Glaukopis
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres | |
| Wydawca |
Fundacja „Glaukopis” |
| Pierwszy numer | |
| Redaktor naczelny | |
| Średni nakład |
700 egz. |
| Liczba stron |
ok. 500 |
| ISSN | |
| Strona internetowa | |
Glaukopis – kwartalnik historyczny o charakterze naukowym.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Pismo ukazuje się nieprzerwanie od 2003 roku. Celem „Glaukopisu” jest badanie i upowszechnianie wiedzy o najnowszej historii Polski i świata, w szczególności mało znanych jej aspektów, a także publikacja dokumentów i relacji będących plonem kwerend w zbiorach archiwalnych. Innym celem pisma jest umożliwienie debiutu młodym badaczom. „Glaukopis” uczestniczy w debatach historyków dotyczących problematyki dziejów XX wieku, w szczególności zagadnień komunizmu, historii wojskowości i stosunków polsko-żydowskich w XX wieku.
Do Rady Programowej należą: prof. Kazimierz Braun, prof. Marek Jan Chodakiewicz, prof. dr hab. Wojciech Roszkowski, Peter Stachura, Ryszard Tyndorf, ks. dr Jarosław Wąsowicz, prof. Jan Żaryn, a w przeszłości jej członkiem byli także zmarli: bp prof. Herbert Romerstein, Wiesław Chrzanowski i Zdzisław Zakrzewski. Redaktorem naczelnym jest dr Jolanta Mysiakowska-Muszyńska. Pozostali członkowie Zespołu Redakcyjnego to: Michał Wołłejko (zastępca redaktor naczelnej), Paweł Styrna (sekretarz redakcji), dr Wojciech Jerzy Muszyński (wydawca), dr hab. Rafał Łatka, Paweł Juzwa.
Pismo ma charakter naukowy potwierdzony w Komunikacie Ministra Edukcjai i Nauki z dn. 21.12.2021 o zmianie i sprostowaniu komunikatu w sprawie wykazu czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych. Za publikację w tym piśmie przysługuje autorowi 70 punktów (lata 2019–2025)[2]. Nakład wynosi 700 egzemplarzy[3]. Archiwalne numery można bezpłatnie pobrać w formacie PDF z serwisu internetowego czasopisma www.glaukopis.pl.
W listopadzie 2018 r. redakcja pisma została uhonorowana nagrodą „Strażnik Pamięci” przyznawaną przez kapitułę przy redakcji tygodnika „Do Rzeczy”[4].
Wydawcą do numeru 21-22/2011 było „Stowarzyszenie na Rzecz Swobód Obywatelskich”, numeru 23–24/2011–2012 był Wojciech Muszyński, a od numeru 26-26/2012 jest Fundacja „Glaukopis”[3].
Książki wydane nakładem pisma
[edytuj | edytuj kod]Seria „Biblioteka Glaukopisu”[5]
- Piotr Skórzyński: Wojna światów. Intelektualna historia zimnej wojny (2011) ISBN 978-83-933980-0-3[6][7]
- Piotr Skórzyński: Człowiek nieuwikłany. Wspomnienia z PRL (2012) ISBN 978-83-933980-2-7[8]
- Marek Jan Chodakiewicz: O prawicy i lewicy (wyd. 2, 2013) ISBN 978-83-933980-3-4[9]
- Czesław Blicharski: Tarnopolanina żywot niepokorny (wyd. 2, 2013) ISBN 978-83-933980-6-5[10]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Siedziba redakcji. glaukopis.pl. [dostęp 2021-11-10]. (pol.).
- ↑ Komunikat Ministra Edukacji i Nauki z dnia 21 grudnia 2021 r. o zmianie i sprostowaniu komunikatu w sprawie wykazu czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych - Ministerstwo Edukacji i Nauki - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Edukacji i Nauki [dostęp 2022-02-08] (pol.).
- ↑ a b „Glaukopis”. nr 29, s. 2, 2013.
- ↑ DoRzeczy.pl, Nagrody Strażnik Pamięci 2018 wręczone [online], Do Rzeczy, 6 listopada 2018 [dostęp 2021-02-20] (pol.).
- ↑ Biblioteka Glaukopisu. glaukopis.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-30)]..
- ↑ Piotr Semka: W cieniu sierpa i młota. „Uważam Rze”, 25.12.2011.
- ↑ Józef Darski: U źródeł nowego totalizmu.
- ↑ Piotr Piętak: Piotr Skórzyński „Człowiek nieuwikłany – wspomnienia z PRL”.
- ↑ Prof. Chodakiewicz w Polsce z książką „O prawicy i lewicy”.
- ↑ Beata Zubowicz: Jak z „Czasu honoru”. 30-01-2014.