Naar inhoud springen

Iraaks voetbalelftal (mannen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie


Irak
Vlag van Irak
Bijnaam De Leeuwen van Mesopotamië
Kledingsponsor ADIDAS (since 2023)
FIFA-ranglijst 56 Stabiel (19 december 2024)
Hoogste ranking 39e (oktober 2004)
Laagste ranking 139e (juli 1996)
Associatie Iraakse Voetbalassociatie
Bondscoach Vlag van Spanje Jesús Casas
Stadion Al-shaabstadion, Bagdad
Basra Sports City, Basra
Meeste interlands Vlag van Irak Hussain Saeed (137)
Topscorer Vlag van Irak Hussain Saeed (78)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Marokko Marokko 3-3 Irak Vlag van Irak (1924-1959)
(Libanon; 19 oktober 1957)
Grootste overwinning:
Vlag van Irak (1963-1991) Irak 13-0 Ethiopië Vlag van Ethiopië
Grootste nederlaag:
Vlag van Brazilië Brazilië 6-0 Irak Vlag van Irak
Malmö, Zweden; 11 oktober 2012)
Wereldkampioenschap
Optredens 1 (eerste keer: 1986)
Beste resultaat Eerste ronde
Azië Cup
Optredens 7 (eerste keer: 1972)
Beste resultaat Winnaar (2007)
FIFA Confederations Cup
Optredens 1 (eerste keer: 2009)
Beste resultaat Eerste ronde (2009)
Thuis
Uit
Team – 2011
Azië Cup – 2007 (IRQ–AUS)
Team – 2015

Het Iraaks voetbalelftal is een team van voetballers dat Irak vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden en competities, zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor het Wereldkampioenschap voetbal, de Azië Cup en het West-Azië Cup.

Irak plaatste zich één keer voor het WK, in 1986 nam het deel en verloor alle wedstrijden. In 2007 werd Irak Aziatisch kampioen na een overwinning op Saoedi-Arabië.

Geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

1957 - 1990: Enige deelname aan het WK in Mexico

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1957 speelde Irak zijn eerste interland, er werd met 3-3 gelijk gespeeld tegen Marokko. De eerste competitie waar Irak aan deelnam was de Arab Nations Cup, in 1963 werd men tweede in de finale-poule achter Tunesië, de eerste plaats werd gehaald in 1964 en 1966. In 1964 eindigde Irak in de finale-poule boven Libië, in 1966 werd met 2-1 gewonnen van Syrië.

In 1972 deed Irak voor de eerste keer mee aan de Azië Cup, het plaatste zich voor het eindtoernooi. Het overleefde niet de groepsfase, het speelde gelijk tegen het organiserende Thailand en verloor met 4-1 van Iran, het doelsaldo was niet toereikend om Thailand voor te blijven. In het jaar daarop deed Irak voor de eerste keer mee aan kwalificatiewedstrijden voor het WK. In een toernooi in Australië kwam Irak één punt tekort ten opzichte van Australië om zich te plaatsen voor de Play-Offs.In 1976 werd opnieuw deelgenomen aan de Azië Cup. De ploeg haalde de halve finales, waar na verlenging werd verloren van Koeweit.

In de jaren tachtig was Irak een van de betere voetballanden in Azië. Het team kwalificeerde zich voor het Wereldkampioenschap 1986 en voor de Olympische Spelen in Moskou, Los Angeles en Seoel. Het beste resultaat was in 1980, waar in de kwartfinale werd verloren van Oost-Duitsland. Verder won het de Asian Games, de Arab Nations Cup vier keer, the Gulf Cup of Nations vier keer en in 1985 Pan Arab Games. In dezelfde periode was Irak verwikkeld in een langdurige oorlog tegen Iran en nam niet deel aan de Azië Cup.

