Przejdź do zawartości

II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Stefana Batorego w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi
im. Stefana Batorego w Warszawie
liceum ogólnokształcące
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Myśliwiecka 6
00-459 Warszawa

Data założenia

1 września 1918

Patron

Stefan Batory

Dyrektor

Barbara Kordas

Wicedyrektorzy

Joanna Szcześniak
Michał Malarski
Krzysztof Ściechowski

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymiim. Stefana Batorego w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymiim. Stefana Batorego w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymiim. Stefana Batorego w Warszawie”
Ziemia52°13′22″N 21°02′04″E/52,222778 21,034444
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Gmach szkoły w 1927
Okres międzywojenny. Uczniowie w ogrodzie szkoły, przy zbiorniku roślin słodkowodnych
Tablica pamiątkowa przy wejściu
Korytarz na parterze gmachu

II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Stefana Batorego w Warszawie – liceum ogólnokształcące znajdujące się przy ul. Myśliwieckiej 6 w Warszawie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie zostało założone 1 września 1918 jako Królewsko-Polskie Gimnazjum imienia Stefana Batorego przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Antoniego Ponikowskiego, przy istotnym wkładzie prof. Tadeusza Łopuszańskiego[1].

28 września 1918 poświęcony został uroczyście pierwszy gmach szkolny przy ul. Kapucyńskiej 21 (nr hip. 494h) w Warszawie. Pierwszym dyrektorem szkoły został pedagog Zdzisław Rudzki, rekomendowany przez ministra Ponikowskiego. Warunki lokalowe nie pozwalały na efektywne prowadzenie zajęć, np. nauk matematyczno-przyrodniczych, dlatego w 1922 rozpoczęto budowę gmachu przy ul. Myśliwieckiej 6. Projektantem obiektu był Tadeusz Tołwiński. Czworokątny gmach z dziedzińcem oraz czterema alkierzami powstał w inspiracji renesansowym palazzo in fortezza[2].

Przez cztery lata po rozpoczęciu nauki w nowym budynku (15 września 1924), porządkowano i zagospodarowywano teren wokół niego (stworzono m.in. ogród botaniczny). W tym samym czasie laboratoria szkoły zostały wyposażone w nowoczesny, jak na tamte czasy, sprzęt. Unikatowe było obserwatorium astronomiczne, umieszczone w wieżyczce w północnym skrzydle budynku. W podziemiach znajdował się dostępny dla uczniów basen, przez wiele lat pozostający jedyną w Polsce wewnętrzną pływalnią szkoły średniej.

W roku szkolnym 1930/1931 w szkole uczyło się 343 uczniów[3].

Placówka wyróżniała się doskonałym gronem nauczycielskim, należy wymienić m.in. Stanisława Młodożeńca (język polski), Stanisława Arnolda (historia), Stanisława Malca (fizyka), Gustawa Wuttke (geografia), czy Adama Zieleńczyka (filozofia). Poziom szkoły pomagali utrzymać jej dyrektorzy: Zdzisław Rudzki, Wiktor Ambroziewicz czy Mieczysław Radwański.

27 września 1933, w czterechsetlecie urodzin Stefana Batorego, na dziedzińcu szkoły odsłonięto jego pomnik. Zniszczony w czasie wojny monument został odbudowany dzięki staraniom Stowarzyszenia Wychowanków Gimnazjum i Liceum Batorego[4].

We wrześniu 1939 w gmachu szkoły umieszczono rannych i chorych, tworząc tymczasową filię pobliskiego Szpitala Ujazdowskiego[5].

Podczas drugiej wojny światowej szkoła organizowała tajne komplety. W budynku szkolnym działała zaś niemiecka szkoła podstawowa Deutsche Schule (1939/1940) oraz średnia Deutsche Oberschule (1940/1945). Deutsche Schule była pierwszą szkołą niemiecką w okupowanej Warszawie, otworzył ją osobiście gubernator Hans Frank[6].

1 sierpnia 1944 powstańcy zaatakowali budynek od strony ulicy Rozbrat, jednak zmasowany ogień broni maszynowej niemieckiej załogi zmusił ich do wycofania się na ulicę Przemysłową[7].

W 1945 budynek szkoły był jednym z najlepiej zachowanych budynków szkolnych w lewobrzeżnej Warszawie[8]. Szkoła wznowiła działalność przed 3 marca 1945[8]. Po wojnie władze zmieniły placówki nazwę na Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego, nadały numer drugi i status szkoły koedukacyjnej.

W 1952 szkole zmieniono nazwę na X Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Licealnego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci i przeniesiona ją do innego gmachu (ul. Czerniakowska 128). Budynek przy Myśliwieckiej 6 został siedzibą Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Warszawie.

