Przejdź do zawartości

Henryk Wróbel (językoznawca)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Wróbel
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1934
Walichnowy

profesor nauk filologicznych
Specjalność: językoznawstwo slawistyczne
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Instytut Języka Polskiego PAN w Krakowie
Uniwersytet Śląski

Henryk Wróbel (ur. 20 maja 1934 w Walichnowach) – językoznawca, slawista. Od 1987 profesor. W latach 19591984 i 19982004 pracownik naukowy Uniwersytetu Śląskiego (do 1968 WSP w Katowicach, w latach 1981–1984 dyrektor Instytutu Języka Polskiego). W latach 1984–1999 pracownik Instytutu Języka Polskiego PAN w Krakowie, od 1987 – dyrektor Instytutu Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor prac z zakresu morfologii i składni języków zachodniosłowiańskich, głównie języka polskiego[1].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słowotwórstwo przysłówków odprzymiotnikowych w językach łużyckich (1969)
  • Składnia imiesłowów czynnych we współczesnej polszczyźnie (1975)
  • Mały słownik odmiany wyrazów trudnych (1993)
  • Gramatyka języka polskiego (2001)
  • Z problemów gramatyki polskiej i słowiańskiej (2004)
  • Słownik syntaktyczno-generatywny czasowników polskich (tom 1-5 1980–1992, współautor)
  • Gramatyka współczesnego języka polskiego (1984)
  • Czesko-polski słownik zdradliwych wyrazów i pułapek frazeologicznych (2003)
  • Czesko-polska pozorna ekwiwalencja językowa (2004).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]