Men schreef zich wel in voor kwalificatie voor WK-toernooien, in 1982 en 1990 waren respectievelijk Saoedi-Arabië en Qatar te sterk. In 1986 plaatste Irak zich voor het WK, vanwege de oorlog met Iran werden alle wedstrijden op neutraal grond gespeeld. Een overwinning op Qatar zorgde voor kwalificatie voor de Play-Off. Na een 2-3 uitoverwinning op de Verenigde Arabische Emiraten stond Irak in de "thuiswedstrijd" vlak voor tijd met 0-2 achter, in de laatste minuut zorgde Karim Saddam voor de verlossende treffer. In de finale-ronde was Syrië de tegenstander, na een 0-0 gelijkspel in Damascus was een 3-1 overwinning genoeg voor deelname aan het WK, te houden in Mexico. Alle wedstrijden op het eindtoernooi werden met één doelpunt verloren. Tegen Paraguay werd een doelpunt van de Irakezen afgekeurd, tegen België speelde Irak lange tijd met 10 man, maar wist het België lang moeilijk te maken. Ahmed Radhi maakte het enige doelpunt voor Irak. Irak voltooide het toernooi met een 1-0 nederlaag tegen Mexico

1990 - heden: Aziatisch Kampioen in 2007

[bewerken | brontekst bewerken]

Na de Golfoorlog van 1991 ging het beduidend minder met het voetbalteam. Oedai Hoessein, zoon van leider Saddam Hoessein, was voorzitter van het Iraaks Olympisch comité, en had als zodanig ook het nationale voetbalteam onder zijn hoede. Hoewel hij vrijwel niets van het spel wist, bemoeide hij zich toch intensief met het team. Het verhaal gaat dat hij met het dreigen en het martelen van spelers de resultaten positief probeerde te beïnvloeden en slecht presterende spelers strafte.[1] De FIFA onderzocht de incidenten in 1997 maar vond geen bewijs. In 1993 plaatste Irak zich voor de finale-poule van het WK-kwalificatietoernooi, zes landen speelden een toernooi om twee WK-plaatsen. Irak eindigde op de vierde plaats met één punt achterstand op nummer twee Zuid-Korea. Belangrijkste wapenfeiten waren een 1-0 overwinning op Iran (de eerste wedstrijd tussen beide landen sinds de Iran-Irak oorlog) en een doelpunt in blessure-tijd in de wedstrijd tegen Japan, waardoor Zuid-Korea en niet Japan zich kwalificeerde. Voor het WK van 1998 werd Irak uitgeschakeld door debutant Kazachstan en het Iraaks elftal daalde naar plaats 139 op de FIFA-ranglijst, een dieptepunt. Er werd wel voor de eerste keer in twintig jaar deelgenomen aan de Aziatische Kampioenschappen, in 1996, 2000 en 2004 was de kwartfinale steeds het eindstation.

Na de val van Saddam Hoessein trad een nieuwe generatie voetballers aan en verbeterden de resultaten. In 2004 kwalificeerde Irak zich voor de Olympische Zomerspelen van 2004 dankzij een beter doelsaldo dan Oman. Door overwinningen op Portugal, Costa Rica en Australië haalde het team de halve finale, waar met 3-1 van Paraguay werd verloren. Een 1-0 nederlaag tegen Italië zorgde niet voor een medaille, maar het uitstekende optreden van het olympische team betekende een grote opsteker voor het land, dat na de val van Saddam Hoessein verzeild was geraakt in een burgeroorlog. Het succes kreeg geen vervolg, Irak werd voor de WK-eindronde van 2006 in de voorronde uitgeschakeld door Oezbekistan.

