Ines Diers
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
175 cm[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Ines Diers, po mężu Noack (ur. 2 listopada 1963 w Rochlitz) – wschodnioniemiecka pływaczka, dwukrotna mistrzyni olimpijska i Europy.
Kariera pływacka
[edytuj | edytuj kod]Diers początkowo specjalizowała się w stylu grzbietowym, później skupiła się na pływaniu kraulem.
W 1980 roku podczas igrzysk w Moskwie zdobyła pięć medali. Na dystansie 400 m stylem dowolnym została mistrzynią olimpijską, ustanawiając w finale nowy rekord Europy (4:08,76). Złoty medal wywalczyła także płynąc w sztafecie kraulowej 4 × 100 m, w której reprezentantki NRD pobiły rekord świata. W konkurencjach 200 i 800 m stylem dowolnym zdobyła srebro. Na 100 m kraulem była trzecia.
Rok później, na mistrzostwach Europy w Splicie zajęła pierwsze miejsce na 400 m stylem dowolnym, poprawiając rekord Europy. Uczestniczyła także w wyścigu sztafet 4 × 100 m stylem dowolnym, w którym zdobyła złoty medal. W konkurencji 800 m kraulem została wicemistrzynią.
W 1982 roku zakończyła karierę pływacką[1].
Doping w NRD
[edytuj | edytuj kod]Ines Diers, podobnie jak pozostali sportowcy reprezentujący NRD, nieświadomie przyjmowała środki dopingujące (Oral Turinabol) w ramach programu sponsorowanego przez państwo na przełomie lat 70. i 80 XX w. Zawodnikom mówiono, że przyjmują witaminy[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Ines Diers. Sports Reference. [dostęp 2017-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-07)]. (ang.).
- ↑ Prawdziwa historia dopingu w NRD. [dostęp 2017-05-14}]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016–08–16)].