Flesh for Lulu
| Flesh for Lulu | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Nick Marsh en Kevin Mills van Flesh for Lulu in 1987
| ||||
| Achtergrondinformatie | ||||
| Jaren actief | 1982–1992, 2007–2009, 2013–2015 | |||
| Genre(s) | Alternatieve rock, gothic, new wave, postpunk | |||
| Label(s) | Polydor, Beggars Banquet, Capitol Hybrid | |||
| Officiële website | ||||
| (en) Discogs-profiel | ||||
| (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Flesh for Lulu was een Engelse rockband uit Brixton die actief was tussen 1982 en 1992. Tussen 2013 en 2015 kwamen de leden weer bij elkaar voor een reünie.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Flesh for Lulu was het geesteskind van Nick Marsh (zang en gitaar) en James Mitchell (drums). Zij recruteerden Rocco Barker (sologitaar en zang) en Glen Bishop (basgitaar). Hun naam werd ontleend aan de Amerikaanse cultfilm Flesh for Frankenstein (1973) van Andy Warhol.[1]
Na positieve reviews op een John Peel session eind 1982, tekende de band in 1983 een platencontract bij Polydor. Kort daarna verliet bassist Glen Bishop de band al, om vervangen te worden door Kevin Mills. In 1992 volgde de split van de band, na een aantal minder succesvolle jaren en omwille van muzikale meningsverschillen.
In 1996 vormden Nick Marsh en Rocco Barker de band Gigantic, met Dave Blair op basgitaar en Al Fletcher op drum. Deze nieuwe band kreeg een platencontract bij Columbia Records en toerde enige tijd met de Goo Goo Dolls en Bush. Hun eerste (en enige) album was echter een commerciële flop en werd uitgebracht als werk van Flesh for Lulu. De band stopte in 1998.
Na een aantal nevenprojecten en een solo-album van Nick Marsh zorg deze voor een nieuwe line-up van de band met Mark Bishop (drum), Keith McAndrew (basgitaar) en Will Crewdson (gitaar). In 2014 werd door fans in samenwerking met de band een crowdfunding-actie opgezet nadat bij Marsh kanker was geconstateerd.[2] Hij overleed op 5 juni 2015 op 53-jarige leeftijd.[3]
Stijl
[bewerken | brontekst bewerken]Rovi Staff van AllMusic omschreef de sound van de band als "gloomy Gothic punk".[4] Marsh had er echter een hekel aan om "goth" genoemd te worden.[5] Volgens Trouser Press maakte de band naast rock ook funk, country en poppunk.[6]
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]Studioalbums
[bewerken | brontekst bewerken]- Flesh for Lulu, 1984
- Big fun city, 1985
- Long live the new flesh, 1987
- Plastic fantastic, 1989
- Gigantic, 2007
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) Officiële website
- (en) Flesh for Lulu op Discogs
- ↑ (en) Rowley, Scott, Rock’n’Roll Won’t Get You Nowhere: an incredibly long and stupidly personal story about Flesh For Lulu. Louder (27 maart 2018). Gearchiveerd op 13 juni 2020.
- ↑ (en) Help Flesh For Lulu tour America. Post-Punk.com (4 augustus 2014). Gearchiveerd op 15 maart 2021.
- ↑ (en) Kielty, Martin, The Urban Voodoo Machine's Nick Marsh dead at 53. Louder (5 juni 2015). Gearchiveerd op 27 november 2020.
- ↑ (en) Flesh for Lulu in de database van AllMusic
- ↑ (en) Valentish, Jenny, Goth: Back to the Batcave. Australian Guitar (Oktober 2005). Gearchiveerd op 16 maart 2021.
- ↑ (en) Gethers, Altricia & Brod, Doug, Flesh for Lulu. Trouser Press (26 december 2019). Gearchiveerd op 24 oktober 2021.