In 2006 plaatste Irak zich voor de strijd om de Azië Cup in 2007. In de eerste ronde werd eerst een van de vier gastlanden Thailand op een 1-1 gelijkspel gehouden. Na een 3-1 overwinning op Australië was een doelpuntloos gelijkspel tegen Oman genoeg om zich te plaatsen voor de kwartfinales. Twee doelpunten van Younis Mahmoud zorgde voor een 2-0 overwinning op Vietnam, waarna voor de eerste keer sinds 1976 de halve finales werd gehaald. In die halve finale tegen Zuid-Korea werd niet gescoord, twee missers van Zuid-Koreanen zorgden voor een finale plaats. In Jakarta was Saoedi-Arabië de tegenstander, Mahmoud scoorde in de 72e minuut de bevrijdende treffer en de Iraakse bevolking hadden opnieuw een opsteker van jewelste tijdens de voortdurende burgeroorlog.[2] Mahmoud werd gekozen tot speler van het toernooi en het tijdschrift World Soccer verkoos het team tot Wereldteam van het jaar.

Ook nu weer kreeg het succes geen passend vervolg, Irak haalde de finale-poule voor kwalificatie voor het WK van 2010 niet, in de beslissende wedstrijd verloor Irak thuis van Qatar.Als winnaar van de Azië Cup 2007 mocht Irak deelnemen aan de Confederations Cup van 2009. Op dit toernooi werd twee keer doelpuntloos gelijkgespeeld (Zuid-Afrika en Nieuw-Zeeland) en 1 keer verloren (Spanje, 0–1). Prolongatie van de Aziatische titel ging in 2011 verloren door een nederlaag tegen Australië. Harry Kewell scoorde drie minuten voor het einde van de verlengingen de noodlottige treffer. Voor het WK van 2014 plaatste het land zich voor de finale-poule, maar eindigde als laatste (vijfde) in zijn groep. Op het Aziatisch Kampioenschap van 2015 haalde Irak voor de zesde achtereenvolgende keer de kwartfinales. De kwartfinale tegen Iran werd een ware thriller, na een 1-1 stand na de reguliere speeltijd nam Irak twee keer de leiding, maar twee keer kwam Iran langszij: 3-3. In de strafschoppenserie viel de beslissing pas na de achtste strafschop in het voordeel van Irak. In de halve finale was Zuid-Korea met 2-0 te sterk, waarna de Verenigde Arabische Emiraten de bronzen medaille pakte door met 3-2 te winnen.

Kwalificatie voor het WK van 2018 werd echter opnieuw een "mission impossible". In de eerste ronde eindigde Irak op de tweede plaats in zijn groep achter Thailand, maar doordat het tot de beste nummers twee behoorde van de Aziatische Zone behoorde werd de finale-poule alsnog gehaald. In die finale-poule werden liefst vijf van de tien wedstrijden verloren. Irak eindigde op de voorlaatste plaats in zijn groep.

Op 1 juni 2017 speelde Irak voor het eerst sinds 2013 weer een interland op eigen bodem[3] Onder het toeziend oog van meer dan 60.000 Irakezen werd in Basra met 1-0 gewonnen van Jordanië in een vriendschappelijk duel. Door de onrust in het land en de opkomst van terreurbeweging IS verbood de FIFA in 2013 internationale wedstrijden op Iraaks grondgebied. Daardoor was het land gedwongen om vier jaar lang thuiswedstrijden buiten de eigen landsgrenzen af te werken, in zogeheten neutrale stadions.

Deelname aan internationale toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Wereldkampioenschap voetbal overzicht[4]
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1974 Niet gekwalificeerd
Vlag van Argentinië 1978 Teruggetrokken
Vlag van Spanje 1982 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1986 Groepsfase 3 0 0 3 1 4 (Kwal.)
Vlag van Italië 1990 Niet gekwalificeerd
Vlag van Verenigde Staten 1994 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1998 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-Korea (1997–2011)Vlag van Japan 2002 Niet gekwalificeerd
Vlag van Duitsland 2006 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-Afrika 2010 Niet gekwalificeerd
Vlag van Brazilië 2014 Niet gekwalificeerd
Vlag van Rusland 2018 Niet gekwalificeerd
Vlag van Qatar 2022 Niet gekwalificeerd

