Józef Siemoński

Józef Siemoński herbu Ostoja – generał adiutant królewski^[1]^[a], generał adiutant Departamentu Wojskowego z rangą podpułkownika^[2], generał major milicji sandomierskiej w czasie powstania kościuszkowskiego, mianowany generałem majorem ziemiańskim 25 marca 1794 r.^[3]

Syn Michała Siemiońskiego z Siemionii (1797), stolnika wiślickiego i Boguckiej^[4]. Razem ze Stanisławem Wodzickim został mianowany w r. 1794 przez Tadeusza Kościuszkę na przywódcę powstania w sandomierskim^[5], jednak Wodzicki z Siemońskim nie zbierali ani nie zbroili rekrutów^[6].

Zobacz też

↑ Błędnie jako Siemuński Generał-Adiutant J. K. M. z powiatu wiślickiego województwa sandomierskiego^[7]. Także w Volumina Legum^[8].

↑ Werner Zurek: The noble Polish family Ostoja. Die adlige polnische Familie Ostoja.
↑ Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria. Kraków: 2002, s. 39.
↑ Akty powstania Kościuszki: Korespondencja Najwyższego Naczelnika. Protokóły patentów. Akces do powstania narodowego. 1955, s. 153, 160.
↑ Milicja opoczyńska – 1794 r.. opoczanie.pl. [dostęp 2010-09-23]. (pol.).
↑ Architektura kościoła i klasztoru oraz wyposażenie wnętrza. pinczow.com. [dostęp 2010-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-21)]. (pol.).
↑ Krzysztof Bauer: Blaski i cienie insurekcji kościuszkowskiej. Warszawa: WSiP, 1982, s. 42.
↑ Dnia 30 Maia Roku 1789. Sposób wynalezienia Ofiary z Dóbr Ziemskich i Duchownych w Koronie i w Wielkim Xsięstwie Lit.. W: Zbior konstytucyi i uchwał seymu pod związkiem konfederacyi w Warszawie agitującego się od dnia 7 października w roku 1788 do dnia 16 grudnia 1790. Warszawa: 2007, s. 17.
↑ Volumina legum: Przedruk Zbioru praw staraniem XX. pijarów. Kraków: Komisja Prawnicza Akademii Umiejętności, 1849, s. 78.