Naar inhoud springen

Indianapolis 500 in 2002

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Winnaar Catroneves op de speedway.

De 86e Indianapolis 500 werd gereden op zondag 26 mei 2002. Het was de zevende keer dat de race op de kalender stond van het Indy Racing League kampioenschap en het was de vijfde race uit de IndyCar Series van 2002. Braziliaans coureur Hélio Castroneves won de race voor het tweede jaar op rij. De race was een van de meest controversiële races uit de geschiedenis van de Indy 500.

Startgrid

[bewerken | brontekst bewerken]

Bruno Junqueira won de poleposition. Johnny Herbert, Oriol Servià, Scott Harrington, Anthony Lazzaro, John de Vries en Billy Roe konden zich niet kwalificeren voor de race.

Rij Binnen Midden Buiten
1 Vlag Bruno Junqueira Vlag Robbie Buhl Vlag Raul Boesel
2 Vlag Felipe Giaffone Vlag Tony Kanaan Vlag Eddie Cheever
3 Vlag Sam Hornish jr. Vlag Scott Sharp Vlag Sarah Fisher
4 Vlag Tomas Scheckter Vlag Robby Gordon Vlag Al Unser jr.
5 Vlag Hélio Castroneves Vlag Gil de Ferran Vlag Jeff Ward
6 Vlag Laurent Rédon Vlag Rick Treadway Vlag Max Papis
7 Vlag Jimmy Vasser Vlag Buddy Lazier Vlag Kenny Bräck
8 Vlag Richie Hearn Vlag Billy Boat Vlag Arie Luyendyk
9 Vlag Michael Andretti Vlag Alex Barron Vlag Shigeaki Hattori
10 Vlag Dario Franchitti Vlag Paul Tracy Vlag Airton Daré
11 Vlag Greg Ray Vlag George Mack Vlag Mark Dismore

Race

[bewerken | brontekst bewerken]

Hélio Castroneves reed vanaf ronde 177 aan de leiding. Met minder dan drie ronden te gaan trachtte Felipe Giaffone Catroneves voorbij te racen, maar zijn poging mislukte, onder meer omdat Dario Franchitti in de weg reed en het was Paul Tracy die Giaffone wist voorbij te steken naar de tweede plaats. Met nog twee ronden te gaan had Tracy 0,22 seconden achterstand op Catroneves en in de voorlaatste ronde probeerde Tracy Castroneves voorbij te racen, wat leek te lukken. Op het moment toen ze zij aan zij reden gebeurde op een ander deel van het circuit een ongeval waardoor meteen de race geneutraliseerd werd. Castroneves ging meteen van het gas af en Tracy reed aan de leiding. Ook Giaffone reed Castroneves nog voorbij. Meteen liet de wedstrijdleiding weten dat Castroneves de race leidde, maar omdat er geen tijd meer was om zaken op orde te stellen en de safety car uit te sturen, reden Tracy en Giaffone als eersten over de finish, ongeveer 19 seconden voor Castroneves. De wedstrijdleiding klasseerde Castroneves als winnaar en Tracy en Giaffone als tweede en derde.

De officiële resultaten van de race werden pas vijf uur na het beëindigen van de race vrijgegeven. Hélio Castroneves werd de winnaar en Tracy's Team Green diende meteen protest in.[1] Zij beweerden dat Tracy Castroneves al voorbij was op het moment van de neutralisatie. Dat werd uiteindelijk afgewezen, onder meer omdat tijdens de laatste tijdopname in bocht drie, net voor de neutralisatie, Castroneves 0,0371 seconden voorsprong had op Tracy. Ook in hoger beroep werd de zaak afgewezen. Omdat Castroneves de rest van het jaar eveneens in de IndyCar Series reed en Tracy gastrijder was die de rest van het jaar in het concurrerende Champ Car kampioenschap reed, werd door sommigen in de pers beweerd dat de IRL liever had dat Castroneves won.[2]

# Coureur Auto Team Ronden Opgave
1 Vlag Hélio Castroneves Dallara-Chevrolet Team Penske 200
2 Vlag Paul Tracy Dallara-Chevrolet Team Green 200
3 Vlag Felipe Giaffone G-Force-Chevrolet Mo Nunn Racing 200
4 Vlag Alex Barron (R) Dallara-Chevrolet Blair Racing 200
5 Vlag Eddie Cheever Dallara-Infiniti Team Cheever 200
6 Vlag Richie Hearn Dallara-Chevrolet Sam Schmidt Motorsports 200
7 Vlag Michael Andretti Dallara-Chevrolet Team Green 200
8 Vlag Robby Gordon Dallara-Chevrolet Team Menard 200
9 Vlag Jeff Ward G-Force-Chevrolet Chip Ganassi Racing 200
10 Vlag Gil de Ferran Dallara-Chevrolet Team Penske 200
11 Vlag Kenny Bräck G-Force-Chevrolet Chip Ganassi Racing 200
12 Vlag Al Unser Jr. Dallara-Chevrolet Kelley Racing 199
13 Vlag Airton Daré Dallara-Chevrolet A.J. Foyt Enterprises 199
14 Vlag Arie Luyendyk G-Force-Chevrolet Treadway Racing 199
15 Vlag Buddy Lazier Dallara-Chevrolet Hemelgarn Racing 198 Ongeval
16 Vlag Robbie Buhl G-Force-Infiniti Dreyer & Reinbold Racing 198
17 Vlag George Mack (R) G-Force-Chevrolet 310 Racing 198
18 Vlag Billy Boat Dallara-Chevrolet CURB/Agajanian/Beck Motorsports 198
19 Vlag Dario Franchitti (R) Dallara-Chevrolet Team Green 197
20 Vlag Shigeaki Hattori (R) Dallara-Infiniti Bradley Motorsports 197
21 Vlag Raul Boesel Dallara-Chevrolet Team Menard 197
22 Vlag Laurent Rédon (R) Dallara-Infiniti Conquest Racing 196 Ongeval
23 Vlag Max Papis (R) Dallara-Infiniti Team Cheever 196
24 Vlag Sarah Fisher G-Force-Infiniti Dreyer & Reinbold Racing 196
25 Vlag Sam Hornish Jr. Dallara-Chevrolet Panther Racing 186
26 Vlag Tomas Scheckter (R) Dallara-Infiniti Team Cheever 172 Ongeval
27 Vlag Scott Sharp Dallara-Chevrolet Kelley Racing 137 Mechanisch
28 Vlag Tony Kanaan (R) G-Force-Chevrolet Mo Nunn Racing 89 Ongeval
29 Vlag Rick Treadway (R) G-Force-Chevrolet Treadway Racing 88 Ongeval
30 Vlag Jimmy Vasser Dallara-Chevrolet Rahal Letterman Racing 87 Mechanisch
31 Vlag Bruno Junqueira G-Force-Chevrolet Chip Ganassi Racing 87 Mechanisch
32 Vlag Mark Dismore Dallara-Chevrolet Kelley Racing 58 Mechanisch
33 Vlag Greg Ray Dallara-Chevrolet A.J. Foyt Enterprises 28 Ongeval
Gemiddelde snelheid : 267,954 km/h - Snelste ronde : Tomas Scheckter, 364,51 km/h
Aantal neutralisaties : 5 (35 van de 200 ronden in totaal)
[bewerken | brontekst bewerken]
  • (en) Officiële website
Zie de categorie 2002 Indianapolis 500 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Indianapolis_500_in_2002&oldid=60528328"