Eugeniusz Oksanicz

Eugeniusz Oksanicz
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1911 ; Machnówek
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1945 ; Czarna Wieś
	Przebieg służby
Lata służby	1943–1945
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	2 pułk piechoty,; 1 pułk piechoty
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku ds. polityczno-wychowawczych
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; Bitwa pod Lenino; Forsowanie Odry; Bitwa o Berlin; Walki z antykomunistycznym podziemiem
	Odznaczenia

Eugeniusz Oksanicz (ur. 19 stycznia 1911 w Machnówku, zm. 8 lipca 1945 w Czarnej Wsi) – kapitan Wojska Polskiego, uczestnik II wojny światowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w 1911 roku w Machnówku koło Hrubieszowa w rodzinie chłopskiej. W latach 1922–1924 był uczniem gimnazjum klasycznego w Lublinie. W 1930 roku we Lwowie eksternistycznie zdał egzamin maturalny. Edukację zakończył w 1933 jako absolwent Instytutu Rolnego w Puławach^[1]. W czasie II wojny światowej wstąpił w szeregi armii polskiej organizowanej przez gen. Zygmunta Berlinga. Jako żołnierz przeszedł szlak bojowy od Lenino do Berlina. Brał też udział w walkach o przełamanie niemieckiej obrony na Odrze. Był dwukrotnie ranny, pierwszy raz pod Lenino (w stopniu chorążego pełnił funkcję zastępcy dowódcy kompanii), drugi pod Jabłonną. Po powrocie ze szpitala, jako porucznik został przydzielony do 1 pułku piechoty^[2] gdzie został zastępcą dowódcy pułku do spraw polityczno-wychowawczych. Wcześniej służbę pełnił w 2 pułku piechoty. Po zakończeniu wojny brał udział w walce z podziemiem zbrojnym. Zginął 8 lipca 1945 roku, z rąk oddziału Narodowych Sił Zbrojnych^[3].

W 1983 roku 3 pułk zmechanizowany otrzymał imię patrona - kapitana Eugeniusza Oksanicza^[4].

Odznaczenia

Przypisy

↑ Wojskowy Przegląd Historyczny 1963, s.547.
↑ Henryk Hubert: Borem, lasem .... Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961, s. 226.
↑ Stanisław Wroński, Maria Zwolakowa: Polska 1944-1955. Warszawa 1966, s. 198.
↑ Rozkaz Nr 18/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 września 1983 r. w sprawie nadania 3 Berlińskiemu Pułkowi Zmechanizowanemu imienia kpt. Eugeniusza Oksanicza (Dziennik Rozkazów MON z 1983 r. poz. 54).
↑ Wojskowy przegląd historyczny, Tom 30, Wydania 3-4. Wojskowy Instytut Historyczny, 1985, s. 136.

[1] Wojskowy Przegląd Historyczny 1963, s.547.

[2] Henryk Hubert: Borem, lasem .... Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961, s. 226.

[3] Stanisław Wroński, Maria Zwolakowa: Polska 1944-1955. Warszawa 1966, s. 198.

[4] Rozkaz Nr 18/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 września 1983 r. w sprawie nadania 3 Berlińskiemu Pułkowi Zmechanizowanemu imienia kpt. Eugeniusza Oksanicza (Dziennik Rozkazów MON z 1983 r. poz. 54).

[5] Wojskowy przegląd historyczny, Tom 30, Wydania 3-4. Wojskowy Instytut Historyczny, 1985, s. 136.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]