Gréta Arn
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1979 |
| Wzrost |
180 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1997 |
| Zakończenie kariery |
2013-2017 (aktywna) |
| Trener |
Vittorio Magnelli, Karim Balagh |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 WTA, 5 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
40 (16 maja 2011) |
| Australian Open |
3R (2012) |
| Roland Garros |
1R (2001, 2002, 2011, 2012) |
| Wimbledon |
3R (2010) |
| US Open |
2R (2012) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 4 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
175 (4 grudnia 2000) |
| Australian Open |
1R (2012) |
| Roland Garros |
1R (2011, 2012) |
| US Open |
1R (2011) |
Gréta Arn (ur. 13 kwietnia 1979 w Budapeszcie) – węgierska tenisistka reprezentująca do 2008 roku Niemcy, reprezentantka Węgier w Fed Cup, olimpijka z Pekinu (2008).
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Urodzona i mieszkająca na Węgrzech. Zawodniczka praworęczna z oburęcznym bekhendem.
W latach 1994–1999 występowała głównie w turniejach ITF. W roku 2000 zadebiutowała w imprezie zawodowej w miejscu swojego urodzenia, Budapeszcie, a także w dwóch turniejach wielkoszlemowych (Wimbledon 2000 i US Open 2000). Na początku roku 2001 przegrała z dominującą w światowym tenisie Lindsay Davenport w drugiej rundzie Australian Open, ale pojedynek był trzysetowy. Na kortach French Open wygrała seta z Arantxą Sánchez Vicario. Pokonała Magüi Sernę w Bazylei i doszła tam do ćwierćfinału. W roku 2002 pokonała podczas Australian Open Samanthę Stosur, zanim przegrała z Martiną Hingis. Na turnieju w San Diego wyeliminowała Mary Pierce. W marcu została sklasyfikowana na setnym miejscu w rankingu tenisistek.
W 2003 roku zdecydowała o rozbracie z profesjonalnym tenisem i na dwa lata przestała grać w zawodowych turniejach, startując w rozgrywkach ITF.
Powróciła w roku 2005. Nie zdołała zakwalifikować się do żadnej profesjonalnej imprezy, odpadła między innymi w kwalifikacjach w Linzu. Osiągała wysokie wyniki w turniejach ITF.
W maju 2006 zachorowała na zakrzepicę i znów zmuszona była do przerwy tenisowej. Występy wznowiła we wrześniu i jej najlepszym występem była druga runda w Québec, przegrana ze Séverine Brémond.
Na początku sezonu nie zakwalifikowała się do Australian Open 2007. Doszła do drugiej rundy w Bogocie. Na początku maja Arn odniosła pierwszy w karierze triumf w zawodach WTA Tour, na nawierzchni ziemnej w Estoril. Po wygraniu trzech spotkań kwalifikacyjnych, pokonała Laurę Pous Tió, Caroline Wozniacki, Sofię Arvidsson, Nurię Llagosterę Vives oraz w finale Wiktoryję Azarankę.
W sezonie 2008 zagrała na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w konkurencji gry podwójnej w pierwszej rundzie odpadając po porażce z Japonkami Ayumi Moritą i Ai Sugiyamą[1]. Partnerką Arn była w zawodach Ágnes Szávay.
W 2010 roku Greta Arn doszła do półfinału podczas Warsaw Open pokonując takie zawodniczki, jak Petra Martić, Klára Zakopalová i rozstawiona z nr 6 Alona Bondarenko, a wcześniej (w eliminacjach) Yan Zi, Abigail Spears oraz Anne Keothavong. W meczu półfinałowym węgierska zawodniczka przegrała z Chinką Zheng Jie w trzech setach.
Na początku stycznia 2011 odniosła drugi triumf w rozgrywkach WTA Tour, w Auckland po finale z Yaniną Wickmayer.
W latach 2008–2013 reprezentowała Węgry w Fed Cup rozgrywając 16 meczów, z których w 9 zwyciężyła.
W 2014 roku zakończyła karierę sportową[2].
W rankingu gry pojedynczej Arn najwyżej była na 40. miejscu (16 maja 2011), a w klasyfikacji gry podwójnej na 175. pozycji (4 grudnia 2000).
Finały turniejów WTA Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 |
|
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza (2–0)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 6 maja 2007 | Estoril | Ceglana |  Wiktoryja Azaranka
|
2:6, 6:1, 7:6(3) |
| Zwyciężczyni | 2. | 8 stycznia 2011 | Auckland | Twarda |  Yanina Wickmayer
|
6:3, 6:3 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gréta Arn Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-09-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-13] (ang.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Li, Safina, Dawidienko i pozostali, którzy w 2014 roku dotarli do kresu zawodowych karier - 14 - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 31 grudnia 2014 [dostęp 2017-09-30] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-12-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-12-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-12-23] (ang.).