Stanisław Prowans

Stanisław Prowans
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1918 ; Stawyszcze
Data śmierci	1992
	profesor nauk technicznych
	Specjalność: metaloznawstwo
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Profesura	1968
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Wojskowa Akademia Techniczna; Politechnika Szczecińska
	rektor
	Odznaczenia

Stanisław Tadeusz Prowans (ur. 23 marca 1918 w Stawiszczach, zm. 1992) – polski profesor nauk technicznych w zakresie metaloznawstwa, nauczyciel akademicki, rektor Politechniki Szczecińskiej (1958–1952, 1981–1982)^[1]

Życiorys

W 1936 ukończył naukę w Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Był instruktorem i drużynowym 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy "Pomarańczarnia". Następnie rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W czasie wojny był zmuszony przerwać studnia i pracował w Fabryce Motorów Perkun w Warszawie. Studia ukończył w 1947^[2]. Pracę w Katedrze Metaloznawstwa Politechniki Warszawskiej rozpoczął w 1949. W 1951 przeniósł się do Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, a w 1953 do Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie (od 1955 Politechnika Szczecińska).

W latach 1955–1958 pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego. W 1958 uzyskał tytuł naukowy docenta oraz został rektorem (do 1962). W latach 1964–1966 ponownie był dziekanem Wydziału Mechanicznego. W 1968 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych^[2]. W latach 1970–1973 był dyrektorem Instytutu Budowy Maszyn. W 1977 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego^[3], został dyrektorem nowo organizowanego Instytutu Inżynierii Materiałowej oraz ponownie dziekanem Wydziału Mechanicznego. Obie te funkcje pełnił do 1981. W latach 1981–1982 ponownie był rektorem Politechniki Szczecińskiej. W 1988 przeszedł na emeryturę^[4].

Tematyka badawcza profesora Prowansa obejmowała wieloskładnikowe brązy aluminiowe, wysokostopowe staliwa i żeliwa odporne na ścieranie oraz korozję wysokotemperaturową, wytwarzanie powłok z węglików i azotków na podłożu stalowym^[5]. Opublikował ok. 60 prac naukowych z zakresu metaloznawstwa i obróbki cieplnej^[1].

Profesor Stanisław Prowans był członkiem wielu różnych organizacji, m.in. Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Komitetu Nauki o Materiałach PAN, Polskiego Towarzystwa Metaloznawczego oraz Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego.

Wybrane publikacje książkowe^[3]

Pomiary temperatur. PWT Stalinogród 1953, 211 ss.
Obróbka cieplna metali. PWSZ Warszawa 1962, 372 ss. (wsp. Stefan Okoniewski)
Urządzenia do obróbki cieplnej. PWSZ Warszawa 1964, 335 ss. (wsp. Stefan Okoniewski)
Podstawy teoretyczne metaloznawstwa. Wydaw. Śląsk Katowice 1972, 565 ss. (wsp. Jerzy Kaczyński)
Materiałoznawstwo. PWN Warszawa 1980, 426 ss. ISBN 83-0108-88-49
Metaloznawstwo. PWN Warszawa 1988, 404 ss. ISBN 83-0108-31-74
Struktura stopów. PWN Warszawa 1991, 318 ss. ISBN 83-0110-06-56

Odznaczenia^[3]

Przypisy

↑ ^a ^b Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Wydaw. Interpress. Warszawa 1993, s. 578. ISBN 83-223-2644-0
↑ ^a ^b Prof. zw. mgr inż. Stanisław Prowans, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-11-11] .
↑ ^a ^b ^c Kto jest kim w Polsce 1984. Informator biograficzny. Edycja I. Wydaw. Interpress. Warszawa 1984, s. 777. ISBN 83-223-2073-6
↑ 60 lat Wydziału Mechanicznego Politechniki Szczecińskiej 1946-2006. Red. Karol Grudziński. Wydaw. Uczel. Polit. Szczec. Szczecin 2007. ISBN 978-83-7457-028-2 (dostęp 10.11.2024)
↑ 60 lat Politechniki Szczecińskiej 1946-2006. Wydaw. Uczel. Polit. Szczec. Szczecin 2006, s. 57, 59, 71-72. ISBN 978-83-7457-035-0 (dostęp 10.11.2024)

Bibliografia

Kto jest kim w Polsce 1989. Wydawnictwo Interpress Warszawa 1989, s. 1053-1054
Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. edycja 3. Warszawa 1993, s. 578

[:1-1] Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Wydaw. Interpress. Warszawa 1993, s. 578. ISBN 83-223-2644-0

[:0-2] Prof. zw. mgr inż. Stanisław Prowans, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-11-11] .

[:2-3] Kto jest kim w Polsce 1984. Informator biograficzny. Edycja I. Wydaw. Interpress. Warszawa 1984, s. 777. ISBN 83-223-2073-6

[4] 60 lat Wydziału Mechanicznego Politechniki Szczecińskiej 1946-2006. Red. Karol Grudziński. Wydaw. Uczel. Polit. Szczec. Szczecin 2007. ISBN 978-83-7457-028-2 (dostęp 10.11.2024)

[5] 60 lat Politechniki Szczecińskiej 1946-2006. Wydaw. Uczel. Polit. Szczec. Szczecin 2006, s. 57, 59, 71-72. ISBN 978-83-7457-035-0 (dostęp 10.11.2024)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Życiorys

Wybrane publikacje książkowe[3]

Odznaczenia[3]

Przypisy

Bibliografia

Wybrane publikacje książkowe^[3]

Odznaczenia^[3]