Gerard Gramse
| Data urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci | ||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
179 cm | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Gerard Gramse (ur. 18 sierpnia 1944 w Mroczy, zm. 8 listopada 2012 w Poznaniu[1]) – polski lekkoatleta sprinter.
Jego największym sukcesem jest srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów zdobyty podczas mistrzostw Europy w 1971 w Helsinkach (wraz z nim biegli Tadeusz Cuch, Zenon Nowosz i Marian Dudziak). Był również złotym medalistą Uniwersjady w 1970 w Turynie w tej samej konkurencji (wraz ze Stanisławem Wagnerem, Janem Wernerem i Nowoszem).
Gramse był wicemistrzem Polski w sztafecie 4 × 100 metrów w 1967 oraz brązowym medalistą w biegu ma 200 metrów w 1968 i w sztafecie 4 × 100 m w 1965[2]. Siedmiokrotnie wystąpił w meczach reprezentacji Polski w latach 1967-1971, bez zwycięstw indywidualnych[3].
Rekordy życiowe[4]:
- bieg na 100 metrów – 10,3 (27 lipca 1968, Szczecinek)
- bieg na 200 metrów – 21,0 (7 sierpnia 1966, Poznań)
Był zawodnikiem AZS Poznań.
Pracował jako trener przygotowania fizycznego w młodzieżowym klubie koszykarskim MKK Pyra Poznań[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zmarł Gerard Gramse [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2012-11-13] (pol.).
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 23, 246 i 247. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 320.
- ↑ Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007 [online] [dostęp 2011-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-30] (pol.).
- ↑ Obóz czterech drużyn PYRY [online] [dostęp 2019-09-12] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin-Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 316. ISBN 978-83-61233-20-6.
- Zbiorowe: Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 132. ISBN 83-902509-0-X.
