonal ng Hilagang Grigna" (Parco delle Grigna Settentrionale).
Ang Esino Lario ay may hangganan sa mga munisipalidad ng Cortenova, Lierna, Mandello del Lario, Parlasco, Pasturo, Perledo, Primaluna, Taceno, at Varenna.
Heograpiya
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang bayan ay matatagpuan sa Alpinong paanan ng bundok sa kahabaan ng hilagang-silangang mga dalisdis ng bulubunduking pangkat ng Grigna, 4.3 kilometro (2.7 mi) mula sa silangang baybayin ng Lawa ng Como. Ito ay matatagpuan sa dulo ng maliit na lambak ng Valsassina. Binubuo ang bayan ng dalawang natatanging sentro: Mataas Esino at Mababang Esino, na matatagpuan sa elevation na humigit-kumulang 900 metro (3,000 tal) ; iba pang menor na lokalidad sa loob ng munisipyo ay ang Cainallo, sa halos 1,300 metro (4,300 tal) sa itaas ng antas ng dagat, at Ortanella, sa medyo mas mababa sa 1,000 metro (3,300 tal).
Ekonomiya
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang turismo sa Esino Lario ay nagsimula noong huling bahagi ng ika-19 na siglo kasama ang mga iskolar na dumarating upang pag-aralan ang mga fossil ng Grigne. Noong dekada '70, umabot sa 12,000 ang mga turistang dumarating sa panahon ng tag-araw ng bawat taon. Gayunpaman, noong dekada '90 nagsimulang bumaba ang turismo, at ang pagbabawas ng pag-ulan ng niyebe ay nangangahulugan ng pagsasara ng mga estruktura ng skiing.
Naging lunsaran ang bayan ng Wikimania, isang taunang kumperensiya ng Wikimedia, noong Hunyo 2016. [5]
Galeriya
[baguhin | baguhin ang wikitext]-
Tanaw ng Bellevue sa Esino Lario at Lawa ng Como
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ "Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011". Istat. Nakuha noong 16 Marso 2019.
{{cite web}}
: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Popolazione Residente al 1° Gennaio 2018". Istat. Nakuha noong 16 Marso 2019.
{{cite web}}
: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ All demographics and other statistics: Italian statistical institute Istat.
- ↑ "ESPLORAZIONI IN MONCODENO E RELECCIO, GRIGNA" (PDF). Ingrigna.altervista.org (sa wikang Italyano). Inarkibo mula sa orihinal (PDF) noong 14 Hulyo 2015. Nakuha noong 31 Enero 2015.
{{cite web}}
: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Clamoroso: Esino Lario Capitale di Wikipedia nel 2016. Battuta Manila!!!" (sa wikang Italyano). Lecco News. 24 Disyembre 2014. Nakuha noong 31 Enero 2015.
{{cite news}}
: CS1 maint: date auto-translated (link)
Mga pinagkuhanan
[baguhin | baguhin ang wikitext]- David Robertson, Sarah Stewart, Italian Lakes, Hunter Publishing, 2004, p. 19.
- Richard Sale, Italian Lakes, Hunter Publishing, 2006, p. 112.
- Paulist Press, Mga Higaan at Mga Pagpapala sa Italya: Isang Gabay sa Relihiyosong Pagtanggap ng Bisita, Hidden Spring, 2010, p. 165.