Fossar de les Moreres

Fossar de les Moreres
Vista xeral.

Coa basílica de Santa Maria del Mar ao fondo.

O Fossar de les Moreres (en galego: Camposanto das Moreiras) é unha praza da cidade de Barcelona onde hai un memorial de guerra polos mortos que houbo no Sitio de Barcelona, no marco da Guerra de Sucesión Española. O motivo polo que se atopa o memorial de guerra é que este lugar era, durante o asedio, a fosa común adxacente á basílica de Santa Maria del Mar, onde foron enterrados moitos dos defensores da cidade.

Cataluña, que en virtude do Pacto de Xénova aliñárase, xunto co resto de territorios que formaban a Coroa de Aragón, co arquiduque Carlos de Austria e en contra de Filipe V e Castela, acabou perdendo a guerra e, coa derrota, perdeu tamén todas as súas liberdades políticas. Os subseguintes Decretos de Nova Planta abolían todas as leis e institucións catalás, prohibían o uso da lingua catalá e sometían ao país a pesadas cargas impositivas.

Xa no século XIX, durante o ano 1821, o cemiterio das Moreres e a praza foron pavimentados, obedecendo, xa baixo o reinado do rei Fernando VII de España, o seguido de reais cédulas que o rei Carlos III de España ditara case cen anos antes, no que se ordenaba a urbanización dos cemiterios parroquiais e a construción de necrópoles extramuros, por razóns de saúde pública.

Na actualidade, a praza é un lugar onde cada 11 de setembro conmemórase o Día Nacional de Cataluña e réndese homenaxe aos defensores da cidade, mortos e enterrados neste lugar despois de que a cidade rendésese ante as tropas de Filipe V de España.

Nunha lápida no fondo da praza hai unha placa de mármore posta en 1915 polo Casal Nacionalista Martinenc i Joventut Nacionalista els Néts dels Almogàvers onde inscribiu o seguinte texto, fragmento dun poema orixinal de Frederic Soler "Pitarra", en conmemoración da heroica resistencia barcelonesa:

Al fossar de les Moreres no s'hi enterra cap traïdor, fins perdent nostres banderes serà l'urna de l'honor.
(No fossar de les Moreres non se enterra a ningún traidor, ata perdendo as nosas bandeiras será a urna da honra.)