Przejdź do zawartości

Jacek Wilk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Wilk
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1974
Kocina

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, ekonomista

Alma Mater

Szkoła Główna Handlowa, Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

poseł na Sejm VIII kadencji (2015–2019)

Partia

UPR (do 2011)
KNP (2011–2017)
KORWiN/NN (od 2017)
Konfederacja (od 2019)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Jacek Wilk podczas regionalnych prawyborów prezydenckich Konfederacji w Kielcach (2019)

Jacek Wilk (ur. 17 sierpnia 1974 w Kocinie[1]) – polski polityk, prawnik i ekonomista, adwokat, kandydat w wyborach prezydenckich w 2015, poseł na Sejm RP VIII kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praktyka prawnicza

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. W 1998 ukończył studia magisterskie na kierunkach międzynarodowe stosunki gospodarcze i polityczne oraz finanse i bankowość w warszawskiej Szkole Głównej Handlowej, a w 1999 studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Kształcił się również na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego i w szkole międzynarodowego prawa podatkowego w Veldhoven w Holandii (1998–1999). W 2001 ukończył podyplomowe studia prawnicze w ramach stypendium holenderskiego Uniwersytetu Erazma w Rotterdamie[2].

Od 2001 do 2005 odbywał aplikację adwokacką w Warszawie, a następnie rozpoczął studia doktoranckie w Kolegium Gospodarki Światowej SGH. Pracował w warszawskich oddziałach firm konsultingowo-audytowych, a następnie w warszawskich kancelariach adwokackich. W 2005 założył własną kancelarię adwokacką. W 2010 rozpoczął pracę jako audytor systemów zarządzania bezpieczeństwem informacji. W tym samym roku został także wykładowcą w ramach Izby Adwokackiej w Warszawie[3].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Do wyborów parlamentarnych w 2015

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo związany z Unią Polityki Realnej[4][5]. W maju 2011 przystąpił do Kongresu Nowej Prawicy. W 2012 zasiadł w radzie głównej tej partii, był także jej sekretarzem generalnym i naczelnym jurystą. 26 października 2013 został wiceprezesem KNP (formalnie pełnił tę funkcję przez niespełna rok[6]). W wyborach parlamentarnych w 2011 bez powodzenia kandydował z listy KNP do Sejmu w okręgu kieleckim (dostał 422 głosy)[7], a w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 również bezskutecznie startował w okręgu warszawskim[2].

4 lutego 2015 został ogłoszony kandydatem Kongresu Nowej Prawicy na prezydenta RP (po cofnięciu rekomendacji dla Janusza Korwin-Mikkego, który zdecydował o założeniu własnej partii)[8]. W przeprowadzonych 10 maja wyborach zajął 10. miejsce wśród 11 kandydatów, zdobywając 68 186 głosów, co stanowiło 0,46% głosów ważnych[9].

Ponownie został wiceprezesem KNP[10]. W lipcu 2015 objął funkcję reprezentanta ruchu organizowanego przez Pawła Kukiza na województwo świętokrzyskie[11].

Od wyborów parlamentarnych w 2015

[edytuj | edytuj kod]
Jacek Wilk w trakcie demonstracji organizacji monarchistycznych w Warszawie (2023)

W październiku 2015 wystartował z listy Kukiz’15 do Sejmu. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, otrzymując 2420 głosów[12]. Na początku kadencji został członkiem Komisji Cyfryzacji, Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii oraz Komisji Ustawodawczej[1]. W jej trakcie współtworzył Parlamentarny Zespół ds. Programu Polska 3.0[1].

