Przejdź do zawartości

Eugeniusz Mielcarek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Mielcarek
Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1941
Warszawa

Poseł VII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 21 marca 1976
do 21 marca 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki
Okres

od listopada 1980
do kwietnia 1983

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Konsul generalny RP w Sankt Petersburgu
Okres

od 2000
do 2005

Poprzednik

Jerzy Skotarek

Następca

Jarosław Drozd

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie Złota Odznaka im. Janka Krasickiego

Eugeniusz Stanisław Mielcarek (ur. 27 sierpnia 1941 w Warszawie) – polski działacz studencki, urzędnik państwowy i konsularny, poseł na Sejm PRL VII kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława i Heleny, ukończył studia w kierunku filologia polska na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1963 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pracował w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Publikacji i Widowisk w latach 1965–1967. W 1967 został wybrany na przewodniczącego Rady Okręgowej Zrzeszenia Studentów Polskich w Poznaniu, w 1968 został delegatem na V zjazd PZPR. W okresie 1973–1976 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. W 1976 uzyskał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Bydgoszcz, pełnił funkcje zastępcy przewodniczącego Komisji Kultury i Sztuki oraz Komisji Nauki i Postępu Technicznego. W 1976 został zastępcą kierownika Wydziału Kultury Komitetu Centralnego PZPR, po czym w 1980 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1983 został przeniesiony do polskiej służby zagranicznej, pełnił funkcje m.in. dyrektora Instytutu Polskiego w Sofii (1983–1987), radcy – ministra pełnomocnego w ambasadzie RP w Moskwie (1991–1996), dyrektora departamentu Europa-Wschód MSZ (1996–1998) i konsula generalnego RP w Petersburgu (2000–2005).

Został odznaczony Złotym odznaczeniem im. Janka Krasickiego, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim (2004)[1] Orderu Odrodzenia Polski.

W 1969 ożenił się z Dorotą z domu Zgołą. W 2019 otrzymali Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie z okazji ich 50. rocznicy ślubu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]