Galomin
Na mapach: 
52°42′11″N 20°18′57″E/52,703056 20,315833
52°42′11″N 20°18′57″E/52,703056 20,315833| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
23 |
| Kod pocztowy |
09-130[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WPN |
| SIMC |
0111633[5] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu płońskiego  | |
Położenie na mapie gminy Baboszewo  | |
| 52°42′11″N 20°18′57″E/52,703056 20,315833[1]
| |
Galomin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Baboszewo[5][6].
Wieś duchowna Galomino, własność prebendalna płockiej kapituły katedralnej w 1542 roku[7] położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie płońskim województwa płockiego[8]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 31398
- ↑ Wieś Galomin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-11-27], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-05-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 250 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Antoni Julian Nowowiejski, Płock : monografia historyczna, [1930] s. 334.
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Galomin (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 477.
