Frank Tovey

Frank Tovey
Algemene informatie
Geboren	8 september 1956
Geboorteplaats	Londen
Overleden	3 april 2002
Overlijdensplaats	Londen
Land	Verenigd Koninkrijk
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Francis John Tovey (Londen, 8 september 1956 – aldaar, 3 april 2002), bekend als Frank Tovey, was een Brits muzikant en, onder zijn pseudoniem Fad Gadget optredend, roerganger van de new wave.

Carrière

Frank Tovey, uit de East End, ging vanaf 1974 naar St Martin's School of Art in Londen, en studeerde vanaf 1975 kunst aan Leeds Polytechnic. Tijdens zijn studies begon hij performances te geven en voorzag hij met kortstondige banen in zijn onderhoud. Hij ontmoette Daniel Miller op een concert van Monochrome Set, en werd de eerste artiest onder contract op Mute Records. Als artiestennaam koos hij Fad Gadget, wat men vrijelijk als 'hebbedingetje voor een modegril' kan vertalen. Zijn invloedrijke eerste single, 'Back to Nature', zette meteen de toon: in een synthetische, artificiële compositie zingt hij onderkoeld over 'de natuur', dat wil zeggen, het natuurlijke gevoel van caravans, spuitbussen, infrarood licht, rubberen bomen en geodetische koepels. De song vormt een door en door ironisch (en melodisch aanstekelijk) statement.

In de vroege tachtiger jaren oogstte hij opmerkelijk succes met zijn experimentele, bevreemdende sound. In 1980 vormde Depeche Mode nog het voorprogramma van Fad Gadget: de band werd daarop eveneens bij Mute Records ingelijfd en begon aan een snelle glanscarrière; Depeche Mode werd namelijk alras bekender dan Fad Gadget zelf. Niettegenstaande de grote erkenning die hem in het elektronische-muziekmilieu te beurt viel, bleken zijn 'intellectuele' nummers commercieel niet buitengewoon succesrijk. Toch was zijn fanbasis groot genoeg om verdere, eveneens hoogst originele singles uit te brengen: 'Fireside Favourite' (een vrolijk kampeerliedje over nucleaire oorlog), 'Ladyshave' (over dwangmatig scheren) en 'Collapsing New People' (een soort ironische lofrede op de gothic-scène, tezamen met Einstürzende Neubauten) gelden als baanbrekende new wave-klassiekers. Zijn album Under the Flag uit 1982, met de bekende nummers 'For whom the Bells Toll' en 'Love Parasite', is een vlijmscherpe satire op Thatcheriaans Engeland. Notoir zijn tevens de geposeerde foto's van Toveys schaduw die een wapperende vlag in de hand houdt, een bevroren grijns tonend, dan wel laconiek een kopje thee drinkend.

De excentrieke Fad Gadget maakte heuse performances van zijn optredens, waarin hij levensgevaarlijke acrobatieën uithaalde. Tijdens een optreden in het Amsterdamse Paradiso in 1983 klauterde hij op de installatie, brak bij het vallen zijn beide benen en liep twee blauwe ogen op; vervolgens zette hij met al zijn krachten het optreden voort. Een foto van de gehavende Tovey werd later in het inlegboekje van Under the Flag afgedrukt. Ook choqueerde hij het publiek op een bepaald optreden door op het podium zijn schaamhaar uit te plukken en rond te strooien.

Vanaf 1986 besloot Frank Tovey onder zijn eigen naam op te treden; dit markeerde eveneens een ommekeer in zijn muzikale, zij het niet in zijn tekstuele stijl. Via het album Snakes and Ladders, waarin de synthipop-invloeden van Fad Gadget nog sporen nalieten, kwam hij in 1988 tot Civilian, waar de klemtoon duidelijk sterker op gitaarmuziek kwam te liggen; het was in wezen een andere muzikale verpakking voor dezelfde maatschappijkritische, sarcastische teksten van voorheen. Nadat hij zich in 1989 aan een album met folk-traditionals gewaagd had, werkte hij in 1991 en 1992 met het begeleidingsorkest The Pyros samen, met wie hij twee rijkelijk geïnstrumenteerde albums uitbracht. Van het Fad Gadget-geluid schoot omstreeks die tijd niets meer over; Tovey neeg veeleer naar blues.

Tussen 1992 en 2001 liet noch 'Frank Tovey', noch 'Fad Gadget' van zich horen. In 2001 begon hij echter opnieuw als Fad Gadget op te treden; hij was inmiddels gehuwd en vader van twee kinderen. Zoals Depeche Mode hem in 1980 begeleid had, begeleidde hij hen nu op hun tournee van dat jaar, en werd hierin door de groep TempleX bijgestaan, wier album hij produceerde. Zijn verzamel-cd verscheen in 2001, en hij maakte plannen voor een comeback-tournee in het voorjaar van 2002. Op drie april overleed Frank Tovey thuis in Londen echter eensklaps aan een hartinfarct, een risico dat hij overigens reeds van kindsbeen af gelopen had.

Een speciale verzamelbox met Fad Gadgets beste nummers, live-optredens, promotiemateriaal, voorheen ongeproduceerde tracks, alsmede commentaren van vrienden-collegae, werd door Frank Toveys gezinsleden samengesteld en in 2006 uitgebracht.

Discografie

Albums als Fad Gadget

1980 Fireside Favourites
1981 Incontinent
1982 Under the Flag
1984 Gag
2001 The Best of Fad Gadget
2006 Fad Gadget by Frank Tovey (postuum)

Albums als Frank Tovey

1985 Snakes and Ladders
1986 The Fad Gadget Singles
1988 Civilian
1989 Tyranny and the Hired Hand

Albums als Frank Tovey and the Pyros

1991 Grand Union
1992 Worried Men in Second Hand Suits

Singles als Fad Gadget

1979 Back to Nature
1980 Ricky's Hand
1980 Fireside Favourite
1981 Make Room/Ladyshave
1982 Saturday Night Special
1982 King of the Flies
1982 Life on the Line
1983 For whom the Bells Toll
1983 I Discover Love
1984 Collapsing New People
1984 One Man's Meat

Singles als Frank Tovey

1985 Luxury
1986 Luddite Joe
1988 Bridge Street Shuffle
1989 Sam Hall

Singles als Frank Tovey and the Pyros

1991 The Liberty Tree
1992 All that is mine

Externe link

Fad Gadget-herdenkingssite