Jump to content

Inhibitor receptorii angiotensini II

E Vicipaedia
Inhibitores receptorii angiotensini II ad systematem renini-angiotensini-aldosteroni (SRAA) efficacem sunt.

Inhibitores receptorii angiotensini II vel antagonistae receptori AT1 vel brevius sartani sunt grex medicamentorum cum effectibus praecipue antihypertensivis, qui ad systematem renini-angiotensini-aldosteroni efficacem contra hypertensionem arterialis sunt.[1] Cunctorum inhibitorum receptorii angiotensini II Codex ATC est C09CA.

Effectibus similes sunt inhibitores enzymi angiotensinum convertentes, qui non angiotensini II receptoria obsident sed enzymum angiotensinum II formantem. Verbis aliis: Inhibitores enzymi angiotensinum convertentis prae angiotensinum II, verum hi inhibitores receptorii angiotensini II post angiotensinum II agunt.

Anno 1898, Robertus Tigerstedt physiologus Finnicus primus enzymum renini inter renes et systematem cardiovasculare connectere descripsit.[2]

Substantia singulares

[recensere | fontem recensere]
Inhibitor receptorii angiotensini II
Codex ATC Substantia DDD (mg) Vasopressionis inhibitio
[gradus / dosis]
Tempus semivitae biologicum
(horae)
C09CA01 Losartanum 50 30% / 100mg 7 (6-9)
C09CA02 Eprosartanum 600[3]
C09CA03 Valsartanum 80 30% / 80mg 6
C09CA04 Irbesartanum 150[4] 40%/ 150mg 13 (11-15)
C09CA05 Tasosartanum
C09CA06 Candesartanum 8 9
C09CA07 Telmisartanum 40 40% / 80mg 24
C09CA08 Olmesartanum 20 61% / 20mg 13
C09CA09 Azilsartanum 40 60% / 32mg 11
C09CA10 Fimasartanum 9 (7-11)

Systema classificationis Anatomicum Therapeuticum Chemicumque has substantias includit:

Nonnulli inhibtores receptorii angiotensini, qui adhuc nondum in Systemate classificationis Anatomici Therapeutici Chemicique invenitur sunt:

Nexus interni