W listopadzie 2017 przeszedł z KNP do partii Janusza Korwin-Mikkego KORWiN[13] (w 2022 przemianowanej na Nową Nadzieję). W lutym 2018 wystąpił z klubu Kukiz’15, zostając posłem niezrzeszonym[14]. W tym samym roku został zarejestrowany jako kandydat do sejmiku mazowieckiego, jednak wycofał się ze startu[15]. W listopadzie 2018 współtworzył koło poselskie Wolność i Skuteczni[16]. W marcu 2019 powołany na przewodniczącego powstałego z jego przekształcenia koła poselskiego Konfederacja, jednak w następnym miesiącu został zastąpiony przez Marka Jakubiaka[17]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w tym samym roku otwierał listę tej formacji w okręgu śląskim[18]. W wyborach w tym samym roku nie uzyskał poselskiej reelekcji z ramienia Konfederacji Wolność i Niepodległość[19]. Był następnie jednym z kandydatów w zorganizowanych przez tę partię prawyborach mających wyłonić jej kandydata w wyborach prezydenckich w 2020[20].

W 2020 podczas pandemii COVID-19 wydał książki: Legalne sposoby na nielegalne szczepionki. Analiza prawna obowiązku szczepień w Polsce oraz Jak zrzucić kaganiec? Obrona przed mandatami za brak maseczki[21]. W wyborach w 2023 ponownie bezskutecznie kandydował do Sejmu[22]. W wyborach do Europarlamentu w 2024 otwierał listę Konfederacji w okręgu nr 6, nie uzyskując mandatu europosła X kadencji[23].

Poglądy

[edytuj | edytuj kod]

Wypowiadał się przeciwko obowiązkowi szczepień ochronnych[24]. W 2018 uczestniczył w forum ekonomicznym na okupowanym Krymie, udzielał wywiadów rosyjskiej agencji informacyjnej Sputnik[25]. Wzywał do „normalizacji stosunków z Rosją” po wydaleniu rosyjskich dyplomatów w reakcji na próbę otrucia Siergieja Skripala[26][27]. Również w 2018 na jego zaproszenie w Sejmie gościli politycy niemieckiej eurosceptycznej prawicowej partii Alternatywa dla Niemiec[28]. Wypowiadał się także przeciwko rosnącemu importowi węgla z Rosji, proponując zwiększenie jego wydobycia w Polsce[29].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Magdaleną Wilk, która podjęła praktykę adwokacką i udzielała się jako aktorka niezawodowa w serialach dokumentalno-fabularnych z gatunku court show pt. Sędzia Anna Maria Wesołowska oraz Sąd rodzinny[30]. Ma córkę i dwóch synów. Biegle posługuje się językami angielskim i rosyjskim[3].

