Glinice (wzgórze)
49°33′29″N 22°12′10″E/49,558056 22,202778 Widok na Glinice od strony północnej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo |
Kotlina Sanocka, Karpaty |
| Wysokość |
393 m n.p.m. |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
| 49°33′29″N 22°12′10″E/49,558056 22,202778
| |
Glinice – wzgórze (393 m n.p.m.) górujące nad ujściem Sanoczka do Sanu w zachodniej części Kotliny Sanockiej. Szczyt wzgórza zwany jest Glinicą. Jest to najwyżej położona część miasta Sanoka. Pomiędzy Stróżnią a Glinicami rozpościerała się Dąbrówka, dzielnica Sanoka. Etymologicznie nazwa odnosi się do miejsca, gdzie kopią glinę.
Po północnej stronie Glinic znajduje się masyw Kopacza z grodziskiem Horodyszcze (429 m n.p.m.), od południa Pogórze Bukowskie, na zachodzie Glinice odgraniczone są doliną Pijawki od masywu Wrocznia. Od wschodu za Sanem Góry Słonne z lasem Selpy (450 m n.p.m.) od strony Międzybrodzia.
Przez wzgórze Glinice ciągnie się antyklina eoceńska. W okresie międzywojennym cały ten teren przebadany został w celu poszukiwań złóż roponośnych. Na górze Glinica przy przysiółku Sanoka zwanym Kiczera, widoczne są liczne warstwy wychodzącej na powierzchnię rudy manganowej. W okresie do 1939 prowadzano tu systematyczne badania nad tym minerałem. Po północnej stronie widoczne wychodnie skalne kamieniołomu Trepczy.
W masywie Glinic odkryto pierwsze na terenie Sanoka stanowisko neolityczne, położone na południowym stoku wzniesienia Glinica[1].
Do początku XX wieku funkcjonował tu folwark, a poniżej ulicy Kiczury cegielnia. Na wzgórzu znajdowała się szubienica. 5 października 1914 rozegrała się tu epizodyczna bitwa wojsk rosyjskich po ich wyparciu z Sanoka podczas kontrofensywy armii austriackiej. 4 sierpnia 1944 jednostki pancerne armii niemieckiej zmusiły wojska radzieckie do wycofania się na Glinice przed ponownym zdobyciem Sanok 9 sierpnia 1944[2]. Pod Glinicami zostali pochowani żołnierze niemieccy[3][4][5][6][7].
Na południowym stoku przy ulicy Kiczury położony jest nieczynny cmentarz żydowski.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Acta archaeologica Carpathica t. 2 s. 163
- ↑ Rocznik Sanocki. 1971, s. 220
- ↑ Maria Łapiszczak: Sanok na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. II. Sanok: 2001, s. 51, 61. ISBN 83-915388-1-8.
- ↑ Maria Łapiszczak, Borys Łapiszczak: Królewskie Wolne Miasto Sanok i inne miasta galicyjskie w C.K. Austrii na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. IV. Sanok: Poligrafia, 2002, s. 95. ISBN 83-915388-2-6.
- ↑ Borys Łapiszczak: Sanok na dawnej pocztówce i fotografii od czasów Galicji i Lodomerii (Judaika), Kresy Wschodnie i okupacja I i II wojny światowej. Cz. XIV. 75-lecie „Zjazdu Górskiego” (15-17 VIII 1936r.). Sanok: Poligrafia, 2011, s. 135. ISBN 83-918650-8-8.
- ↑ Borys Łapiszczak: Okupacja niemiecka Sanoka 1939-1944. Sanok na dawnej pocztówce i fotografii. Galicja i Lodomeria, Kresy Wschodnie, I wojna światowa. Cz. XV. Sanok: Poligrafia, 2012, s. 70-71. ISBN 83-918650-9-6.
- ↑ Borys Łapiszczak: Sanok na dawnej pocztówce i fotografii. Galicja i Lodomeria (Kresy Wschodnie, Judaika i Wojny Światowe. Cz. XVII. „130-lecie Stacji Kolejowej” w Sanoku (1884-2014 r.). Sanok: Poligrafia, 2014, s. 84. ISBN 83-915388-6-9.