Esther Vilar
Esther Vilar (1977) | |
Data i miejsce urodzenia |
16 września 1935 |
---|---|
Dziedzina sztuki |
literatura |
Esther Vilar (ur. 16 września 1935 w Buenos Aires) – argentyńska i niemiecka pisarka i dramaturg. Z wykształcenia jest lekarzem.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w Argentynie jako Esther Margareta Katzen, córka niemieckich emigrantów, którzy uciekli z Niemiec, ze względu na żydowskie pochodzenie jej ojca, po dojściu Hitlera do władzy[1]. Studiowała medycynę na Uniwersytecie w Buenos Aires. W 1960 wyjechała na stypendium do Niemiec Zachodnich, aby kontynuować studia z zakresu psychologii i socjologii oraz przez rok pracowała jako lekarka w bawarskim szpitalu. W 1961 roku zrezygnowała z tego i od tego czasu pracowała jako tłumacz medyczny, pracownik w wytwórni termometrów, ekspedientka i sekretarka. Wyszła za niemieckiego pisarza Klausa Wagna, z którym ma syna Martina[2]. W 1971 wydała swoją najbardziej znaną książkę Tresowany mężczyzna, zawierającą tezę, że to kobiety kontrolują mężczyzn na swoją korzyść[2]. Pozycja spotkała się z negatywnym odbiorem wśród ruchu feministycznego. Autorka została pobita przez cztery kobiety, zniszczono biuro jej wydawnictwa, a także dokonywano wandalizmów w jej domu. Po kolejnym napadzie na dom wyemigrowała do Szwajcarii[1].
Wybrane dzieła
[edytuj | edytuj kod]- Starość jest piękna. Warszawa: ADiT 2008.
- Tresowany mężczyzna (niem. Der dressierte Mann)
- Das polygame Geschlecht
- Das Ende der Dressur
- Amerykańska papieżyca (niem. Die Antrittsrede der amerikanischen Päpstin)
- Der betörende Glanz der Dummheit
- Die Mathematik der Nina Gluckstein
- Die 25-Stunden-Woche: Arbeit und Freizeit in einem Europa der Zukunft / Die 5-Stunden-Gesellschaft
- Die Erziehung der Engel
- Die Lust an der Unfreiheit
- Heiraten ist unmoralisch
- Denkverbote
- Rositas Haut
- Die sieben Feuer von Mademoiselle
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Nazywano ją seksistką i faszystką. encyklopediateatru.pl. [dostęp 2022-12-05]. (pol.).
- ↑ a b She Says It's the Men Who Are Enslaved. nytimes.com. [dostęp 2022-12-05]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tylko śmiech albo płacz. teatry.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-23)]. – rozmowa z Esther Vilar (Bożena Intrator, „Rzeczpospolita”, 20 marca 2000)
- ISNI: 000000010859055X
- VIAF: 87662178
- LCCN: n50013992
- GND: 120017202
- NDL: 00459763
- BnF: 12645081b
- SUDOC: 069087865
- NLA: 35582092
- NKC: jn19990008786
- BNE: XX841709
- NTA: 075275554
- BIBSYS: 90225763
- CiNii: DA05021799
- Open Library: OL81496A
- PLWABN: 9810573828905606
- NUKAT: n96000456
- J9U: 987007269581305171
- NSK: 000054770
- BNA: 000042912
- CONOR: 18216291
- ΕΒΕ: 98058
- BLBNB: 000382804
- KRNLK: KAC200702566
- Absolwenci Uniwersytetu w Buenos Aires
- Argentyńscy dramaturdzy XX wieku
- Argentyńscy lekarze
- Dramaturdzy niemieckojęzyczni
- Eseiści niemieckojęzyczni
- Eseiści XX wieku
- Niemieccy dramaturdzy XX wieku
- Niemieccy eseiści
- Niemieccy lekarze
- Niemieccy prozaicy XX wieku
- Ludzie urodzeni w Buenos Aires
- Pisarze związani z Buenos Aires
- Prozaicy niemieckojęzyczni
- Urodzeni w 1935