FIFA Confederations Cup

[bewerken | brontekst bewerken]
FIFA Confederations Cup overzicht[5]
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
Vlag van Zuid-Afrika 2009 Groepsfase 3 0 2 1 0 1

Aziatisch kampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Azië Cup overzicht[6]
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Thailand 1972 Groepsfase 3 0 2 1 1 4 (Kwal.)
Vlag van Iran (1964-1980) 1976 Vierde 4 1 0 3 3 6 (Kwal.)
1980−1992 Geen deelname
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 1996 Kwartfinale 4 2 0 2 6 4 (Kwal.)
Vlag van Libanon 2000 Kwartfinale 4 1 1 2 5 7 (Kwal.)
Vlag van China 2004 Kwartfinale 4 2 0 2 5 7 (Kwal.)
Vlag van IndonesiëVlag van MaleisiëVlag van ThailandVlag van Vietnam 2007 Winnaar 6 3 3 0 7 2 (Kwal.)
Vlag van Qatar 2011 Kwartfinale 4 2 0 2 3 3
Vlag van Australië 2015 Vierde 6 3 0 3 8 9 (Kwal.)
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 2019 Achtste finale 4 2 1 1 6 3 (Kwal.)
Vlag van Qatar 2023 Achtste finale 4 3 0 1 10 7 (Kwal.)
Totaal 10 keer 43 19 7 17 54 52

West-Aziatisch kampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
West-Azië Cup overzicht[7]
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
Vlag van Jordanië 2000 Derde 5 3 2 0 10 2
Vlag van Syrië 2002 Kampioen 4 3 1 0 6 2
Vlag van Iran 2004 Vierde 4 1 0 3 4 8
Vlag van Jordanië 2007 Tweede 4 2 1 1 5 2
Vlag van Iran 2008 Geen deelname
Vlag van Jordanië 2010 Halve finale 3 2 0 1 6 3
Vlag van Koeweit 2012 Tweede 4 2 1 1 4 2
Vlag van Qatar 2014 Groepsfase 2 0 2 0 0 0
Vlag van Irak 2019 Tweede 5 3 1 1 5 3

Golf Cup of Nations

[bewerken | brontekst bewerken]
Golf Cup of Nations overzicht[8]
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
Vlag van Qatar 1976 Tweede 7 4 2 1 24 7
Vlag van Irak (1963-1991) 1979 Kampioen 6 6 0 0 23 1
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 1982 Teruggetrokken
Vlag van Oman (1970-1995) 1984 Kampioen 6 4 1 1 11 4
Vlag van Bahrein (1972-2002) 1986 Zesde 6 1 3 2 8 9
Vlag van Saoedi-Arabië 1988 Kampioen 6 4 2 0 8 1
Vlag van Koeweit 1990 Teruggetrokken
1992−2003 Geen deelname
Vlag van Qatar 2004 Groepsfase 3 0 2 1 5 7
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 2007 Groepsfase 3 1 1 1 2 2
Vlag van Oman 2009 Groepsfase 3 0 1 2 2 8
Vlag van Jemen 2010 Halve finale 3 1 2 0 3 2
Vlag van Bahrein 2013 Tweede 5 3 1 1 7 3
Vlag van Saoedi-Arabië 2014 Groepsfase 3 0 1 2 1 4
Vlag van Koeweit 2017 Halve finale 4 2 2 0 6 2
Vlag van Qatar 2019 Halve finale 4 2 2 0 6 3
Vlag van Irak 2023 Kampioen[9] 5 4 1 0 12 3

