Franciszek Stanisław Hutten-Czapski

Franciszek Stanisław Kostka Hutten-Czapski
	; Leliwa
Rodzina	Czapscy herbu Leliwa
Data urodzenia	1725
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1802 ; Warszawa
Ojciec	Ignacy Czapski
Matka	Teofila z Konopackich
Żona	1) (ok. 1760) Dorota Józefina Działyńska z Działynia h. Ogończyk;; 2) (1767) Zofia Mielżyńska h. Nowina;; 3) (1772) Weronika Radziwiłłówna h.Trąby.
Dzieci	Stanisław Hutten-Czapski
	Odznaczenia

Franciszek Stanisław Kostka Hutten-Czapski herbu Leliwa (ur. 1725, zm. 9 kwietnia 1802 w Warszawie) – senator, ostatni wojewoda chełmiński (25 czerwca 1766 – 9 kwietnia 1802), konfederat barski^[1]. Kawaler Orderu Orła Białego (1762).

Syn Ignacego i Teofili z Konopackich Czapskiej i dziedzic ich majątku rodzinnego w Rynkówce.

Na sejmie koronacyjnym 1764 roku wyznaczony z Senatu do Asesorii Koronnej^[2]. Podkomorzy (1752), a następnie kasztelan chełmiński (1762) i starosta kowalewski (1766). Od 1766 wojewoda chełmiński. W 1772 roku pojął za żonę Weronikę Radziwiłłównę, która wniosła mu w wianie majątek w Stańkowie pod Mińskiem Litewskim. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego^[3]. Sędzia sejmowy z Senatu z Prowincji Wielkopolskiej w 1791 roku^[4].

Dobra w Rynkówce przejął kilka lat po przeniesieniu z kaplicy zamkowej do kościoła w Lalkowach cudownego obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w 1729. Rynkówkę odwiedzał jeszcze ok. 1780, chociaż już wówczas dobra przejęte zostały wraz z I rozbiorem przez pruskich urzędników. Trzykrotnie żonaty, ojciec czworga dzieci. Jednym z jego synów był Stanisław Hutten-Czapski.

Pochowany został w Warszawie na dawnym cmentarzu Świętokrzyskim na Koszykach (św. Barbary).

Przypisy

↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, 2008, s. 200.
↑ Kolęda Warszawska Na Rok 1766, s. D 5.
↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 309.
↑ Sądy seymowe. Actum in curia regia Varsaviensi 1791 05.28, [b.n.s]

Bibliografia

Wizytacje archidiakonatu pomorskiego przeprowadzone przez Ostrowskiego i Rybińskiego – Archiwum Diecezjalne w Pelplinie
Jakub Fankidejski, Utracone kaplice i kościoły dzisiejszej diecezji chełmińskiej, Pelplin 1880, s. 267

Linki zewnętrzne

[1] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, 2008, s. 200.

[2] Kolęda Warszawska Na Rok 1766, s. D 5.

[3] Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 309.

[4] Sądy seymowe. Actum in curia regia Varsaviensi 1791 05.28, [b.n.s]

[1]

[2]

[3]

[4]