Przejdź do zawartości

Franz Auer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franz Auer
Diabeł[1]
SS-Hauptscharführer SS-Hauptscharführer
Data urodzenia

12 listopada 1911

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1948
więzienie Landsberg

Przebieg służby
Lata służby

1941–1945

Formacja

SS Schutzstaffel

Stanowiska

członek załogi Sachsenhausen, Hertogenbosch, KL Dachau

Franz Auer (ur. 12 listopada 1911, zm. 26 listopada 1948 w Landsberg am Lech) – zbrodniarz nazistowski, jeden z funkcjonariuszy pełniących służbę w niemieckich obozach koncentracyjnych i SS-Hauptscharführer.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Obywatel austriacki. Członek NSDAP, do SS wstąpił w maju 1938. Służbę w hitlerowskich obozach koncentracyjnych rozpoczął w październiku 1941 w Sachsenhausen[1]. Przebywał tam do marca 1943, skąd przeniesiono go do obozu w Hertogenbosch. Następnie od grudnia 1943 do listopada 1944 Auer był odpowiedzialny za niewolniczą prace Żydów w getcie w Kownie. Brał bezpośredni udział w dokonywanych tam egzekucjach. Wreszcie od listopada 1944 do kwietnia 1945 był kierownikiem wydziału zajmującego się praca przymusową więźniów (Arbeitseinsatzführer) w Mühldorf – podobozie KL Dachau. Odpowiedzialny za liczne zbrodnie popełnione na więźniach obozu. Otrzymał od nich przydomek "diabeł".

Franz Auer został osądzony w procesie załogi Mühldorf przez amerykański Trybunał Wojskowy w Dachau. Za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciw ludzkości skazany został na karę śmierci przez powieszenie. Postępowanie wykazało, iż oskarżony zmuszał więźniów do pracy groźbą zastrzelenia. Wielu z nich, okaleczonych przez Auera, umierało. Nie oszczędzał nawet kobiet i dzieci. Rozkazał również wartownikom zastrzelić (bez ostrzeżenia) więźniów, którzy oddalili się od swojego komanda roboczego nawet na krótki dystans. Wyrok wykonano w więzieniu Landsberg 26 listopada 1948. Był to jedyny wykonany wyrok śmierci z pięciu, które zostały wydane w tym procesie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Agnieszka Dobkiewicz: Mała Norymberga. Historie kątów z Gross-Rosen. Kraków: Znak Horyzont, 2020. ISBN 978-83-240-7842-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]