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2011 Nowa Prawica – Janusza Korwin-Mikke Sejm VII kadencji nr 33 422 (0,10%)N[7]
2014 Parlament Europejski VIII kadencji nr 4 17 443 (2,29%)N[31]
2015 KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Jacka Wilka Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej – 68 186 (0,46%)N[9]
2015 Kukiz’15 Sejm VIII kadencji nr 19 2420 (0,22%) T[12]
2019 Konfederacja KORWiN Braun Liroy Narodowcy Parlament Europejski IX kadencji nr 11 34 520 (2,16%)N[18]
2019 Konfederacja Wolność i Niepodległość Sejm IX kadencji nr 21 14 526 (3,57%)N[19]
2023 Sejm X kadencji nr 20 10 862 (1,49%)N[22]
2024 Parlament Europejski X kadencji nr 6 46 267 (6,10%)N[23]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Jacek Wilk [online], sejm.gov.pl [dostęp 2020-06-18].
  2. ↑ a b O mnie, jacekwilk.pl [zarchiwizowane 2015-11-16].
  3. ↑ a b Jacek Wilk, mamprawowiedziec.pl [zarchiwizowane 2015-04-02].
  4. ↑ Jacek Wilk: Proszę, byście Państwo oddali swój głos „młodej Polsce”, młodym politykom, by to był kraj dla młodych ludzi [online], malopolskaonline.pl, 6 maja 2015 [dostęp 2019-11-24].
  5. ↑ Eliza Olczyk, Jacek Wilk: Paweł Kukiz potrafił miesiącami hamletyzować [online], rp.pl, 22 listopada 2019 [dostęp 2019-11-24].
  6. ↑ Kamil Sikora, Sąd zarejestrował Wiplera jako „wice-Korwina”. Oficjalnie to koniec wojny w KNP, ale pod powierzchnią wrze [online], natemat.pl, 17 grudnia 2014 [dostęp 2015-03-26].
  7. ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2011 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2015-03-26].
  8. ↑ Jacek Wilk kandydatem KNP na prezydenta, onet.pl, 4 lutego 2015 [zarchiwizowane 2016-03-03].
  9. ↑ a b Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 maja 2015 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 10 maja 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 650).
  10. ↑ Zarząd, knp.org.pl [zarchiwizowane 2016-03-22].
  11. ↑ Ludzie Kukiza. Muzyk przedstawia listę swoich reprezentantów [online], tvn24.pl, 10 lipca 2015 [dostęp 2015-07-13].
  12. ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2015 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2015-10-27].
  13. ↑ Jacek Wilk przechodzi do partii Wolność Janusza Korwin-Mikkego. Nie opuszcza jednak klubu Kukiz’15 [online], wpolityce.pl, 3 listopada 2017 [dostęp 2017-11-03].
  14. ↑ Karolina Kołodziejczyk, Jacek Wilk podjął decyzję. Jednak odchodzi z Kukiz’15 [online], wp.pl, 15 lutego 2018 [dostęp 2024-09-08].
  15. ↑ Obwieszczenie Wojewódzkiej Komisji Wyborczej w Warszawie ws. skreślenia kandydata na radnego do Sejmiku Województwa Mazowieckiego [online], mazovia.pl, 20 października 2018 [dostęp 2018-11-22].
  16. ↑ W Sejmie powstało koło poselskie „Wolność i Skuteczni” [online], interia.pl, 22 listopada 2018 [dostęp 2018-11-22].
  17. ↑ Marek Jakubiak nowym szefem koła Konfederacja [online], dorzeczy.pl, 25 kwietnia 2019 [dostęp 2019-05-16].
  18. ↑ a b Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2019-05-16].
  19. ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019 [online] [dostęp 2019-10-14].
  20. ↑ Ogłoszono kandydatów Konfederacji w prawyborach. Na liście m.in. Bosak, Braun i Korwin-Mikke [online], wprost.pl, 18 listopada 2019 [dostęp 2024-09-08].
  21. ↑ Kategoria produktu [online], tarczawilka.pl [dostęp 2020-10-31].
  22. ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2023 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2023-10-18].
  23. ↑ a b Wybory do Parlamentu Europejskiego 2024 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2024-06-10].
  24. ↑ Łukasz Sakowski, Najbardziej antyszczepionkowe partie i politycy [ranking] [online], totylkoteoria.pl, 18 października 2018 [dostęp 2020-06-06].
  25. ↑ Przemysław Witkowski, Rodzina Corvino, czyli kto Krulem po Krulu? [online], „Krytyka Polityczna”, 5 grudnia 2018 [dostęp 2020-06-06].
  26. ↑ „Daleko od normalizacji stosunków z Rosją” – poseł niezrzeszony Jacek Wilk w „Tak czy Nie” [online], polsatnews.pl, 26 marca 2018 [dostęp 2020-06-06].
  27. ↑ Robert Walenciak, Konfederacja, czyli koszmar Kaczyńskiego [online], „Przegląd”, 27 maja 2019 [dostęp 2020-06-06].
  28. ↑ Adam Traczyk, Niemiecki sympatyk neonazistów i Władimira Putina w polskim Sejmie. Zaprosił go poseł Jacek Wilk [online], oko.press, 26 października 2018 [dostęp 2020-06-06].
  29. ↑ Węgiel szansą dla Polski? Jacek Wilk: węgiel to nasz skarb, a nie problem [online], pap.pl, 19 maja 2019 [dostęp 2020-06-06].
  30. ↑ Żona kandydata na prezydenta w reality show!, fakt.pl, 3 maja 2015 [dostęp 2015-05-06] [zarchiwizowane 2015-05-05].
  31. ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego zarządzone na dzień 25 maja 2014 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2020-05-10].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jacek_Wilk&oldid=74715831”