Jāzeps Vītols
Data i miejsce urodzenia |
26 lipca 1863 |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci |
24 kwietnia 1948 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Jāzeps Vītols (ur. 26 lipca 1863 w Valmiera, zm. 24 kwietnia 1948 w Lubece)[1] – łotewski kompozytor, twórca narodowego stylu w łotewskiej muzyce artystycznej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził ze zgermanizowanej rodziny nauczycielskiej i początkowo używał zniemczonych form imienia i nazwiska – Joseph Wihtol. Absolwent Konserwatorium Petersburskiego (w klasie teorii Juliusa Johannsena i kompozycji Nikołaja Rimskiego-Korsakowa), a następnie jego wykładowca i profesor (do jego wychowanków należeli m.in. Nikołaj Miaskowski i Siergiej Prokofjew)[1] .
Czterokrotny laureat Nagrody im. Michaiła Glinki. Świadomość narodową wraz ze znajomością rodzimego języka uzyskał w wieku dojrzałym pod wpływem udziału w ryskim festiwalu pieśni, organizowanym z okazji święta letniego przesilenia „Ligo” (prawykonania poświęconego mu poematu symfonicznego dokonała w Rydze w 1910 roku Orkiestra Filharmonii Warszawskiej pod dyrekcją Grzegorza Fitelberga).
Po odzyskaniu niepodległości organizator narodowej sceny operowej oraz szkolnictwa muzycznego. Był profesorem i rektorem Konserwatorium Łotewskiego w latach 1919-1944. Po wojnie osiadł na emigracji Niemczech. Jako pierwszy przyswoił muzyce łotewskiej klasyczne formy symfonii, kwartetu smyczkowego, sonaty i suity. Zasłynął jako autor licznych kompozycji chóralnych oraz kantat i ballad wokalno-instrumentalnych.
16 listopada 1926 otrzymał Order Trzech Gwiazd III klasy, a 17 stycznia 1927 odznaczono go II klasą tego samego orderu[2]. 16 listopada 1938 został odznaczony Krzyżem Uznania I klasy[3].
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]- Poemat symfoniczny op. 4 „Ligo” (1889)
- Ballada op. 28 „Beverīnas dziedonis” (pol. Bajarz z Beverinas) (1900)
- Kantata op. 35 „Dziesma” (pol. Pieśń) (1908)
- Kantata op. 45 „Ziemelblāzma” (pol. Zorza północy) (1913)
- Suita orkiestrowa op. 66 „Dārgakmeņi” (pol. Klejnoty) (1924)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Braun 2004 ↓.
- ↑ Oskars Gerts: Triju Zvaigžn̦u Gaismā 1924-1940. Ryga: Latvijas Vēstnesis, 1997, s. 90, 103. (łot.).
- ↑ Laidiens: 28.11.2000., Nr. 426/429. vestnesis.lv. [dostęp 2024-03-23]. (łot.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Joachim Braun: Vītols, Jāzeps [Wihtol, Joseph]. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. R. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
- Lesław Czapliński. Jāzeps Vītols, pionier muzyki łotewskiej. „Muzyka 21”. 10/2011. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Jāzeps Vītols – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- ISNI: 0000000080946293
- VIAF: 15037746
- LCCN: nr91033190
- GND: 119033062
- BnF: 148165395
- SUDOC: 122420217
- SBN: MUSV067875
- NLA: 58458716
- NKC: jo2009521346
- BNE: XX5542219
- NTA: 183635639
- CiNii: DA12934317
- Open Library: OL983954A
- PLWABN: 9810620711505606
- NUKAT: n2010034547
- J9U: 987007296099105171
- LNB: 000017521
- LIH: LNB:V*94505;=BJ