George II van Groot-Brittanje
| George II | |
|---|---|
| Koning van Groot-Brittanje en van Ierland; Keurvors van Brunswyk-Lüneburg | |
 George II.
| |
| Vorstehuis | Hannover |
| Titel | Koning van Groot-Brittanje en van Ierland |
| Regeer | 11 Junie 1727 – 25 Oktober 1760[1] |
| Gekroon | 11 Oktober 1727 |
| Voorganger | George I |
| Opvolger | George III |
| Ander titels | SM[2] die Koning SKH[3] die Prins van Wallis SKH die Hertog van Cornwallis en Cambridge SKH die Hertog van Cambridge SKH die Erfprins van Hannover SKH Prins Georg August van Hannover SKH Hertog Georg August van Brunswyk-Lüneburg |
| Volle naam | George Augustus (Duits: Georg August) |
| Gebore | 10 November 1683;[1] Herrenhausen-paleis, Hannover |
| Oorlede | 25 Oktober 1760;[1] Kensington-paleis, Londen |
| Begrawe | 11 November 1760; Westminster-abdy, Londen |
| Eggenote | Caroline van Ansbach |
| Kinders | Frederick, Prins van Wallis Anne, kroonprinses en Prinses van Oranje Prinses Amelia Prinses Caroline Prins George William Prins William, Hertog van Cumberland Prinses Mary, Landgravin van Hesse Louise, koningin van Denemarke en Noorweë |
| Vader | George I |
| Moeder | Sophia Dorothea van Celle |
George II (George Augustus; Duits: Georg August; 10 November 1683[1] – 25 Oktober 1760) was van 11 Junie 1727 tot met sy dood koning van Groot-Brittanje en van Ierland, die Hertog van Brunswyk-Lüneburg en die Prins-keurvors van die Heilige Romeinse Ryk.
Hy was die laaste Britse monarg wat buite Groot-Brittanje gebore is en was berug vir sy talle uitvalle met sy pa en later met sy seun. As koning het hy vroeg in sy bewind weinig beheer oor beleid uitgeoefen; die regering is beheer deur Groot-Brittanje se eerste de facto-premier, sir Robert Walpole.
Vroeë lewe
[wysig | wysig bron]
SKH[3] Hertog Georg August van Hannover is in Herrenhausen-paleis in Hannover, (Duitsland), gebore. Hy was die seun van Georg Ludwig, toe die Erfprins van Brunswyk-Lüneburg, en sy vrou, Sophia van Celle. Sy ouers is in 1694 geskei.
Koningin Anne, wat die Britse troon in 1702 bestyg het, het George in 1705 ’n Engelse burger gemaak, in 1706 ’n Ridder van die Kousband, en hom die titels Hertog van Cambridge, Graaf van Milford Haven, burggraaf Northallerton en baron Tewkesbury gegee.
George het op 22 Augustus 1705 in Hannover met die intelligente, aantreklike Markgravin Caroline van Brandenburg-Ansbach getrou.
Die Prins van Wallis het nie goed met sy pa oor die weg gekom nie. Toe die prins se vrou in 1717 die lewe skenk aan prins George William, het hy op die doop daarop aangedring dat die Hertog van Newcastle (vir wie die koning nie kon verdra nie) die doopgetuie moet wees, terwyl die koning sy broer, die Hertog van York en Albany, verkies het. Toe hy sy pa in die openbaar uitskel, is hy tydelik gearresteer. Daarna het die koning hom St. James-paleis, die koning se tuiste, verbied en hom van alle openbare seremonies uitgesluit.
Politieke teenstand
[wysig | wysig bron]Die Prins van Wallis het alles in sy mag probeer om teenstand teen koning George se beleidrigtings aan te moedig. Sy Londense tuiste, Leicester House, het ’n bymekaarkomplek vir teenstanders van sy pa geword, onder andere sir Robert Walpole en burggraaf Townshend. In 1720 het Walpole die koning en sy seun aangemoedig om vrede te maak.
Bewind
[wysig | wysig bron]
George II het koning geword ná sy pa se dood op 11 Junie 1727 en is op 4 Oktober in die Westminster-abdy gekroon, maar hy het steeds baklei – dié keer met sy seun en regmatige erfgenaam, prins Frederick.
George se verhouding met sy seun het in die 1730's al hoe meer versleg. Toe die prins trou, het hulle openlik gestry en die koning het hom en sy gesin in 1737 uit die koninklike hof verban. Kort daarna, op 20 November van dieselfde jaar, is George se vrou dood.
Toe die Prins van Wallis in 1751 skielik dood is, het sy seun, prins George, hom onmiddellik opgevolg as die Hertog van Edinburg. Hy het kort daarna die Prins van Wallis geword omdat hy die regmatige troonopvolger was.
In 1752 het Groot-Brittanje sy kalender hersien. Die land het voorheen die Juliaanse kalender gebruik, maar in 1752 oorgeslaan na die Gregoriaanse kalender. Dit het die land genoodsaak om elf dae oor te slaan; 2 September is gevolg deur 14 September. Verder het 1 Januarie die amptelike begin van die nuwe jaar geword in plaas van 25 Maart.
Op 25 Oktober 1760 is die koning dood aan ’n skeuring van die aorta. Hy is in Westminster-abdy begrawe en is opgevolg deur sy kleinseun, wat regeer het as George III.
Uitbeelding in rolprente
[wysig | wysig bron]George is in rolprente uitgebeeld deur:
- Alexander Ekert in die Duiste stilprent Exzellenz Unterrock (1921), gebaseer op ’n roman deur Paul Adolf
- Olaf Hytten in The Last of the Mohicans (1936)
- Martin Miller in Bonnie Prince Charlie (1948)
- Ivan Triesault in The Lady and the Bandit (1951), oor Dick Turpin
- Arthur Young in John Wesley (1954)
- Richard Harris in King of the Wind (1989)
- Clive Swift in die BBC-TV-dramareeks Aristocrats (1999)
Bronne
[wysig | wysig bron]- British Broadcasting Corporation. (2004). "George II."
- "George II." (1911). Encyclopædia Britannica, 11de uitg. Londen: Cambridge University Press.
- Nichols F. Observations concerning the body of His Late Majesty. Philos Trans Londen. 1761;52:265-274.
- "George II and Queen Caroline." John van der Kiste, Sutton Publishing, 1997.
- Henry Churchyard "Royal Genealogies, Part 9" Geargiveer 4 Mei 2009 op Wayback Machine
- Sam Sloan "Big Combined Family Trees (pafg746)"
- Funeral of George II Geargiveer 14 Mei 2008 op Wayback Machine soos vertel deur Horace Walpole op Mytimemachine.co.uk
Verwysings
[wysig | wysig bron] |
Wikimedia Commons bevat media in verband met George II van Groot-Brittanje. |
- Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Engelse Wikipedia-artikel en:George II of Great Britain
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 In hierdie artikel is datums ná 14 September 1752 volgens die Gregoriaanse kalender en vroeëre datums volgens die Juliaanse kalender.
- ↑ Sy Majesteit
- ↑ 3,0 3,1 Sy Koninklike Hoogheid
Normdata  |
|
|---|