Jump to content

Gabriel Aramontius

Latinitas nondum censa
E Vicipaedia
Wikidata Gabriel Aramontius
Res apud Vicidata repertae:
Gabriel Aramontius: imago
Gabriel Aramontius: imago
Gabriel Aramontius: subscriptio
Gabriel Aramontius: subscriptio
Nativitas: 1508; Nemausus
Obitus: 1553; Comitatus Provinciae
Patria: Francia
Gabriel Aramontius a Titiano anno 1541/1542 pictus (Pinacotheca Castelli Sfortiani Mediolanensis)

Gabriel Aramontius[1][2] seu Francogallice Gabriel de Luetz, baron d'Aramon[3] (Nemausi natus saeculo XVI ineunte; mortuus anno 1553/1554) fuit legatus regis Francorum Franciscus I.

Anno 1541 Aramontius in Italia variis modis secretioribus adiuvit Gulielmo Pelissier, regis legatus apud rem publicam Venetam. Quo subito anno 1542 a Venetis expulso, Aramontius cliens factus est Antonii Escalini(fr), legatus eiusdem regis ad aulam Ottomanicam et iuxta eum a Venetiis ad Constantinopolim profectus est.

Aramontium rex Franciscus (suadente Francisco de Tournon cardinali et ministro) bis Constantinopolim ad Sultanum Suleimanum magnificum misit. Ibi partim cum Gerardo Veltwijck, imperatoris Caroli V legato, partim contra eum agebat.

Anno 1546 exeunte in Turciam profecti sunt cum Aramontio Petrus Bellonius apothecarius et botanista, Ioannes Chesneau a secretis. Apud Aramontium inter annos 1547 et 1551 degerunt aut ab eo adiuti sunt Iacobus Gassot, Petrus Gyllius philologus, Gulielmus Postellus linguarum eruditus, Andreas Thevetus geographus, Nicolaus de Nicolay.

  1. Simplicius "Aramontius": Iacobus Augustus Thuanus, Historia sui temporis vol. 1 pp. 231, 317
  2. "Rammonius orator Galliae": Hugo Favolius, Hodoeporici Byzantini libri III (Lovanii, 1563) (f. 68r apud Google Books)
  3. Quidam Francogallice "de Luels", nonnulli "d'Aramont" scribunt: vide e.g. Tinguely (2000) p. 17

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Andrew Dalby, "Banquets with the viziers: Diplomats and scholars in Constantinople, 1544-1554" in Petits propos culinaires no. 117 (2020)
  • André Deisser, "Busbecq orientaliste" in André Rousseau, ed., Sur les traces de Busbecq et du gotique (Insula, 1991) pp. 65-76 (Paginae selectae apud Google Books)
  • Ina Baghdiantz McCabe, Orientalism in Early Modern France: Eurasian Trade, Exoticism and the Ancien Regime (Londinii: Berg, 2008) pp. 15-68 (Paginae selectae apud Google Books)
  • J. Paviot, "Autour de l’ambassade de d’Aramon: érudits et voyageurs au Levant 1547-1553" in J. Ceard, J.-Cl. Margolin, edd., Voyager à la Renaissance. Actes du colloque de Tours, 1983 (Lutetiae: Maisonneuve, 1987) pp. 381-393
  • Ch. Schefer, ed., Le voyage de Monsieur d'Aramon, ambassadeur pour le Roy en Levant. Escript par noble homme Jean Chesneau. Lutetiae: Ernest Leroux, 1888 Textus apud archive.org
  • Frédéric Tinguely, L'écriture du Levant à la Renaissance: enquête sur les voyageurs français dans l'empire de Soliman le Magnifique. Genavae: Droz, 2000 (Paginae selectae apud Google Books)
  • Ion Ursu, La politique orientale de François Ier (1515-1547). Lutetiae: Champion, 1908 Textus apud archive.org