W 1958 szkoła powróciła do gmachu na ulicy Myśliwieckiej i do poprzedniej nazwy szkoły, oficjalnie brzmiącej II Liceum im. Stefana Batorego.

W stanie wojennym, w lutym 1982 r. uczniowie szkoły zasłynęli ze zorganizowania protestu potępiającego pacyfikację strajku w kopalni „Wujek”. Trzynastego każdego miesiąca uczniowie przychodzili ubrani na czarno i na dużych przerwach milczeli. W 1982 ówczesna dyrektor szkoły Teresa Garncarzyk wezwała do szkoły funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa, którzy na oczach kolegów wyprowadzili ucznia Piotra Cichockiego. Wraz z nim zatrzymano również jego koleżankę Ewę Bogaczyk. Cichocki był następnie sądzony za dystrybucję ulotek „Solidarności”. W sądzie bronił go adwokat Edward Wende, któremu udało się doprowadzić do uniewinnienia chłopca pomimo obciążających zeznań składanych przez dyrektorkę Liceum[9].

W 1996 roku szkołę odwiedziła królowa Elżbieta II, a w 1997 – Michael Jackson[10].

W 1999 roku wraz ze zmianą ustroju szkolnego przy Liceum im. Stefana Batorego utworzono gimnazjum (Gimnazjum Nr 33 im. Stefana Batorego). Obie szkoły nazwano wtedy Zespół Szkół Nr 6 Gminy Centrum m.st. Warszawy. W 2004 miasto zmieniło nazwę zespołu na Zespół Szkół Nr 66 m.st. Warszawy. Mimo istnienia tych nazw zazwyczaj używana była przedwojenna nazwa szkoły – Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego.

W 2005 roku powstał chór szkolny „Batory”, którego dyrektorem artystycznym był Jerzy Antepowicz. W latach 2006–2009 dyrygentem chóru był Sławomir Leszczyński.

Od 2005 realizowany jest w jednej z klas program IB, początkowo pod nadzorem Ewy Dąbrowskiej, a następnie Joanny Szcześniak. W roku szkolnym 2011/2012 wicedyrektorem – koordynatorem programu IB był Michał Lis, natomiast w roku szkolnym 2012/2013 na stanowisko koordynatora programu IB wróciła J. Szcześniak.

W 2006 roku kolejna zmiana nazwy szkół: Gimnazjum Nr 33 im. Stefana Batorego z oddziałami dwujęzycznymi oraz II Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Batorego z oddziałami dwujęzycznymi. Nazwa Zespołu Szkół nie uległa zmianie.

W 2006 roku miała również miejsce I edycja Unikatowego Festiwalu Offowego, jednej z dużych imprez tego typu w Warszawie.

W 2006 roku uczniowie założyli gazetę szkolną „Batorak”[11]. „Batorak” jest najdłużej wydawaną gazetą w historii szkoły.

W dniach 17–19 października 2008 odbyły się uroczystości 90-lecia powstania szkoły i 475. rocznicy urodzin patrona szkoły, króla Stefana Batorego. W obchodach brała udział prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz.

W 2009 roku odbyła się I edycja Warsaw Model United Nations, symulowanych obrad ONZ dla uczniów szkół średnich.

W 2017 w związku z reformą systemu oświaty zlikwidowano gimnazjum, a szkoła nosi nazwę II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Stefana Batorego. W roku szkolnym 2018/2019 zakończono kształcenie w wygaszanym gimnazjum.

Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego wydało książkę o historii i obyczajach szkoły. Jej tytuł – „Pochodem idziemy...” nawiązuje do jej hymnu stworzonego przy współpracy ucznia, przyszłego kompozytora światowej sławy, Witolda Lutosławskiego, który napisał muzykę, oraz nauczyciela-poety – Stanisława Młodożeńca (słowa). Opowiada o absolwentach przedwojennych (Baczyński, bohaterowie Kamieni na szaniec i inni), a także tych powojennych.

Z okazji 90-lecia szkoły został wydany „Przewodnik po Gimnazjum i Liceum imienia Stefana Batorego w Warszawie”.

W 2018 szkoła otrzymała Odznakę Honorową „Zasłużony dla Mazowsza”[12].

W 2020 przy szkole odtworzono istniejący tam przed 1939 ogród botaniczny[13].

