Przejdź do zawartości

Hutu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Hutu (Bahutu, wym. Hūtū) – grupa etniczna należąca do Bantu[1], zamieszkująca Rwandę (ok. 7,2 mln w 1995) i Burundi (ok. 5,3 mln w 1998)[2]. Mówią językiem baniaruanda[3] z grupy bantu[2].

Pod koniec lat 90. stanowili 90% mieszkańców Rwandy i Burundi, należąc do zdominowanej warstwy wieśniaczej[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kolonizatorzy obszaru dzisiejszej Rwandy i Burundi (najpierw Niemcy, później Belgowie) wspierali lokalną władzę Tutsi (tradycyjnie pasterzy[2]) wspomagając w zdobyciu przez nich dominacji nad Hutu[3] (kastą rolników[2]). W 1929 r. 20% wodzów plemiennych pochodziło z Hutu, podczas gdy w 1946 administracja belgijska zastąpiła wszystkich wodzów na pochodzących z Tutsi[3].

Pod koniec panowania belgijskiego, zezwolono na powstawanie partii politycznych o profilach etnicznych, popierając przy tym partie reprezentujące większość mieszkańców - tj. Hutu[3]. W 1959 r. wybuchła wojna domowa o charakterze powstania chłopskiego Hutu przeciwko lokalnej arystokracji reprezentowanej przez Tutsi[3].

W późniejszym okresie konflikt przybrał postać kilku fal przemocy[3]. W 1994-1995 na ich skutek zginęło w Rwandzie 1,2 mln ludzi (głównie Tutsi), a 4 mln Hutu wyemigrowało[3].

Kultura

[edytuj | edytuj kod]

W tradycyjnych wierzeniach Hutu występuje wiara w Imana - antropomorficzny bóg-stwórca[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rozdział XV - Afryka Wschodnia ze Wschodnim Rogiem Afryki; 2. Afryka Wschodnia, [w:] Ryszard Vorbrich, Wielka encyklopedia geografii świata. Tom XVIII. Świat grup etnicznych, Aleksander Posern-Zieliński (red.), Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2000, s. 324, ISBN 83-87621-77-3.
  2. a b c d e Hutu, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-12-26].
  3. a b c d e f g Rozdział XV - Afryka Wschodnia ze Wschodnim Rogiem Afryki; 2. Afryka Wschodnia, [w:] Ryszard Vorbrich, Wielka encyklopedia geografii świata. Tom XVIII. Świat grup etnicznych, Aleksander Posern-Zieliński (red.), Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2000, s. 327, ISBN 83-87621-77-3.