Naar inhoud springen

Fernando Gaviria

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Fernando Gaviria
Gaviria wint de eerste rit in de Ronde van San Juan 2017.
Gaviria wint de eerste rit in de Ronde van San Juan 2017.
Persoonlijke informatie
Volledige naam Fernando Gaviria Rendón
Geboortedatum 19 augustus 1994
Geboorteplaats La Ceja, Colombia
Nationaliteit Colombiaanse
Lengte 180 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Movistar Team
Discipline(s) Baanwielrennen
Wegwielrennen
Specialisatie(s) Omnium
Sprint
Ploegen
2013
08/2015
2016-2018
2019-2022
2023-
Colombia Coldeportes
Etixx-Quick Step (stagiair)
Quick-Step Floors
UAE Team Emirates
Movistar Team
Beste prestaties
Milaan-San Remo 5e (2017)
Gent-Wevelgem 6e (2016)
Ronde van Italië 5 etappezeges
Ronde van Frankrijk 2 etappezeges
WK op de weg 8e (2017)
Overige
Zeges:  
Parijs-Tours 2016
Medailleoverzicht
Baanwielrennen
Evenement Goud Zilver Brons
Wereldkampioenschappen 2 0 0
Totaal (2 medailles) 2 0 0
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Fernando Gaviria Rendón (La Ceja, 19 augustus 1994) is een Colombiaans wielrenner. In het begin van zijn carrière combineerde hij zowel het baan- en het wegwielrennen. Tegenwoordig richt hij zich voornamelijk op wegwedstrijden. Zijn jongere zus Juliana Gaviria is eveneens wielrenster.

Jeugd en begin van de loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2012 stak de 17-jarige Gaviria voor het eerst zijn neus aan het venster. Tijdens de wereldkampioenschappen baanwielrennen voor junioren in Nieuw-Zeeland won hij eerst samen met Jordan Parra de ploegkoers, dit vóór het Belgische duo Jonas Rickaert/Otto Vergaerde en thuisrijders Dylan Kennett en Hayden McCormick. Later won hij zelf ook het omnium vóór de Brit Jonathan Dibben en Tirian McManus uit Australië. Op de weg won hij de nationale titel in het tijdrijden.

Na zijn successen als junior op de baan richtte Gaviria zich vanaf 2014 meer op de weg: nadat hij in mei van dat jaar continentaal kampioen geworden was bij de beloften, nam hij in augustus deel aan de Ronde van de Toekomst. In die Franse beloftenwedstrijd finishte hij driemaal bij de beste acht renners en werd hij, met slechts één punt minder dan Davide Martinelli, tweede in het puntenklassement.

Gaviria wint de derde etappe in de Ronde van San Luis 2016

Met oog op de Olympische spelen van 2016 in Rio de Janeiro, betwistte Gaviria het omnium op het wereldkampioenschap baanwielrennen begin 2015. Als voorbereiding hierop stond hij met de nationale selectie aan de start van de Ronde van San Luis. Hier wist hij de eerste en derde etappe te winnen, dit door telkens de Britse sprinter Mark Cavendish te verslaan. Zijn goede vorm trok hij door tot het wereldkampioenschap, waar hij als topfavoriet de titel won. Vanwege zijn prestaties werd hij, samen met landgenoot Rodrigo Contreras, gecontracteerd per 1 januari 2016 bij Etixx-Quick Step.[1] Later werd overeengekomen dat beide renners vanaf 1 augustus al stage zouden lopen bij het team. Tijdens die stage won hij met de ploeg de ploegentijdrit in de Ronde van Tsjechië, een dag later won hij zelf de massasprint. In september won hij ook een etappe in de Ronde van Groot-Brittannië, alvorens de volgende etappe niet te starten.

