Józef Kimbar (generał)

Józef Kimbar

Иосиф Константинович Кимбар

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	16 września 1905 Mińsk
Data i miejsce śmierci	1 września 1974 Leningrad
Przebieg służby
Lata służby	1921–1961
Siły zbrojne	Armia Czerwona Ludowe Wojsko Polskie Armia Radziecka
Jednostki	1 Drezdeński Korpus Pancerny
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa operacja berlińska
Odznaczenia

Iosif Konstantynowicz Kimbar, ros. Иосиф Константинович Кимбар, w Polsce Józef Kimbar (ur. 3 września^?/16 września 1905 w Mińsku, zm. 1 września 1974 w Leningradzie) – generał porucznik wojsk pancernych Armii Radzieckiej i generał dywizji ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys

W maju 1921 roku, po ukończeniu szkoły w Taganrogu, wstąpił do Armii Czerwonej. W 1925 roku skończył szkołę dowódców. W latach 1932–1937 studiował w Akademii Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych im. Stalina w Moskwie, po czym został dowódcą batalionu czołgów. Od czerwca 1941 roku walczył na froncie zachodnim pod Mińskiem, nad Berezyną i pod Moskwą, gdzie 28 listopada 1941 roku został ranny. Od maja 1942 roku szef sztabu brygady pancernej, następnie dywizji pancernej. 15 grudnia 1943 roku awansował na generała majora wojsk pancernych.

W maju 1944 roku został skierowany do służby w Wojsku Polskim. 26 maja 1944 roku został dowódcą Wojsk Pancernych i Zmotoryzowanych 1 Armii WP, a 8 września 1944 roku dowódcą 1 Korpusu Pancernego. Brał udział m.in. w walkach nad Nysą. 9 sierpnia 1945 roku został awansowany na generała dywizji.

1 kwietnia 1946 roku zakończył służbę w WP i powrócił do ZSRR. Pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy okręgu wojskowego i zastępcy komendanta Wyższych Kursów Oficerskich Wojsk Pancernych „Wystrzał”. W 1961 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

Iosif Kimbar był żonaty z Olgą Nikołajewną Wołoch-Kimbar (1912–1972), Zasłużoną Artystką RFSRR, śpiewaczką operową (sopran), solistką Kujbyszewskiego Teatru Opery i Baletu.

Ordery i odznaczenia

Związek Radziecki

• Order Lenina – 1946
• trzykrotnie Order Czerwonego Sztandaru – 07 lutego 1942, 03 listopada 1944, 1951
• Order Suworowa II stopnia – 29 czerwca 1945
• Order Czerwonej Gwiazdy – 15 grudnia 1943
• Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za zdobycie Wiednia”
• Medal „Za zdobycie Berlina”
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
• Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal „W upamiętnieniu 250-lecia Leningradu”

Polska

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 1945
• Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari – 11 maja 1945
• Złoty Krzyż Zasługi – 1946
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” – 1966
• Odznaka Grunwaldzka

Bibliografia

• Janusz Królikowski: Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990. T. II: I-M,. Toruń: 2010, s. 166–167.

Linki zewnętrzne

• Петербургский нэкрополь.