Przejdź do zawartości

Jacques-Pierre Amette

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacques-Pierre Amette
Data urodzenia

18 maja 1943

Zawód, zajęcie

pisarz, dramaturg, krytyk literacki

Jacques-Pierre Amette fr: ʒak piɛʀ amɛt (ur. 18 maja 1943) – francuski pisarz, dramaturg i krytyk literacki.

Amette pracował jako krytyk literacki w magazynie literackim „La Nouvelle Revue Française”. Współpracował również z czasopismami francuskimi (m.in. „Le Point”) i zagranicznymi („The New York Times”).

Jako pisarz zadebiutował w 1965 powieścią Le Congé. W sumie napisał około 20 powieści, zbiorów opowiadań i dramatów. Amette jest laureatem dwóch prestiżowych francuskich nagród literackich: Nagrody Rogera Nimiera za Confessions d'un enfant gâté w 1986 i Nagrody Goncourtów za Kochankę Brechta w 2003. Pisał również powieści kryminalne pod pseudonimem Paul Clément.

W jego twórczości przewijają się wspomnienia z rodzinnej Normandii oraz fascynacja Niemcami, zwłaszcza dziełami Bertolta Brechta, którego uczynił bohaterem kilku swoich powieści.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

powieści

[edytuj | edytuj kod]
  • Le congé – 1965
  • Élisabeth Skerla – 1966
  • La vie comme ça – 1974
  • Bermuda – 1977
  • La nuit tombante – 1978
  • Jeunesse dans une ville normande – 1981
  • Enquête d'hiver – 1985
  • L'après-midi – 1987
  • La peau du monde – 1992
  • Province – 1995
  • Les deux Léopards – 1997 (Nagroda Contre-point)
  • L'Homme du silence – 1999
  • Ma vie, son œuvre – 2001
  • Kochanka Brechta (La Maîtresse de Brecht, 2003, wyd. pol. 2004; Nagroda Goncourtów)

powieści kryminalne

[edytuj | edytuj kod]
  • Exit - 1981
  • Je tue à la campagne – 1982

zbiory opowiadań

[edytuj | edytuj kod]
  • Un voyage en province – 1970
  • Confessions d'un enfant gâté – 1986 (Nagroda Rogera Nimiera)
  • L'adieu à la raison – 1993
  • Stendhal : 3 juin 1819 – 1994

nowele

[edytuj | edytuj kod]
  • Les lumières de l'Antarctique – 1973

sztuki teatralne

[edytuj | edytuj kod]
  • Les sables mouvants – 1974
  • Le maître-nageur – 1989
  • Les environs de Heilbronn – 1989
  • Après nous – 1991
  • La Waldstein – 1991
  • Le mal du pays – 1992
  • Singe – 1992
  • Appassionata – 1993
  • Passions secrètes, crimes d'avril – 1993 (Nagroda CIC du Théâtre)
  • La clairière – 1997

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]