In zijn eerste seizoen als prof was Gaviria's doel het omnium op de Olympische spelen. Nadat hij samen met zijn team de openingsploegentijdrit in de Ronde van San Luis had gewonnen sprintte hij ook een dag later naar de overwinning. In de eerste editie van de Ronde van de Provence won Gaviria de derde etappe. De dag ervoor werd hij tweede achter zijn ploegmaat Davide Martinelli, die kon profiteren van een valpartij in de laatste bocht. Door zijn twee podiumplaatsen won de Colombiaan het puntenklassement. In maart prolongeerde hij zijn wereldtitel in het omnium, waarmee hij de eerste renner werd die dat deed. In de Tirreno-Adriatico, Gaviria's eerste World Tourwedstrijd, won hij de derde etappe. Later die maand nam hij deel aan zijn eerste Monument: Milaan-San Remo, waar hij als een van de favorieten aan de start stond.[2] Een val in de laatste kilometer zorgde ervoor dat Gaviria niet kon sprinten om de winst.[3] Een gebroken vinger zorgde ervoor dat Gaviria in mei geen wedstrijd reed.[4] Tien dagen na zijn rentree in de Heistse Pijl, moest hij enkel zijn ploeggenoot en lead-out Maximiliano Richeze voor zich dulden in de vierde etappe van de Ronde van Zwitserland.[5] Een maand later won hij twee etappes en droeg hij drie dagen de leiderstrui in de Ronde van Polen, alvorens in de vijfde etappe op te geven. In het omnium op de Olympische Spelen, dat werd gewonnen door Elia Viviani, werd Gaviria vierde. Nadat hij in september de Grote Prijs Impanis-Van Petegem had gewonnen en tweede was geworden in zowel het Kampioenschap van Vlaanderen als de Ronde van Piemonte, behaalde hij in oktober zijn laatste overwinning van het seizoen: in Parijs-Tours versloeg hij Arnaud Démare en Jonas Van Genechten in een massasprint.[6] Op het wereldkampioenschap, dat een week later plaatsvond, was Gaviria een van de favorieten.[7] Door een valpartij haalde hij de finish echter niet.

Gaviria (in het paars) tijdens de Ronde van Italië 2017

Na eerder dat jaar al overwinningen te hebben geboekt in de Ronde van San Juan, de Ronde van de Algarve en de Tirreno-Adriatico mocht Gaviria voor het eerst deelnemen aan een grote ronde, de Ronde van Italië. Nadat hij in de eerste twee etappes niet naar een podiumplek sprintte, won hij de derde etappe. Door zijn overwinning nam hij de leiderstrui over van André Greipel. Een dag later nam Bob Jungels de leiding in het klassement weer over. Na nog drie overwinningen en één tweede plaats stond Gaviria ruim aan de leiding van het puntenklassement, dat hij uiteindelijk ook op zijn naam schreef. De laatste wielrenner die zoveel etappes won in zijn eerste grote ronde was de Belg Fons De Wolf in de Ronde van Spanje van 1979.

Gaviria deed zich gelden in de Ronde van Californië. De rappe Colombiaan van de QuickStep-formatie snelde op 17 mei in de 176 kilometer lange vijfde etappe naar zijn tweede ritzege in de Amerikaanse wielerwedstrijd.[8] De slotfase werd ontsierd door een valpartij die Mark Cavendish nog wel wist te ontwijken, maar de Britse sprinter ook op slag kansloos maakte voor de dagzege. Marcel Kittel kon zich door materiaalpech evenmin in de strijd mengen in finishplaats Elk Grove. Dat maakte de weg vrij voor Gaviria om opnieuw te excelleren in de sprint.

