Przejdź do zawartości

Euzebiusz Huchracki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Euzebiusz Huchracki
Józef Huchracki
prezbiter
męczennik
Ilustracja
Kraj działania

Cesarstwo Niemieckie
Polska

Data i miejsce urodzenia

15 października 1885
Katowice

Data i miejsce śmierci

6 maja 1942
Hartheim

Miejsce pochówku

nieznane

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

franciszkanie

Śluby zakonne

16 kwietnia 1910

Prezbiterat

21 czerwca 1913

Odznaczenia
Krzyż Żelazny (1813) II Klasy
Sługa Boży
Czczony przez

Kościół katolicki

Przyczyna śmierci

morderstwo (zagazowanie)

Edukacja

Królewski Uniwersytet we Wrocławiu

Rodzice

Piotr,
Stanisława z d. Bonczkowska

Pomnik przy klasztorze w Goruszkach
Tablica na klasztorze w Goruszkach
Tablica upamiętniająca Sługę Bożego ojca Euzebiusza Huchrackiego OFM, poświęcona w Rybniku w maju 2012 przez arcybiskupa Piotra Herkulana Malczuka OFM
Tablica w kościele św. Józefa Robotnika w Rybniku

Euzebiusz Józef Huchracki OFM (ur. 15 października 1885 w Katowicach, zm. w nocy z 5/6 maja 1942 w Hartheim k. Linzu) – polski duchowny katolicki, franciszkanin z Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach, Sługa Boży Kościoła katolickiego i męczennik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Euzebiusz Huchracki urodził się jako syn stolarza kopalnianego Piotra i Stanisławy z d. Bonczkowskiej. Szkołę powszechną ukończył w Katowicach. Następnie przeniósł się do Wrocławia, gdzie postanowił wstąpić do stanu duchownego. Po zdaniu matury zgłosił się do furty klasztornej wrocławskich franciszkanów. Nowicjat rozpoczął 7 kwietnia 1906, przybierając imię zakonne Euzebiusz. Studia filozoficzno-teologiczne ukończył w zakonnym seminarium we Wrocławiu-Karłowicach. 21 czerwca 1913 r. z rąk kardynała Georga Koppa przyjął święcenia kapłańskie. Mszę prymicyjną odprawił w nowo wybudowanej świątyni franciszkańskiej w swym rodzinnym mieście Katowicach (dzisiaj Bazylika Mniejsza w Panewnikach). W 1914 został powołany do służby w Reichswehrze. Przebywał na froncie wschodnim i zachodnim, nigdy nie ściągając zakonnego habitu. Otrzymał odznaczenie wojskowe Żelazny Krzyż II klasy, jako proboszcz i major 37 Dywizji Piechoty. Po plebiscycie na Górnym Śląsku powstała nowa polska jednostka zakonna, do której przeniósł się o. Euzebiusz. Był polskim patriotą, zwolennikiem Wojciecha Korfantego. Jako kapłan zakonny pracował w: Choczu, Wieluniu, Rybniku, Wronkach, Pakości i Osiecznej.

Pobyt w obozach koncentracyjnych i męczeńska śmierć

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 1938 władze zakonne powierzyły o. Huchrackiemu urząd gwardiana klasztoru franciszkańskiego w Miejskiej Górce na Goruszkach koło Rawicza. Tam zastała go wojna. W lutym 1940 do klasztoru przywieziono okolicznych księży. Stał się on miejscem internowania. Zabroniono opuszczać teren zabudowań klasztornych. O. Euzebiuszowi, wiedząc o jego śląskim pochodzeniu i wcześniejszej służbie w armii niemieckiej, zaproponowano udanie się do Generalnego Gubernatorstwa. Stanowczo odmówił. Według naocznych świadków, miał odpowiedzieć niemieckiemu oficerowi: „Ich bin Pole und ich bleibe Pole!” („Jestem Polakiem i Polakiem zostanę!”). 2 kwietnia 1941 oficjalnie zlikwidowano klasztor, przeznaczając budynek na cele więziennictwa. O. Euzebiusz po zinwentaryzowaniu mienia wyjechał w towarzystwie dwóch innych zakonników do Lubinia, a następnie w październiku tego samego roku do poznańskiego Fortu VII. Do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau o. Euzebiusz trafił wraz z innymi polskimi duchownymi 30 października 1941. W obozie otrzymał numer 28240. Przebywał w bloku 28, w izbie 4. Ze względu na zły stan zdrowia został osadzony z innymi księżmi katolickimi na zamku Hartheim pod Linzem (obecnie Austria)[1]) i został przeznaczony na zgładzenie. Tam zginął wraz z innymi chorymi i inwalidami zagazowany w samochodzie wyposażonym w komorę gazową. Żegnając się ze współwięźniami powiedział:

Trzeba się na wszystko zgodzić, co Bóg da.... Z Bogiem!

Proces beatyfikacyjny

[edytuj | edytuj kod]

Jest jednym z 122 Sług Bożych wobec których 17 września 2003 rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej. 24 maja 2011 w Pelplinie zakończył się etap diecezjalny, a wszystkie dokumenty przesłano do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Syrach Janicki OFM: Sługa Boży o. Euzebiusz Huchracki OFM, 1885-1942, franciszkański męczennik za wiarę i ojczyznę. Bytom: Oficyna Wydawnicza 4K, 2004. ISBN 83-85214-68-2.
  • Hugolin Pieprzyk OFM, Abraham Sobkowski OFM: Euzebiusz Huchracki OFM. Katowiczanin, brat mniejszy, męczennik: przyczynek do biografii. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP, 2011. ISBN 978-83-75931-32-7.
  • Lucjusz Wójtowicz OFM. Franciszkanin z Katowic – męczennik za wiarę i Ojczyznę. „Męczennicy. Biuletyn Informacyjny Procesu Beatyfikacyjnego II Grupy Polskich Męczenników z okresu II wojny światowej”. 3, s. 23-28, 2005. Pelplin: Bernardinum. ISSN 1732-3878. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]