Giel Vleggaar

Giel Vleggaar
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren	9 januari 1974
Land	Nederland
	(en) Discogs-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Giel Vleggaar (Amsterdam, 9 januari 1974) is een Nederlands componist.

Opleiding

Vleggaar is opgeleid in zowel klassieke als lichte muziek. Hij studeerde jazz compositie en arrangeren bij Jurre Haanstra aan het Hilversums Conservatorium en klassieke compositie aan het Conservatorium van Amsterdam bij Daan Manneke en Theo Verbey. Hij verdiepte zich in de muziektheorie van Zuid-India bij Rafael Reina. Hij ging in 1998 naar Gambia om daar kennis te nemen van de muziek van de Wolofcultuur. Hij nam ook enkele lessen bij andere componisten, onder anderen George Crumb en Timothy Salter.

Activiteiten

Vleggaar componeerde niet alleen voor concerten, maar ook voor film en dans. Hij maakte onder andere in 1994 de multimediaproductie Ozo zwaar, ozo licht in het Nederlands Filmmuseum, in 1996 Perpetuum Mobile (muziektheater) voor Orkater en de dansvoorstelling DNCS in 1999.

Composities

Wake Up Sleeping Beauty (2016), voor blaaskwintet
Springs Eternal (2014), voor symfonieorkest
Jägerlieder (2013), voor sopraan, strijkkwartet en piano
Arise (2013), voor koperblazers
The Trees of Paradise (2012), voor 3 zangers, koor en symfonieorkest
Arcadia (2012), voor symfonieorkest
Pretty Beautiful (2011), voor 12 blazers
DAZED (2011), voor 3 zangers en ensemble
Fünf (2010), voor symfonieorkest
Ayre of Solace (2009), voor symfonieorkest
Pianoconcert (2008), voor piano en orkest
Wanted: Ferne Geliebte (2007), voor 3 sopranen en ensemble
Atomic UFO Saves the Day (Again) (2007), voor basgitaar en ensemble
In Transit (2007), voor saxofoonkwartet en slagwerkduo
Dead as Disco (2006), voor symfonieorkest
U-Turn Addiction' (2006), voor strijkkwartet
Drowning (2006), voor 5 stemmen
Aiming for Ecstasy (2005), voor elektrische-gitaarsolo
Post Mortem (2005), voor stem en ensemble
Up and Away (2005), voor strijkorkest
Appalachia (2004), voor steelstring akoestische gitaar en ensemble
Brave Cactus Hits the Road (2003), voor ensemble
Falling Down [XL] (2006), voor fluit, klarinet, tuba, slagwerk en piano
Falling Down (2003), voor klarinet, cello en piano
Come Here Often? (2003), voor 2 slagwerkers en soundtrack
Bred in Captivity (2002), voor ensemble
Counting Stars with Confidence (2002), voor violoncello en piano
L'apres-midi d'un toreador (2001), voor fluitensemble (geschreven voor het Nederlands Fluitorkest)
Fast Lane Woodpecker (2001), voor symfonieorkest
Day Before Dusk voor het Amerikaanse ensemble Non Sequitur
In Limbo voor de Nederlandse groep Osmosis
Counting Stars with Confidence voor het duo Harry Sparnaay en Annelie de Man

Prijzen en onderscheidingen

Het Nederlands Ballet Orkest erkende Vleggaar in 2002 in het kader van hun Young Composers Project met de NOG Stimuleringsprijs voor het orkestwerk Fast Lane Woodpecker. In 2007 werd hem de Henriëtte Bosmansprijs toegekend tijdens de Nederlandse Muziekdagen voor zijn compositie Appalachia uit 2004.

Externe links