Baanwielrennen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar CK P-AK WK OS WB Overig
Junioren
2012 Goud omnium
Goud ploegkoers
Elite
2013 Zilver omnium Goud omnium
Zilver ploegenachtervolging
2014 Londen:
Goud omnium
Zuid-Amerikaanse Spelen:
Goud omnium
Centraal-Amerikaanse en Caraïbische Spelen:
Goud omnium
2015 Goud omnium Pan-Amerikaanse Spelen:
Goud omnium
Goud ploegenachtervolging
2016 Goud omnium
geen deelnames in 2017 en 2018.
2019 Torneo Internacional Cali:
ploegkoers
geen deelnames tussen 2020 en 2022.
2023 Zilver afvalkoers
Zilver koppelkoers
Zilver omnium
Zilver ploegenachtervolging

Wegwielrennen

[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
2012
Colombiaans kampioen tijdrijden, Junioren
2014
Pan-Amerikaans kampioen op de weg, Beloften
2015 - 4 zeges
1e en 3e etappe Ronde van San Luis
1e (ploegentijdrit) en 2e etappe Ronde van Tsjechië
4e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2016 - 7 zeges
1e (ploegentijdrit) en 2e etappe Ronde van San Luis
3e etappe Ronde van de Provence
3e etappe Tirreno-Adriatico
2e en 4e etappe Ronde van Polen
Primus Classic Impanis-Van Petegem
Parijs-Tours
2017 - 14 zeges
1e en 4e etappe Ronde van San Juan
1e etappe Ronde van de Algarve
6e etappe Tirreno-Adriatico
3e, 5e, 12e en 13e etappe Ronde van Italië
Paarse trui Puntenklassement Ronde van Italië
4e etappe Ronde van Groot-Brittannië
Kampioenschap van Vlaanderen
1e, 2e, 3e en 6e etappe Ronde van Guangxi
Blauwe trui Puntenklassement Ronde van Guangxi
2018 - 9 zeges
1e etappe Ronde van San Juan
1e, 2e en 3e etappe Colombia Oro y Paz
1e, 5e en 7e etappe Ronde van Californië
Groene trui Puntenklassement Ronde van Californië
1e en 4e etappe Ronde van Frankrijk
2019 - 6 zeges
1e en 4e etappe Ronde van San Juan
2e etappe UAE Tour
3e etappe Ronde van Italië
1e en 5e etappe Ronde van Guangxi
2020 - 6 zeges
2e, 4e en 7e etappe Ronde van San Juan
2e etappe Ronde van Burgos
2e etappe Ronde van de Limousin
Ronde van Toscane
2021 - 1 zege
3e etappe Ronde van Polen
2022 - 2 zeges
1e en 6e etappe Ronde van Oman
Puntenklassement Ronde van Oman
2023 - 2 zeges
4e etappe Ronde van San Juan
5e etappe Ronde van Romandië
2024 - 1 zege
1e etappe Tour Colombia

Totaal: 54 individuele zeges

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2016
2017 129e (4)  
2018 opgave (2) 
2019 opgave (1)  147e  
2020 opgave  
2021 109e  
2022 128e  
2023 118e  
2024 137e   opgave  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Parijs-Tours WK op de weg Wereld­ranglijsten
2016 79e 6e Goud ↑ opgave 88e (UWT)
2017 5e 9e 28e 8e 29e (UWT)
2018 71e (UWT)
2019 16e 21e 78e 89e (UWR)
2020 91e
2021 113e opgave opgave
2022 opgave
2023 129e opgave opgave
2024 opgave

Resultaten in kleinere rondes

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van de VAE Tirreno-Adriatico Ronde van Romandië Ronde van Zwitserland Ronde van Polen Ronde van Guangxi
2016 59e (1) 106e opgave (2)
2017 100e (1) 50e (4)Puntenklassement
2018 opgave buiten tijd opgave
2019 78e (1) 89e
2020 111e 130e
2021 71e 126e 116e (1)
2022 opgave
2023 121e 115e 105e (1) 136e
2024 opgave
Voorganger:
Thomas Boudat
Vlag van Frankrijk
2014
Regenboogtrui Wereldkampioen omnium Regenboogtrui
2015, 2016
Opvolger:
Benjamin Thomas
Vlag van Frankrijk
2017
Voorganger:
Vlag van Italië Giacomo Nizzolo
2015, 2016
Winnaar paarse trui in de Ronde van Italië
Vlag van Colombia Fernando Gaviria
2017
Opvolger:
Vlag van Italië Elia Viviani
2018