Arab Cup

[bewerken | brontekst bewerken]
Arab Nations Cup overzicht[10]
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
Vlag van Libanon 1963 Tweede 4 3 0 1 9 4
Vlag van Koeweit 1964 Kampioen 4 3 1 0 6 2
Vlag van Irak (1963-1991) 1966 Kampioen 6 5 1 0 20 5
Palestina Cup overzicht
Vlag van Irak (1963-1991) 1972 Tweede 5 3 1 1 9 4
Vlag van Libië 1973 Vierde 6 2 3 1 5 3
Vlag van Tunesië (1959-1999) 1975 Tweede 4 2 1 1 10 2
Arab Nations Cup overzicht
Vlag van Saoedi-Arabië 1985 Kampioen 4 3 1 0 7 3
Vlag van Jordanië 1988 Kampioen 6 2 4 0 7 2
1992–2002 Geen deelname
Vlag van Saoedi-Arabië 2012 Derde 5 3 1 1 6 4
FIFA Arab Cup overzicht
Vlag van Qatar 2021 Groepsfase 3 0 2 1 1 4

FIFA-wereldranglijst[11]

[bewerken | brontekst bewerken]
1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
65 88 110 98 68 94 78 79 72 53 43 44 54 83 68 72 88 100 78 92 110 103 89 119 79 88

Interlands

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Interlands Iraaks voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde interlands van Irak.

Bekende spelers

[bewerken | brontekst bewerken]

Nashat Akram
Bassim Abbas
Anmar Almubaraki

Younis Mahmoud
Hawar Mulla Mohammed
Ali Abbas Al-Hilfi

Noor Sabri
Osama Rashid

Selectie

[bewerken | brontekst bewerken]
# Naam Geboortedatum Club Wedstrijden (Doelpunten)
Keepers
1 Jalal Hassan 18 mei 1991 Vlag van Irak Arbil FC 6 (0)
12 Mohammed Hameed 24 januari 1993 Vlag van Irak Al-Shorta 0 (0)
22 Noor Sabri 16 december 1984 Vlag van Irak Al-Naft 85 (0)
Verdedigers
2 Chistian Üre 2 oktober 2001 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Fc Syrianska 3 (0)
3 Ali Bahjat 3 maart 1992 Vlag van Irak Duhok FC 9 (0)
5 Mohammed Jabbar Rubat 23 november 1993 Vlag van Irak Al-Minaa 0 (0)
6 Ali Adnan 19 december 1993 Vlag van Turkije Çaykur Rizespor 11 (0)
14 Salam Shakir 31 juli 1986 Vlag van Qatar Al-Khor 60 (4)
15 Ali Rehema 8 augustus 1985 Vlag van Qatar Al-Wakrah 93 (1)
19 Mustafa Nadhim 30 november 1993 Vlag van Irak Najaf 1 (0)
20 Dhurgham Ismail 23 mei 1994 Vlag van Irak Arbil FC 4 (1)
23 Waleed Salem 5 januari 1992 Vlag van Irak Al-Shorta 11 (0)
Middenvelders
4 Khaldoun Ibrahim 16 juni 1987 Vlag van Irak Baghdad FC 30 (0)
8 Saif Salman 1 juli 1993 Vlag van Irak Duhok FC 12 (0)
9 Ameer Sabah 10 januari 1988 Vlag van Irak Baghdad FC 4 (0)
11 Humam Tariq 10 februari 1996 Vlag van Irak Al Quwa Al Jawiya 6 (0)
13 Nabeel Sabah 1 juli 1990 Vlag van Irak Arbil FC 10 (0)
17 Alaa Abdul-Zahra 22 december 1987 Vlag van Irak Duhok FC 48 (10)
18 Ammar Abdul-Hussein Al-Asadi 1 januari 1993 Vlag van Irak Arbil FC 2 (0)
21 Ahmad Abbas Hattab 9 mei 1994 Vlag van Irak Naft Al-Janoob 2 (0)
Aanvallers
7 Hammadi Ahmad 18 oktober 1989 Vlag van Irak Al Quwa Al Jawiya 21 (3)
10 Younis Mahmoud 2 maart 1983 Vlag van Qatar Al-Sadd 112 (46)
16 Mohannad Abdul-Raheem 22 september 1993 Vlag van Irak Duhok FC 4 (0)
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Iraaks_voetbalelftal_(mannen)&oldid=68020191"