Nazwa

[edytuj | edytuj kod]
  • Królewsko-Polskie Gimnazjum imienia Stefana Batorego (1 września 1918)[14]
  • Państwowe Gimnazjum im. Stefana Batorego (11 listopada 1918 – 1933)[14]
  • I Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego (1933–1945)[15]
  • Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego (1945–1952)[16]
  • X Szkoła Ogólnokształcąca Towarzystwa Przyjaciół Dzieci (1952–1958)[17]
  • II Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Batorego (1958–1999)[18]
  • Zespół Szkół Nr 6 Gminy Centrum m.st. Warszawy (1999–2004)
  • Zespół Szkół Nr 66 m.st. Warszawy (2004–2017)
  • II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Stefana Batorego (od 2017)

Dyrektorzy szkoły[19]

[edytuj | edytuj kod]
  • Zdzisław Rudzki 1918–1929
  • Wiktor Ambroziewicz 1930–1936
  • Mieczysław Radwański 1936–1944
  • Roman Beranek 1944–1952
  • Irena Paciorkiewicz 1952–1963
  • Henryk Orski 1964–1968
  • Stefan Pieńkowski 1968–1970
  • Teresa Garncarzyk 1970–1992
  • Małgorzata Oszmaniec 1992–2001
  • Małgorzata Żuber-Zielicz 2002–2006
  • Joanna Cichocka 2006–2011
  • Barbara Kordas od 2011
Dziedziniec wewnętrzny szkoły – tzw. patio

Nauczyciele

[edytuj | edytuj kod]

Absolwenci i uczniowie (m.in.)

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie.
 Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie.

Absolwenci

[edytuj | edytuj kod]
  • matura 1922
    • Jan Mosdorf, prezes przedwojennej Młodzieży Wszechpolskiej, więzień Oświęcimia

Uczniowie

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im.Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 18. ISBN 83-06-02325-0.
  2. ↑ Grzegorz Mika. W sercu Solca. „Skarpa Warszawska”, s. 16, październik 2018. 
  3. ↑ Lech Królikowski: Szkolnictwo dawnej Warszawy. Warszawa: Muzeum Historyczne m. st. Warszawy, 2008, s. 627. ISBN 978-83-88477-81-2.
  4. ↑ Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 89. ISBN 83-88973-59-2.
  5. ↑ Stanisław Bayer: Służba zdrowia Warszawy w walce z okupantem 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985, s. 18. ISBN 83-11-07170-5.
  6. ↑ Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 370. ISBN 978-83-07-03239-9.
  7. ↑ Piotr Rozwadowski (red. nauk.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. Tom 1. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona i Fundacja „Warszawa Walczy 1939–1945”, 2005, s. 70. ISBN 83-11-10124-8.
  8. ↑ a b Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 159.
  9. ↑ Andrzej Dobosz: Żal po Edwardzie Wende. 2002-06-09. [dostęp 2002-06-09]. (pol.).
  10. ↑ Weronika Szczawińska: Michael Jackson naprawdę do nas przyjechał. [w:] Gazeta Stołeczna [on-line]. warszawa.wyborcza.pl, 23 września 2016. [dostęp 2019-09-21].
  11. ↑ Batorak – Liceum im. Stefana Batorego [online], edu.pl [dostęp 2024-05-11] (pol.).
  12. ↑ Garwolin - Liceum Ogólnokształcące w Garwolinie odznaczone przez Sejmik Województwa Mazowieckiego! [online], kuriergarwolinski.pl, 20 września 2018 [dostęp 2023-06-13].
  13. ↑ Michał Wojtczuk: Wątpicie, czy budżet obywatelski ma jeszcze sens? Ta inwestycja was przekona. [w:] Gazeta Stołeczna [on-line]. warszawa.wyborcza.pl, 16 września 2020. [dostęp 2020-09-17].
  14. ↑ a b Czesław P. Uhma (red.): „Pochodem idziemy...”. Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Suplement na osiemdziesięciolecie Szkoły. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 1998, s. 8. ISBN 83-909257-0-2.
  15. ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im.Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 294. ISBN 83-06-02325-0.
  16. ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im.Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. II 5. ISBN 83-06-02325-0.
  17. ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im.Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. II 62. ISBN 83-06-02325-0.
  18. ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im.Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. II 63. ISBN 83-06-02325-0.
  19. ↑ Dyrektorzy [online], batory.edu.pl [dostęp 2019-12-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-01-31].
  20. ↑ Janusz Szymanek, Grzegorz Chmielewski, Stulecie. Rajd Polski 1921–2021, Warszawa: Auto Klub Dziennikarzy Polskich, 2021, s. 180, ISBN 978-83-939524-7-2.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=II_Liceum_Ogólnokształcące_z_Oddziałami_Dwujęzycznymi_im._Stefana_Batorego_w_Warszawie&oldid=75529497”