Józef Chomętowski
| Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1930 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| dyrektor generalny w MSW | |
| Okres |
od 1985 |
| szef Służby Kadr i Doskonalenia Zawodowego | |
| Okres |
od 1985 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Józef Franciszek Chomętowski (ur. 21 stycznia 1930 w Warszawie, zm. 7 listopada 2016) – generał brygady Milicji Obywatelskiej, funkcjonariusz Służby Bezpieczeństwa, dyrektor generalny w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, szef Służby Kadr i Doskonalenia Zawodowego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Od sierpnia 1949 r. podchorąży w Oficerskiej Szkole Prawniczej. W latach 1951–1965 związany z prokuraturą wojskową. Od lutego 1951 r. pełniący obowiązki podprokuratowa, a od października 1951 r. podprokurator Wojskowej Prokuratury Rejonowej w Białymstoku. Od grudnia 1952 r. podprokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej. W następnych latach zajmował następujące stanowiska w strukturach NPW: podprokurator Wydziału VIII NPW (od czerwca 1953 r.), podprokurator Oddziału VII NPW (od kwietnia 1954 r.), podprokurator (od maja 1955 r.) i wiceprokurator (od kwietnia 1958 r.) Wydziału II Oddziału III NPW, wiceprokurator Samodzielnego Wydziału ds. Szczególnych NPW (od stycznia 1959 r.).
14 maja 1965 r. przeszedł do pracy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Od 1 czerwca 1965 r. do 31 lipca 1965 r. zastępca dyrektora, a od 1 sierpnia 1965 r. do 19 maja 1971 r. dyrektor Biura Śledczego MSW. Od 20 maja 1971 r. do 7 lutego 1985 r. dyrektor Gabinetu Ministra Spraw Wewnętrznych. W styczniu 1973 r. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przyjęty do służby w Milicji Obywatelskiej.
8 lutego 1985 r. wszedł w skład ścisłego kierownictwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych jako dyrektor generalny i jednocześnie szef Służby Kadr i Doskonalenia Zawodowego (obejmującej Departament Kadr, Departament Szkolenia i Doskonalenia Zawodowego oraz resortowe szkolnictwo). W październiku 1985 na mocy uchwały Rady Państwa PRL awansowany do stopnia generała brygady Milicji Obywatelskiej. Akt nominacyjny wręczył mu w Belwederze 11 października 1985 przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński[1]. Stanowisko dyrektora generalnego zajmował do 30 listopada 1987 r., natomiast funkcję szefa służby pełnił do 22 listopada 1989 r. W kolejnych miesiącach pozostawał w dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych, a 5 kwietnia 1990 r. odszedł ze służby na emeryturę. W latach 1988–1990 był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[2].
Zmarł 7 listopada 2016 i został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwatera B16, rząd 8, grób 16[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Trybuna Robotnicza, 12-13 października 1985, s. 1-2
- ↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]. radaopwim.gov.pl [dostęp 2011-11-06]
- ↑ Józef Franciszek Chomętowski. Katalog Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2016-11-26]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, tom II, 1956–1975, red. Paweł Piotrowski, Warszawa 2006
- Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, tom III, 1975–1990, red. Paweł Piotrowski, Warszawa 2008
- Aparat represji wobec księdza Jerzego Popiełuszki 1982–1984, tom 1, red. Jolanta Mysiakowska, Warszawa 2009
- Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. katalog.bip.ipn.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-19)].