Przejdź do zawartości

Józef Maj

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Maj
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1942
Kostki Duże

Proboszcz parafii św. Katarzyny w Warszawie
Okres sprawowania

1985–2013

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1973

Odznaczenia
Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976–2016) Oficer Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Zasłużony dla Warszawy

Józef Roman Maj (ur. 9 sierpnia 1942 w Kostkach Dużych) – polski ksiądz katolicki (prałat) i działacz społeczny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wychował się w Busku-Zdroju. W latach 1955–1968 działał w opozycyjnych strukturach młodzieżowych o charakterze patriotyczno-chrześcijańskim. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W trakcie studiów pracował w Ośrodku Dokumentacji i Studiów Społecznych koła poselskiego „Znak”, później w Instytucie Badań Literackich PAN.

W październiku 1968 rozpoczął naukę w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1973 z rąk prymasa Stefana Wyszyńskiego. Był wikariuszem w parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na Żbikowie (dzielnica Pruszkowa), jednocześnie współpracował z Episkopatem.

Od 1975 był duszpasterzem akademickim w Warszawie, najpierw w Ośrodku Akademickim „Arka”, później (w latach 1980–1984) w kościele św. Anny. Tu stworzył i przez pięć lat prowadził diecezjalną Warszawską Akademicką Pielgrzymkę Metropolitalną. Był też współorganizatorem Prymasowskiego Komitetu Charytatywno–Społecznego[1]. Działał jako łącznik wielu represjonowanych.

15 sierpnia 1984 został pod naciskiem władz komunistycznych przesunięty do pracy parafialnej w parafii św. Katarzyny na warszawskim Służewie, gdzie od 1 sierpnia 1985[2] do przejścia na emeryturę 14 sierpnia 2013 był proboszczem[3]. Kapelan Niezależnego Zrzeszenia Studentów oraz Związku Młodzieży Demokratycznej.

Podczas chodzenia po kolędzie w styczniu 1986 roku dowiedział się od jednego z parafian (Franciszka Skoneckiego) o istnieniu pochówków ofiar stalinowskich na cmentarzu przy Wałbrzyskiej. Zaczął spisywać relacje żyjących świadków, odkrył także w starej drewutni na terenie przy plebanii pudło z maszynopisami i rękopisami: korespondencją z 1947 r. proboszcza parafii z naczelnikiem więzienia na Mokotowie i z prokuratorem.

Został członkiem założycielem Społeczno-Kościelnego Komitetu Uczczenia Ofiar Terroru Władzy z lat 1944–1956. Komitet miał kłopoty związane z brakiem zgody na rejestrację. Pomogli mec. Andrzej Grabiński i mec. Jan Olszewski, którzy w rozmowie z Prymasem Józefem Glempem skłonili go do wsparcia i powołania komitetu. Wszystkie te działania doprowadziły do ujawnienia i nagłośnienia w mediach tajnych pochówków ofiar reżimu komunistycznego na nowym cmentarzu na Służewie[4].

Przed kościołem św. Katarzyny zbudowano z jego inicjatywy pomnik Męczenników Terroru Komunistycznego z lat 1944–1956. Zorganizował i uczestniczył w pracach politycznych Konwentu św. Katarzyny. Kapelan Akademickiego Stowarzyszenia Katolickiego Soli Deo, Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców, Towarzystwa Naukowego im. Stanisława ze Skarbimierza. Wchodzi w skład kapituły nadającej Medal im. księdza Ignacego Skorupki. 16 kwietnia 2010 odprawił w kaplicy belwederskiej mszę św. w intencji tragicznie zmarłego Ryszarda Kaczorowskiego, ostatniego prezydenta RP na wychodźstwie[5].

Wybudował w Ratułowie u Muliców koło Zakopanego dom dla młodzieży zwany „Majówką”. W stanie wojennym zatrudniał jako dozorcę Tomasza Wołka[potrzebny przypis] (naczelnego „Życia”).

Od 2007 kapelan i członek Rady Fundacji „Żołnierzy Wyklętych”[6].

W 2 października 2012 roku ambasador Francji wręczył księdzu prałatowi tytuł Oficera Państwowego Orderu Zasługi za działania i zaangażowanie na rzecz demokracji, w szczególności za to, że ksiądz Maj okazał się "wybitnym uczestnikiem walki narodu polskiego z komunistycznym uciskiem, zarówno dzieje rodziny Księdza jak i własna historia życia świadczą o znaczeniu - na przestrzeni wieków - solidarności między naszymi dwoma narodami w bojach o wolność"[7].

W czerwcu 2013 kardynał Kazimierz Nycz zmienił w archidiecezji 11 proboszczów, którzy odeszli na emeryturę, w tym proboszcza ks. Józefa Maja z parafii św. Katarzyny. W jego miejsce parafię objął ks. Wojciech Gnidziński, dotychczasowy proboszcz Parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Sobikowie w gminie Góra Kalwaria[8].

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Jego stryjecznym bratem jest działacz sportowy Jan Maj.

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • Dar z Góry Synaj, czyli rzecz o Dekalogu, Warszawa 2005.
  • Eksterminacja Narodu Polskiego na ziemiach polskich w latach 1944–1956, Warszawa 2006.
  • redaktor i współautor: Przechodniu, pochyl czoło...: Pomnik Męczenników Terroru Komunistycznego w Polsce 1944–1956, Warszawa 1999.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2015-09-08].
  2. Jubileusz 25-lecia posługi w parafii Św. Katarzyny ks. Józefa Romana Maja. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2010, s. 11. ISBN 978-83-7232-905-9.
  3. Wiadomości Archidiecezjalne. [dostęp 2015-09-04].
  4. Wywiad z ks. Józefem Majem. [dostęp 2015-10-24].
  5. Czas odpocząć, polski pielgrzymie. dziennikpolski24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)]., Dziennik Polski [dostęp 4 września 2015]
  6. O nas. lastsoldiers.pl. [dostęp 2013-11-14].
  7. a b Przemówienie Ambasadora z okazji wręczenia odznaczeń 4 wybitnym polskim osobistościom (2 października 2012). Ambasada Francji, 2 października 2012.
  8. Instytut Gość Media, Zmiany na parafiach [online], www.gosc.pl, 20 czerwca 2013 [dostęp 2020-12-26].
  9. Jubileusz 25-lecia posługi w parafii Św. Katarzyny ks. Józefa Romana Maja. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2010, s. 47. ISBN 978-83-7232-905-9.
  10. Grzegorz Kalwarczyk, Duchowieństwo Archidiecezji Warszawskiej w roku 2008, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 2009, s. 405, ISBN 978-83-211-1866-6.
  11. Jubileusz 25-lecia posługi w parafii Św. Katarzyny ks. Józefa Romana Maja. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2010, s. 106. ISBN 978-83-7232-905-9.
  12. „Ewidencja wyróżnień – Zasłużony dla Warszawy”. bip.warszawa.pl. [dostęp 2020-10-25].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]